Cabin Fever
Door Simon Steenhuis
Sneak Preview. Soms zit het mee, soms zit het tegen. In dit geval zat het tegen. Cabin Fever blinkt uit een ranzigheid, maar is niet spannend. Eerder lachwekkend.
Het verhaal is net zo dun en vervelend als het doorschijnende topje van een lekker wijf. En ook hier geldt: al stelt het weinig voor, ze hadden het beter helemaal weg kunnen laten.
Bij de uiteenzetting van de plot wordt met genoegen uit de horrorclichés geput: vijf mooie, jonge mensen bezoeken een afgezonderd vakantiehuisje middenin een duister bos. Daar worden ze al snel lastig gevallen door een bloedspuwende, zieke, bosmongool. Nadat ze hem weg hebben gejaagd, is het gevaar nog niet geweken. Zouden ze besmet zijn?!
Daarna gaat het snel en wordt het een rotzooitje. Memorabel is de scene waarin de verliefde jongen zijn arm onder de dekens steekt, om het verliefde meisje te vingeren. Na enige seconden trekt hij zijn hand terug: zijn vingers zitten onder grote klodders bloed. Het meisje blijkt besmet.
Cabin Fever kreeg naar mijn mening verbazingwekkend veel positieve recensies. Dat zal er mee te maken hebben dat het een low-budget productie is, en dat de film met een knipoog gemaakt is.
Maar om de film een ander aan te raden? Dat gaat me te ver. Het acteerwerk is belabberd, 'het gevaar' wordt veelvuldig in beeld gebracht waardoor het allemaal opeens een stuk minder eng is - alleen nog een beetje vies. De vette humor is zo nu en dan wel leuk, de make-up van de slachtoffers dik in orde, maar gillen deed het publiek nooit. Laat staan overgeven. Lachen des te meer, ook als dat niet de bedoeling was. Vond ik 28 days later leuker en beter. Gepubliceerd op 25 februari 2004