Divine Intervention
Door Mari
Waar Divine Intervention niets indruk lijkt te maken op de hoofdrolspelers, kom je zelf platgeslagen de bioscoop uit.
Je weet niet precies waardoor.
Zijn het de absurdistische, treffende scènes? Zijn het de indringende beelden?
Of is het gewoon de combinatie van satire en haast schrijnende helderheid van een onmogelijke liefde in een oorlogssituatie?
Met Divine Intervention heeft regisseur Elia Suleiman, ook bekend van bijvoorbeeld Cyber Palestina, misschien wel te veel in één film willen stoppen.
Maar je vergeeft het hem, al weet je weer niet precies waarom.
Zo duidelijk is de film namelijk helemaal niet.
Laat ik kort zijn, van een plot kun je niet spreken.
In Divine Intervention worden mensen treffend weergegeven in hun dagelijkse rituelen.
De norse buurman die steeds weer de bal van een voetballende jongen lek steekt, twee oude mannetjes die steeds weer zwijgend gadeslaan, zonder dat ze zelf gezien worden.
De personages zijn beheerst. Iedereen rookt, niemand heeft een naam. Er wordt weinig gesproken.
Als een rode draad door de film loopt het verhaal van twee geliefden, die allebei aan een andere kant van de grenspost Ramallah-Jeruzalem wonen.
Bij de grenspost ontmoeten ze elkaar. Terwijl hun handen de liefde bedrijven kijken ze vanuit hun auto naar de belachelijke willekeur die de grenspost beambten hanteren bij het doorlaten van mensen.
Tijdens het kijken weet je soms niet wat werkelijkheid is en wat zich in de fantasie van de man afspeelt. Zijn fantasieën zijn het meest hilarische aspect van de film.
Zo stelt hij zich bijvoorbeeld voor dat zijn vriendin een onkwetsbare ninja-krijger is die een Israëlische elite eenheid verslaat. Of, hij rijdt in zijn auto naar zijn vader die in het ziekenhuis ligt, gooit een abrikozenpit uit het raam en raakt een tank die daar staat, waarop deze ontploft.
Maar nooit verlies je het besef dat er iets ernstigs aan de hand is.
Als je van films houdt met diepgang en een indringende, realistische sfeer, moet je Divine Intervention zeker gaan zien.
Wil je echter liever een makkelijk verhaal en een duidelijk plot, dan zou ik deze film aan me voorbij laten gaan. Gepubliceerd op 14 februari 2003