Ganzenveren
Vlak voor de herfstvakantie zingen de leraren haast in koor. Dat doen ze vrijwel nooit, maar als het om huiswerk gaat, denken ze allemaal merkwaardig hetzelfde. Alle leraren blijken te vinden, dat je op de ‘druilerige regendagen’, als je je natuurlijk stierlijk verveelt, huiswerk moet gaan maken. Of liever nog een schoolexamen voorbereiden. Ik heb maar liefst twee redenen om dat niet te doen. Ten eerste verveel ik me nooit. Ten tweede vertik ik het binnen te zitten.
Buiten. De bladeren zijn er als goud, als vuur, als de veren van een tropische vogel. De ganzen gakken en de eenden kwaken als ze opstijgen uit een bosje, twee aan twee. Aan de waterkant vallen eikels met een doffe plons te water. En hun schip vergaat meteen. De schapen gapen wat verdwaasd en kauwen verder op de sprieten, die uit dit ruige landschap steken. In de sloot staat fluisterriet. Als ik een stap zet, ritselt en ruist het. Het riet laat iemand achter me lopen. Fluisterriet, fluister toch niet, het zijn slechts schimmen uit het verleden.
Ik wandel hier en heb het warm. En ik zweet een beetje, want ik word achtervolgd door een schim uit het verleden. Helga Deen, dat is haar naam. Ze leefde zestig jaar geleden. Zij ging naar dezelfde school, in dezelfde stad en misschien, misschien liep zij ook op deze heide. Zoals ik nu.
Helga Deen heeft al bewezen, waar schriften geschikt voor zijn. Niet voor huiswerk, niet voor sommen, maar voor brieven en voor woorden en voor zieleroerselen. Wil je sterven en toch leven? Niet op een zerk of in de kerk? Houd dan een dagboek bij. Helga Deen heeft al bewezen, hoe woorden onsterflijk zijn.
Naar zichzelf lachen de wolken, in het lichte, vlakke meer. De ganzen zwemmen rustig, want ze hebben tijd te veel. Helaas geldt dat niet voor iedereen. Het gold niet voor Helga en het geldt niet voor mij. Ik moet gaan werken, gaan schrijven, gaan denken, gaan leren.
Zij werd gedeporteerd en koelbloedig vermoord.
En de schapen galoppeerden, door het gouden, lange gras, hotsend alsof zij nooit echt leerden, dat het leven klote was.
Gepubliceerd op 26 oktober 2004