Big Fish
Door Rollo Tomasi
Ik was er vooraf niet gerust op. Sleepy Hollow en Planet of the Apes waren, zeker voor Tim Burtons doen, formulematige werkjes. En de trailer van Big Fish was zo zoetsappig, dat ik de hoop eigenlijk al had opgegeven. Maar ik gaf Burton toch nog een kans, en dat bleek een goede beslissing.
Meestal zijn de hoofdrolspelers in Burtons universum antihelden, weirdo's of freaks. Big Fish handelt echter over de avonturen van Edward Bloom (Ewan McGregor), een gewone man die buitengewone dingen beleeft. Hoewel, zijn ze wel echt gebeurd? Eigenlijk zijn het allemaal maar sterke verhalen, vertelt door Bloom op oudere leeftijd (Albert Finney). Z'n zoon Will (Billy Crudup) heeft er in ieder geval schoon genoeg van, hij vindt dat z'n vader zich verschuilt achter z'n verhalen. Will woont nu in Parijs met z'n Franse vrouw, maar als hij hoort dat z'n vader niet lang meer te leven heeft keert hij terug naar Amerika, en hoopt hij eindelijk eens echt met z'n vader te kunnen praten. Maar pa Bloom vertelt liever over z'n avonturen, waarin heksen, reuzen en circusdirecteuren die in wolven veranderen de normaalste zaak van de wereld zijn. Will besluit op onderzoek uit te gaan en ontdekt dat werkelijkheid en fantasie dichter bij elkaar liggen dan hij eerst dacht.
Oorspronkelijk was het de bedoeling dat Steven Spielberg de film zou regisseren, maar hij had andere verplichtingen. Misschien maar goed ook, aangezien het materiaal in de verkeerde handen gemakkelijk sentimenteel had kunnen worden. Burton heeft echter altijd een hart gehad voor z'n personages en gebruikt de ontknoping niet om goedkoop te scoren. De film wordt ook ondersteund door de sterke soundtrack van Burtons hofcomponist Danny Elfman.
De sterkste troeven van de film zijn het uitstekende acteerwerk (zit geen zwakke prestatie tussen) en de uitbundige art direction (erg kleurrijk voor Burtons doen).
Op het eind van de film komen feit en fictie samen. Big Fish is een ode aan de fantasie, zonder de werkelijkheid te verloochenen. Het levert een warme, ontroerende film op, die de sentimentaliteit handig weet te omzeilen. Tim Burton is weer helemaal terug. Gepubliceerd op 29 februari 2004