De belofte
Het is maandagmiddag, 8 april. Ik bel Simon Steenhuis, de persoon van scholieren.com naar wie ik mijn columns opstuur.
‘Met Simon.’
‘Ja, hallo, met Rob hier.’
‘Rob?’
‘Van de columns.’
‘Oh ja.’
‘Ja. Gisteren zou ik mijn column toch opsturen?
‘Ja.’
‘Oké, ik ben enigszins vertraagd.’
‘Want?’
‘Ik heb een writersblock.’
‘Wat een lullo-term is dat zeg, een ‘writersblock’’
‘Goed, schrijversblok, dan.’
‘En nu?’
‘Nu wilde ik vragen of ik hem morgenochtend op kan sturen. Ik heb vanavond nogal veel te doen. Je krijgt een verschrikkelijk goede column om de vertraging goed te maken. Beloofd.’
‘Goed, hoor. Heb je al een onderwerp?’
‘Ja… het examen. Maar wat ik ook opschrijf, er komen alleen maar Oprah-achtige zinnen als “het examen is letterlijk een sleutel naar een andere wereld.” Enzo.’
‘Een andere wereld?’
‘Van studenten, dus.’
‘Aha.’
‘Jij bent toch student?’
‘Nee.’
‘Nee? Jij deed toch de studie Geschiedenis?’
‘Nee. Ik doe geen studie.’
‘Je bent toch Simon?’
‘Ja. Simon van Steenis.’
‘Van Steenis? Dat eindigt op ‘is’?’
‘In mijn wereld wel, ja.’
Ik hang op. Gedeeltelijk verdwaasd begin ik een nieuwe column te schrijven.
Gepubliceerd op 8 april 2003