Fighting Fish
Door Rollo Tomasi
Het is er dan toch van gekomen, de eerste Nederlandse martial arts-film. Regisseur/schrijver Jamel Aattache en schrijver/hoofdrolspeler Kim Ho Kim hebben een film weten te maken zonder hulp van het Filmfonds. Dat verdient respect. De film is vertoond op het International Film Rotterdam, en is nu ook in heel Nederland te zien. Biedt dit perspectief voor de toekomst?
Wraak
De jonge Chinees A-Ken (Kim Ho Kim) arriveert in Nederland. Hij komt z'n vermoorde broer wreken. Hij weet niet wie erachter zit, maar het heeft iets met een conflict tussen twee bendes te maken. Z'n broer had contacten met één van de bendes, dus daar begint z'n zoektocht. Hij krijgt te horen dat de andere bende verantwoordelijk is voor de dood van z'n broer, maar de waarheid ligt wellicht wat gecompliceerder. Ondertussen wordt hij verliefd op een Nederlands meisje (Chantal Janzen), wat weer op tegenstand stuit van haar broer (Ron Smoorenburg).
Kunstmatig
Het bovenstaande klinkt je misschien bekend in de oren. Nu staan martial arts-films niet bepaald bekend om hun originele verhalen, maar in Fighting Fish is men wel erg gemakzuchtig te werk gegaan. Het is een filmversie van "iedereen kan schilderen", je wordt aan de hand genomen, alles wordt uitgelegd en er wordt braaf binnen de lijntjes gekleurd.
Aan de personages is weinig diepte gegeven, ze dienen slechts als objecten die het verhaal voortbewegen. In de film wordt voornamelijk Chinees en Engels gesproken. Zolang er Chinees wordt gesproken is het nog wel te pruimen, maar als er tussen de verschillende culturen gecommuniceerd moet worden merk je pas hoe knullig de dialogen zijn.
De vechtscènes zelf zijn degelijk gechoreografeerd en worden ondersteund door goed verzorgde cinematografie en muziek, maar sluiten niet echt goed op de rest van de scènes aan. Het is steeds stukje plot-knokken-stukje plot-knokken-stukje plot-knokken, maar de overgangen zijn niet bepaald vloeiend en de gevechten lijken los te staan van hun omgeving. Zo is er één vechtscène in een boksring, wat eigenlijk symbolisch is voor de gehele film; twee personages komen elkaar tegen, stappen in de ring, vechten wat, stappen de ring uit en de film gaat weer verder. Heel kunstmatig.
Conclusie
Het is jammer dat de eerste Nederlandse martial arts-film niet wat interessanter materiaal heeft opgeleverd. De makers hebben ongetwijfeld keihard gewerkt om deze film van de grond te krijgen en daar verdienen ze respect voor, hopelijk kunnen ze met het geld dat Fighting Fish binnen brengt in de toekomst een goede scriptschrijver aan boord halen. Gepubliceerd op 31 januari 2004
De jonge Chinees A-Ken (Kim Ho Kim) arriveert in Nederland. Hij komt z'n vermoorde broer wreken. Hij weet niet wie erachter zit, maar het heeft iets met een conflict tussen twee bendes te maken. Z'n broer had contacten met één van de bendes, dus daar begint z'n zoektocht. Hij krijgt te horen dat de andere bende verantwoordelijk is voor de dood van z'n broer, maar de waarheid ligt wellicht wat gecompliceerder. Ondertussen wordt hij verliefd op een Nederlands meisje (Chantal Janzen), wat weer op tegenstand stuit van haar broer (Ron Smoorenburg).
Het bovenstaande klinkt je misschien bekend in de oren. Nu staan martial arts-films niet bepaald bekend om hun originele verhalen, maar in Fighting Fish is men wel erg gemakzuchtig te werk gegaan. Het is een filmversie van "iedereen kan schilderen", je wordt aan de hand genomen, alles wordt uitgelegd en er wordt braaf binnen de lijntjes gekleurd.
Aan de personages is weinig diepte gegeven, ze dienen slechts als objecten die het verhaal voortbewegen. In de film wordt voornamelijk Chinees en Engels gesproken. Zolang er Chinees wordt gesproken is het nog wel te pruimen, maar als er tussen de verschillende culturen gecommuniceerd moet worden merk je pas hoe knullig de dialogen zijn.
De vechtscènes zelf zijn degelijk gechoreografeerd en worden ondersteund door goed verzorgde cinematografie en muziek, maar sluiten niet echt goed op de rest van de scènes aan. Het is steeds stukje plot-knokken-stukje plot-knokken-stukje plot-knokken, maar de overgangen zijn niet bepaald vloeiend en de gevechten lijken los te staan van hun omgeving. Zo is er één vechtscène in een boksring, wat eigenlijk symbolisch is voor de gehele film; twee personages komen elkaar tegen, stappen in de ring, vechten wat, stappen de ring uit en de film gaat weer verder. Heel kunstmatig.
Het is jammer dat de eerste Nederlandse martial arts-film niet wat interessanter materiaal heeft opgeleverd. De makers hebben ongetwijfeld keihard gewerkt om deze film van de grond te krijgen en daar verdienen ze respect voor, hopelijk kunnen ze met het geld dat Fighting Fish binnen brengt in de toekomst een goede scriptschrijver aan boord halen. Gepubliceerd op 31 januari 2004