Daredevil
Door Rollo Tomasi
Verfilmingen van comic books zijn hot. Deze zomer kunnen we The Hulk en X-Men 2 verwachten, maar nu is er eerst Daredevil van de relatief onervaren regisseur Mark Steven Johnson. Kennelijk wist hij de studiobazen te overtuigen met zijn grote kennis van de stripheld. Actiescènes gaan hem redelijk goed af, maar een goed doortimmerd plot was blijkbaar te veel gevraagd.
Het verhaal
Matt Murdock en zijn alcoholistische vader wonen in een verpauperde buurt in New York. Nadat de jongen een ongeluk met gevaarlijke chemicaliën heeft gehad is hij blind geworden. Maar hij heeft er ook wat voor terug gekregen. Z’n overgebleven zintuigen zijn gevoeliger geworden en hij heeft er zo zelfs eentje bij gekregen, een soort radar-”zicht”, waardoor hij zich in principe net zo gemakkelijk door de wereld kan bewegen als een ziend persoon. Z’n vader voelt zich schuldig en besluit z’n leven te beteren. Hij gaat weer boksen, en met succes. Als hij echter wordt vermoord (een scène die zo uit Batman overgenomen is), besluit z’n zoon Matt zijn krachten te gaan gebruiken om de misdaad te bestrijden.
Eenmaal volwassen is Matt (Ben Affleck) een advocaat geworden. Maar als criminelen hun straf ontlopen, trekt hij een rood leren pak aan en is hij Daredevil, The Man Without Fear, en rekent hij hardhandig met de boeven af. Gaandeweg begint hij echter twijfels te krijgen. Heeft hij wel het recht eigen rechter en beul te spelen?
Omdat het hier om een superheld gaat, moeten er ook superschurken zijn die tegenwicht kunnen bieden. Dat is Kingpin (Michael Clarke Duncan), letterlijk én figuurlijk de grootste misdaadbaas van de Amerikaanse oostkust. Hij krijgt last van Daredevil en haalt de Ierse huurmoordenaar Bullseye (Colin Farrell), die elk voorwerp met dodelijke precisie naar zijn tegenstanders kan gooien, naar New York. Daredevil krijgt ook nog te maken met Elektra (Jennifer Garner), een jonge vrouw die ook een aardig potje kan knokken. Zij verdenkt Daredevil ervan haar vader vermoord te hebben.
Slordig
Men zal zich niet snel vervelen met Daredevil, hoewel de film niet echt geslaagd is te noemen. Zoals gezegd zijn de actiescènes vrij spectaculair, gevuld met martial arts die o.a. al in The Matrix te bewonderen vielen. Maar het probleem is het plot, dat in feite weinig meer is dan een aaneenschakeling van losse scènes, een gevoel dat nog eens versterkt wordt door de slordige scèneovergangen.
Ben Affleck moet het met een vrij doorsnee script doen en weet z’n personage zoals wel vaker niet tot leven te brengen. Veel leuker is Colin Farrell als Bullseye, die zijn rol zo campy en over the top speelt dat het een genot wordt om naar te kijken. De andere personages krijgen te weinig ruimte om echt tot hun recht te komen. Maar ach, aan het eind van de film is het wel duidelijk dat er nog een vervolg in het verschiet ligt.
Conclusie
Wie zoekt naar niet al te ingewikkeld entertainment kan Daredevil best gaan kijken. Verwacht je een superheldenfilm die minstens zo goed is als Spider-Man kan deze beter overslaan. Gepubliceerd op 13 maart 2003
Matt Murdock en zijn alcoholistische vader wonen in een verpauperde buurt in New York. Nadat de jongen een ongeluk met gevaarlijke chemicaliën heeft gehad is hij blind geworden. Maar hij heeft er ook wat voor terug gekregen. Z’n overgebleven zintuigen zijn gevoeliger geworden en hij heeft er zo zelfs eentje bij gekregen, een soort radar-”zicht”, waardoor hij zich in principe net zo gemakkelijk door de wereld kan bewegen als een ziend persoon. Z’n vader voelt zich schuldig en besluit z’n leven te beteren. Hij gaat weer boksen, en met succes. Als hij echter wordt vermoord (een scène die zo uit Batman overgenomen is), besluit z’n zoon Matt zijn krachten te gaan gebruiken om de misdaad te bestrijden.
Eenmaal volwassen is Matt (Ben Affleck) een advocaat geworden. Maar als criminelen hun straf ontlopen, trekt hij een rood leren pak aan en is hij Daredevil, The Man Without Fear, en rekent hij hardhandig met de boeven af. Gaandeweg begint hij echter twijfels te krijgen. Heeft hij wel het recht eigen rechter en beul te spelen?
Omdat het hier om een superheld gaat, moeten er ook superschurken zijn die tegenwicht kunnen bieden. Dat is Kingpin (Michael Clarke Duncan), letterlijk én figuurlijk de grootste misdaadbaas van de Amerikaanse oostkust. Hij krijgt last van Daredevil en haalt de Ierse huurmoordenaar Bullseye (Colin Farrell), die elk voorwerp met dodelijke precisie naar zijn tegenstanders kan gooien, naar New York. Daredevil krijgt ook nog te maken met Elektra (Jennifer Garner), een jonge vrouw die ook een aardig potje kan knokken. Zij verdenkt Daredevil ervan haar vader vermoord te hebben.
Men zal zich niet snel vervelen met Daredevil, hoewel de film niet echt geslaagd is te noemen. Zoals gezegd zijn de actiescènes vrij spectaculair, gevuld met martial arts die o.a. al in The Matrix te bewonderen vielen. Maar het probleem is het plot, dat in feite weinig meer is dan een aaneenschakeling van losse scènes, een gevoel dat nog eens versterkt wordt door de slordige scèneovergangen.
Ben Affleck moet het met een vrij doorsnee script doen en weet z’n personage zoals wel vaker niet tot leven te brengen. Veel leuker is Colin Farrell als Bullseye, die zijn rol zo campy en over the top speelt dat het een genot wordt om naar te kijken. De andere personages krijgen te weinig ruimte om echt tot hun recht te komen. Maar ach, aan het eind van de film is het wel duidelijk dat er nog een vervolg in het verschiet ligt.
Wie zoekt naar niet al te ingewikkeld entertainment kan Daredevil best gaan kijken. Verwacht je een superheldenfilm die minstens zo goed is als Spider-Man kan deze beter overslaan. Gepubliceerd op 13 maart 2003