'Daar, meisje in de hoek, hoe heet je ook alweer?'
Door Charlot
'Eh, dat meisje met dat bruine haar. Daar achterin de klas. Wil jij even voorlezen?'
'Ik ben Charlot meneer.'
'Ja, ga jij nu even lezen?''Meneer, ik zit al drie maanden bij u in de klas, weet u nu nog niet mijn naam?'
'Ga nu maar lezen.'
11660
Fabrieken zijn het. Die scholen van ons. Ze zijn enorm, tegen de 2000 leerlingen is normaal. Namen worden snel vergeten en als je naam wel onthouden wordt door die ene leraar Duits, van wie je eigenlijk geen les hebt, is dat meteen een leuke leraar. Hij had je naam onthouden!
Je bent een nummer. Zo ben ik op mijn school het 'nummer' 11660. Deze getallen heb ik overal voor nodig. Als ik mij moet melden worden mijn naam en mijn nummer gevraagd. Waar is de knusheid van de basisscholen?
Dinsdagmiddag vrij
Maar aan elk nadeel zit z'n voordeel. Zo komt het voor dat ik geen zin heb in gym. Je kan gewoon wegblijven als je dat wilt. Je hebt een hele kleine kans dat je opgeschreven wordt, maar hoe wil de lerares mijn naam opschrijven als zij mij helemaal niet kent? Heerlijk, die vrije dinsdagmiddagen.
Erg positief zie ik de toekomst niet in, na dit schooljaar ga ik naar het HBO, en dat zal wel nog groter en nog massaler zijn dan mijn middelbare school.
Gedreven en rustig, toch?
Maar ach, ik mag toch eigenlijk ook niet klagen. Die middagen zonder gym doen mij goed. En als de naam 'Kroon' valt als vervelende leerling kan ik gewoon zeggen dat ik dat niet ben, maar mijn broer. Ik ben toch altijd een hele gedreven en rustige leerling? Dat weet u toch wel meneer? Ik zit al drie maanden bij u in de klas.