Falling
Door Eveleen
En hier is dan de verfilming van het boek "Vallen" van Anne Provoost. Toen ik een foto van regisseur Hans Herbots zag, dacht ik dat die patser niks van het boek over zou laten. Maar wat een prachtfilm, knul! Waar de film eerst twijfelde tussen iets uit American History X en The Beach, haalt hij later stronteigenwijs de schouders op en loopt vrolijk fluitend een andere kant op.
Het is koud, 's nachts, we bevinden ons in een saai Zuid-Frans provinciestadje en door de straatlichten krijgt alles een naargeestige, haast klinische atmosfeer. Koevoet/breekijzer in de aanslag, sigaret in de rechtermondhoek. Merde garç, they should get them all out of our houses! Sla om het even wat in, als het geluid van brekend glas maar volgt. Huilende vrouwen en kinderen ook.
In zulke omstandigheden is Lucas terechtgekomen. Hij komt als Londense hipcat het Franse dorpsleven in vallen en maakt daar tot zijn eigen verbazing meer mee dan in de Engelse hoofdstad.
Hij is met zijn moeder naar het oude huis van zijn overleden grootvader gekomen, vanwege een inbraak. Maar er is iets meer aan de hand. Zo'n slordige vijftig jaar geleden is er iets gebeurd, waar iedereen alles vanaf weet, behalve Lucas.
Hun buurvrouw is Soeur Berthe, een oude non. Een Amerikaanse en haar dochter Caitlin logeren bij haar.
Benoît is een gladde rechts-extremist, die Lucas al snel in zijn macht heeft. Het wordt hier warm, en Lucas voelt zich steeds ongemakkelijker. En dan gebeurt er ook nog een ongeluk.
Lee Williams -godenzoon style Calvin Klein- zorgt voor een magnifieke vertolking van Lucas, de jongen die de grenzen van de Goede Zeden afstruint en daar natuurlijk ook overheen gaat.
De charismatische Benoît (Koen de Bauw, wat een talent) is een echte jager, voordat Lucas het weet, is hij gevangen. Maat Alex (toch een ietwat aarzelende Wouter Hendrickx) doet dienst als zijn klusjesman.
Dan is er ook nog de Amerikaanse Caitlin, door de net zo Amerikaanse Angela Bettis gespeeld. Helaas heeft ook zij haar pakket 'instant overacting' meegekregen van de American school for Arts. Jill Clayburgh, die Caitlins moeder speelt, is dat pakket gelukkig ergens kwijtgeraakt, waardoor ze veel ingetogener en overtuigender overkomt.
De moeder van Lucas wordt erg natuurgetrouw door Alice Krige neergezet.
En dan heb ik het nog niet eens over de muziek gehad. Wat is er toepasselijker dan een zwaarlijvig hiphop drum 'n bass-avontuurtje uit de kampen van Praga Khan onder een shot van een oud en vervallen huisje? Vergezichten van een idyllische vallei-met-stadje worden onderschept door dreigende technogeluiden. Schitterend. Het destillaat van Praga Khan is pure hyperhippe techno: dreigend, lichtvoetig, hijgend en kreunend (thank you for the music, Axelle Red en Roos van Acker) komen ze weer als vanouds de maximum snelheid van je brein testen.
Dat our man Lucas in love valt met Caitlin, rook je al van kilometers afstand. De rest juist niet. En in tegenstelling tot andere boekverfilmingen, blijft deze griezelig dicht bij de oorspronkelijke verhaallijn en tegelijkertijd overdonderend eigentijds. Niet alleen daarom is deze film interessant.
Hier wordt zonder blozen vertoond hoe de Tweede Wereldoorlog doorslaat op drie generaties: degenen die de oorlog hebben meegemaakt, hun kinderen en hun kleinkinderen. Ook het rechts-extremisme is niet nieuw. Hoewel Lucas zo eigenwijs is als de pest, wordt hij toch meegesleurd in de praktijken van Benoît. Zo zie je maar weer dat het iedereen kan overkomen.
Nee, dit is absoluut geen good guy/bad guy verhaal. Het doet goed Caitlin eerst De Confrontatie Met De Eigen Problemen te zien prediken, waarna ze er zelf keihard van wegrent.
Minpuntje is, dat deze film waarschijnlijk niet of nauwelijks in Nederland te zien zal zijn, daarentegen in België weer wel.
Mijn conclusie is dus dat het een film is, die vanaf het eerste moment tot het laatste enorm boeit, het boek waarnaar het is geschreven in ere houdt en toch ruimte gevonden heeft voor nieuwe dingen.
Gepubliceerd op 16 november 2001