Gert
Afgelopen week zat ik tijdens de brugklaspauze samen met een meisje uit mijn klas in de kantine. Vrolijke brugklassers schreeuwden naar elkaar en sleepten met stoelen, maar aan de rand van de kantine zat een kereltje. Door iedereen verlaten keek hij door zijn kleine, ronde brilletje angstig om zich heen. Hij was dikkig, met gevulde wangetjes als van een hamster. Geconcentreerd hapte hij van een appel. Met zijn boterhammentrommeltje op schoot en een grote tas tussen zijn benen geklemd, zag hij er aandoenlijk uit. Het meisje en ik vroegen hem bij ons te komen zitten. Hij weigerde beleefd. Zijn rood aangelopen gezicht maakte duidelijk dat hij misschien wel wilde, maar zeker niet durfde. Nadat het meisje haar uitnodiging met een charmante glimlach had herhaald, bezweek de jongen en schoof hij zijn stoel bij aan onze tafel. Onzeker keek hij om zich heen. We vroegen of hij het leuk vond op school, en – zij het voorzichtig - waar zijn vriendjes waren. De jongen antwoordde aarzelend, zich af en toe verslikkend in een boterham of de appelsap uit zijn blauwe beker. Hij heette Gert en was twaalf. Toen de zoemer ging stond hij op en zonder iets te zeggen laveerde hij tussen zijn medebrugklassers door naar de les.
Vier dagen later zat ik wederom in de kantine tijdens de brugklaspauze. Ik las een boek. Plots stond Gert naast me. Hij keek naar de grond, wist mijn naam niet meer, maar sprak me toch aan. “Mag ik erbij komen zitten?” Ik knikte en informeerde weifelend of hij nog geen nieuwe vriendjes had gemaakt. “Jawel”, antwoordde Gert, “maar als ik jou zie zitten, kom ik er wel bij zitten. Dat vinden mijn vriendjes niet zo erg” Omdat hij nog steeds aandoenlijk was, knikte ik hem vriendelijk toe en vroeg ik iets over zijn huiswerk. Hij antwoordde met een haperend spervuur aan non-informatie. Vervolgens vroeg hij: “heb je vaker pauze met mij?”
Ik ontkende, waarop het stil bleef. Samen zaten we onze pauze uit. Gert en ik.
Toen de zoemer ging en hij zonder iets te zeggen wegliep, was ik jaloers op het lef dat hij bezat.
Gepubliceerd op 14 oktober 2002