De Tweeling
Door Simon
Boekverfilmingen zijn niets nieuws. Zelfs als je je beperkt tot Nederlandse films, zijn de voorbeelden eindeloos. Recentelijk werden bijvoorbeeld het boek van Kees van Beijnum Oesters van Nam Kee, De ontdekking van de hemel van Harry Mulisch en Ik ook van jou van Ronald Giphart verfilmd. Van dezelfde laatstgenoemde schrijver is een verfilming van Phileine zegt sorry op komst. Om het over oudere films als De aanslag en natuurlijk Turks fruit maar niet te hebben.
Wel is het de eerste keer dat een boek van Tessa de Loo wordt verfilmd, en niet zomaar een boek. Van De Tweeling werden wereldwijd zo'n miljoen exemplaren verkocht, het boek werd vertaald in negen talen én het werd voor toneel bewerkt - zo lees ik in het interview dat de schrijfster met dagblad Trouw heeft. Indrukwekkend.
Dat het boek onder scholieren ook populair is, blijkt wel uit het feit dat de uittreksel-database van deze site 52 verslagen van dit boek bevat.
Feit is dus dat het boek mooi en populair is, maar hoe zit het met de film?
Zonder de vergelijking te kunnen maken met de geschreven versie, kan ik melden dat de film De Tweeling een heerlijk drama is. Een zogenaamde tearjerker. Want, het verhaal is me een portie dramatisch.
De tweelingzusjes Anna en Lotte worden al vroeg in hun leven uit elkaar gehaald en leven gescheiden van elkaar op. Lotte in Nederland, Anna in Duitsland. De onverbreekbare band die ook deze tweeling heeft, wordt echter zeer ingewikkeld omdat de Tweede Wereldoorlog de meisjes in twee pal tegenover elkaar staande kampen zet. Het feit dat Lotte trouwt met de Jood David, en Anna met een Ss-er, maakt de zogenaamde onverbreekbare band tegelijkertijd onhoudbaar.
In de film wordt op een niet-chronologische manier dit gecompliceerde, maar oh-zo-mooie, levensverhaal van deze twee vrouwen verteld. Dat daarbij het boek niet tot in de diepste details gevolgd wordt en soms zelfs van het boek afgewijkt wordt, is niet alleen een logische consequentie van de overschakeling naar het medium film, maar ook verstandig.
In een boek kan je lang uitweiden over bepaalde zaken, in een film moet je laten zien. Niets is zo vervelend als een boekverfilming die net zoveel probeert te vertellen als het boek zelf. Dat lukt immers toch niet, dus kan je beter rigoureus te werk gaan.
Tessa de Loo erkent in het eerder genoemde interview met Trouw dat dat even wennen is: "Er is zoveel uit het boek weggesneden. Op het tweeling-zijn is veel meer nadruk gelegd. Anna en Lotte verlangen veel vaker naar elkaar. In het boek sluimert dat verlangen honderden pagina's door, maar in film moet je het laten zien om de kijker niet te verliezen, werd mij uitgelegd."
Dus voor de mensen die het boek wel gelezen hebben zal het even wennen zijn. Maar dat neemt niet weg dat de film zelf absoluut geen slechte is. Tessa de Loo vervolgt: "Hij heeft een enorme intensiteit. De kijker wordt vanaf het begin in de kraag gegrepen en die greep verslapt geen moment. Er wordt goed geacteerd, de beelden zijn prachtig en de film ademt... allure."
Daar ben ik het geheel mee eens. Mooie verhalen, al zijn het er nog zoveel, moeten verfilmd worden. Gepubliceerd op 11 december 2002