Deadlinedag
Onsmakelijke columnisten. Bij gebrek aan een beter punt, bespreken ze graag andermans seksleven in de krant. Of voetbal, of de V&D, of iets anders dat ranzig en zweterig is.
En nee, ik heb ook geen punt. Maar vandaag had ik wel een dag:
07:17
Ik sta op blote pootjes in de badkamer. Een spookachtige onmoeting met mijn moeder volgt. Nadat ik haar welterusten heb gewenst, grabbel ik naar mijn lenzenvloeistof... en stoot de tandpasta om:
Domino-effect in de badkamer– Ultrawhitening plus! raakt uit balans – Axe extra-strong Blue Marine deogell pleurt omver – Fa bodyspray white Eucalyptusplantextract raakt meegesleept in zijn val – Gilette smooth - met verzachte scheerstrips! kan de zwaartekracht niet weerstaan, en raakt het bakje met tandenborstels – in slowmotion-bullettime zeilen de poetsinstrumenten door de lucht. De ramp heeft zich voltrokken: Vanavond haren voor het slapengaan.
08:15
Met een hoofd zo afwezig als de weg van hier naar Tokio, vertrek ik naar school. Mijn fiets komt om acht uur negenentwintig aan. Het is goed mogelijk dat ik hem bestuurde.
09:31
Zwelgend in het verlangen naar geschiedenis te gaan, klauter ik naar de derde verdieping. Wanneer ik over de drempel stap, informeert mijn leraar naar mijn nachtrust. Of ik nog over konijnen heb gedroomd? Ik schud heel neutraal van nee, plof neer op een stoel.
09:34-9:20
Les. Droomde een mooie dagdroom over nieuwsgierige geschiedenisleraren met hazetanden.
12:23
Lam tussenuur. Dankzij het gespleten pauzesysteem op mijn topschool, zit ik met honger in de mediatheek. Ik lees. Nieuwe woordenschat opgedaan: stroelend, knospen. Boek stamt uit 1902.
Door broedend over het boek te kijken, probeer ik de mediathecaresse bang te maken. Ze loopt koelbloedig door.
12:55-12:25
Pauze! Onderneem samen met Emma de gewaagde tocht naar het N-gebouw, om daar het toilet te bezoeken (om niet te zeggen, de royaal brandende verwarming). Ternauwernood ontsnappen we aan de licht ontvlambare blik van Dhr. Petermeijer, en glippen het toilet binnen. Aldaar ontmoeten wij Chaimaa, een eigenzinnig oud-redactielid van de schoolkrant. Wij schurken ons tegen de verwarming, zij betreedt een wc-hokje. Onze aandacht wordt getrokken door geruchten op de gang; de kwaadaardige Petermeijer is niet ver weg. Een meisje verlaat het toilet. Emma voelt zich bevrijd:
“Chaimaa zegt nog steeds ‘hoi’ tegen mij. Ik weet ook niet waarom”
Een stroelend geluid klinkt uit het voorste hokje, waar Chaimaa in verdwenen was. Angstig staar ik naar de verdacht rood uitziende deurknop. Emma smaalt, zich van geen kwaad bewust:
“Ik wil niet weten wat dát was!”
Ik krijg het benauwd. Maar dan ziet Emma iets wat ik niet zie, en sleept me mee de gang op. Als we Chaimaas hokje passeren zie ik de knop duidelijk, een rode halve maan. Eenmaal op de gang, kan ik het Emma eindelijk uitleggen. Beschaamd, doch in een geweldige lachbui, keren wij terug naar onze pauzeplek. Alwaar wij ons brood tussen onze tanden verknospen.
15:15
Talloze lesuren. Nog geen column. Ik neem de fiets naar huis.
16:13 – Uur van de waarheid
Alles heb ik geprobeerd voor inspiratie. Toen ik ondersteboven uit mijn raam hing, leek alles nog goed te komen. Ik werd er erg dichterlijk van. Maar toen kwamen de overbuurmeisjes, op hun zwartegelakte hellerijwielen, en gooiden een Balisto tegen mijn hoofd.
Dat bracht me zozeer uit mijn evenwicht, dat het je het met deze column zal moeten doen. Sorry!
Gepubliceerd op 28 januari 2004