Girl with a Pearl Earring
Door Hidde bisschop
Met zijn speelfilmdebuut Girl with a Pearl Earring, gebaseerd op de gelijknamige roman van Tracy Chevalier, lijkt Peter Webber in de eerste vijf minuten erg teleur te stellen. De setting, Delft in het jaar 1665, ziet er goedkoop en onecht uit. De personages lijken stereotypen en voorspellen een weinig diepgaande film. Maar niets is minder waar, want Webber ontpopt zich als een ware meester.
De 17-jarige Griet, Scarlett johansson (Lost in Translation), moet noodgedwongen als dienstmeid gaan werken bij de schilder Johannes Vermeer, gespeeld door Colin Firth. Griet heeft moeite om zich aan te passen aan haar nieuwe leven. Ze kan niet gemakkelijk haar draai vinden in het chaotische gezin.
Meester Vermeer, een ware perfectionist, raakt gefascineerd door de mooie Griet. Zij op haar beurt door het artistieke proces dat haar meester doormaakt. De band tussen meester en diensmeid blijft niet onopgemerkt. Griet krijgt het zwaar te verduren van Vermeers jaloerse echtgenote, diens moeder en zijn opdrachtgever, Van Ruijven. Uiteindelijk staat zij model voor één van zijn bekendste schilderijen.
Girl with a Pearl Earring is geen vlotte film, maar is nergens traag. Het laat de totstandkoming zien van een meesterwerk. Webber gebruikt daarvoor weinig dialogen, maar haalt het uiterste uit zijn acteurs. Firth is intrigerend als meester Vermeer, maar het is Johansson die werkelijk schittert. Zij haalt het uiterste uit zichzelf, maar blijft natuurlijk en komt nergens gemaakt over.
Die emotie wordt nog eens versterkt door de prachtige soundtrack. De muziek, gecomponeerd door Alexandre Duplat, voegt ook daadwerkelijk iets toe aan de sfeer van de film en dat zou bij meer films het geval moeten zijn.
Naar mijn idee mag Peter Webber zichzelf een meester noemen, want hij heeft een werkelijk perfecte compositie gemaakt. De acteurs zijn hun personages. Gecombineerd met de soundtrack maakt dat de film compleet en zeker de moeite waard om bekeken te worden. Gepubliceerd op 29 april 2004