Dodgeball
Door Esther
Dodgeball betekent trefbal. Trefbal betekent suf, suffer, sufst. En dat is exact waar de film over gaat: over een suffe sport, gespeeld door suffe mensen. Maar, niet zonder reden. De hoofdrolspelers van de film doen mee aan een kampioenschap om de geldprijs van vijftigduizend dollar in de wacht te slepen. Precies dat bedrag is nodig om hun sportkot (Average Joe’s Gym) uit handen van de kleine, maar oh zo gemene, White Goodman te houden. Maar White Goodman zou ‘White the bad-man’ niet zijn als hij dat plan niet zou proberen te dwarsbomen: hij stelt zijn eigen team samen. Wie zal het kampioenschap, en daarmee de grote geldprijs, winnen?
Deze komedie mikt een beetje op het American Pie publiek. De flauwe - soms smerige en grove - grappen zijn raak, maar wel heel makkelijk. En ééntonig, want óf het is seksistisch, óf het is gewelddadig, óf het gaat over Duitsers. Ben Stiller, als White Goodman (die mij doet denken aan Austin Powers), is de opperkoning van deze grappen. Af en toe levert hij een ‘funny quote’ à la: “Let me introduce you to my team. This is Blade... Laser... Blazer...” Toch is hij, als je het mij vraagt, niet de drager van de film. Dat is Vince Vaughn, die het heel goed doet als Peter La Fleur, de eigenaar van Average Joe’s Gym. Hij is het tegenovergestelde van Ben Stiller: rustig, niet te overdreven en sympathiek. Verder nog verrassende rollen door Christine Taylor (vrouwen-power), Jason Bateman (droge humor) en David Hasselhoff. Van wie de laatste optreedt als bondscoach van het Duitse trefbalteam, lachen!
Maar wat is een film zonder moraal? …moeten de makers gedacht hebben. De (maarliefst twee!) wijze lessen in deze film worden ons gelezen door onder andere Lance Armstrong. En wij leren: geef nooit op en blijf vooral jezelf! Goh…
Ik zeg: aardige film… voor een melige avond. Peter La Fleur is goed, maar White Goodman is enkel een slap aftreksel van Austin Powers. Yeah baby.
Gepubliceerd op 18 september 2004