De stad
En wederom trek ik naar Amsterdam. Twee afspraken voor een kamer, één afspraak bij mijn uitgever. Kjell en David zijn mee. Terwijl we tamelijk doelloos over de grachten slenteren, komt een kleine, Arabische man haastig op ons toegelopen. Hij vraagt: \"Where is the Red light district?\" David’s ogen vlammen op: \"Ah, you wanna fuck!\". In plaats van schaamte, glorieert trots op het gezicht van de man. We wijzen hem lachend de weg.
Vervolgens is het aan een zwerver ons te helpen. Hij zegt ons welke tram en halte. Waarna we hem bedanken en wat slaaphuiskwartjes toestoppen. We gaan naar mijn eerste afspraak. Een woning in een leuke buurt, met lage huur. Hij ligt boven groentewinkel, met ernaast een warme bakker en iets verderop een slager. Ik schud mijn contactpersoon de hand en loop de woning binnen. Zes kamers, zelfs een balkon. Alleen al de badkamer is zo groot als de meeste studentenkamers - iedereen haat mij nu ook. Over een half jaar wordt de woning gesloopt. Tot die tijd mag ik erin. We nemen de tram terug naar de Dam. Waar David zijn ogen uitkijkt in een grote cd-winkel: \"Ze hebben hier allemaal techno, man!\" Ik loop naar de Arbeiderspers en spreek met de uitgever, Lex. Als cadeau geeft hij mij het nieuwste boek van A.F.Th. van der Heijden. Nog geen kwartier later gaat de telefoon. \"Hé Adri\", zegt Lex. Het blijkt Van der Heijden te zijn. Mooi. Lex biedt mij aan samen naar een café te gaan. Een verzamelpunt voor schrijvers. Maar ik ga naar David en Kjell. Even eten, daarna richting mijn laatste afspraak. Hospiteren bij een studentenhuis. Ik ben de eerste van tien en krijg de kamer te zien. Hij is perfect. Ik spreek met de bewoners van het huis en die zijn écht leuk. Daarnaast is de huur laag en ligt de kamer een kwartier fietsen van de UvA. Ik verlaat hun huis, hopelijk binnenkort ook het mijne. David en Kjell voetballen inmiddels op een nabijgelegen pleintje.
\"Over een paar maanden\", zeg ik. \"Komen jullie nog eens hier voetballen, want dan woon ik hier!\" Hoop ik.
Gepubliceerd op 14 juli 2003