Analyze That
Door Daangerous
Eind vorige eeuw, in 1999, kwam de film Analyze This uit. Aan het eind van die (naar mijn mening) bij vlagen hilarische film werd de maffiabaas met huilbuien Paul Vitti (Robert De Niro) opgesloten in een staatsgevangenis. Analyze That pakt de draad op waar Analyze this hem liet liggen: Vitti zit in de bak, en zijn psychiater, Ben Sobel (Billy Chrystal) rouwt met zijn vrouw Laura (Lisa Kudrow) om de dood van zijn vader. Tijdens de kerkdienst van diens begrafenis wordt Sobel echter gebeld door een totaal overstuur zijnde Vitti, die denkt dat er een moord op hem wordt voorbereid in de gevangenis. Voor dat Vitti is uitgesproken heeft Sobel al weer opgehangen, maar krijgt Sobel thuis de FBI op zijn dak. Dan blijkt dat Vitti helemaal gestoord is geworden, en dat hij opnieuw in therapie moet bij.... Dr. Sobel.
Hij is nog maar net de gevangenis uit, of Vitti blijkt de hele ziekte in scène te hebben gezet. En dan volgen er scènes die we in Analyze This al eerder hebben gezien.
Het antwoord hierop is duidelijk: NEE! In geen enkel opzicht is dit vervolg beter dan zijn voorganger. Deel 1 was verrassender, makkelijker, beter en vooral: grappiger. Tussen de twee hoofdrolspeleres De Niro en Crystal is niets mis, er is chemie, ze zijn perfect op elkaar ingespeeld, en dat levert dan ook enkele leuke momenten op, maar wanneer zien we De Niro weer eens in een overtuigende dramatische rol waarmee hij zo bekend is geworden? (het schijnt overigens wel zo te zijn dat hij in City by the Sea weer de sterren van de hemel speelt)
Het verhaal van Analyze That is enkel gemaakt om de psychiater en de maffiabaas weer bij elkaar te krijgen en is verder niet van belang. Ramis heeft niets toegevoegd aan het succesvolle produkt van alweer bijna 4 jaar geleden. Dat is jammer, want daarmee past deze film in het lijstje vervolgfilms dat het origineel onderuit haalt. Het leukste aan de film zijn de bloopers op het einde, en van dat soort films zeg ik meestal: dan maar niet bekoekeloeren...
De bijrollen in deze film zijn wel goed bezet: Joe Viterelli is weer fantastisch als Vitti's eeuwige compagnon Jelly: geweldig! Ook Cathy Moriarthy parodieert zichzelf op de enige rol waar ze mee bekend is geworden: die van vrouw van De Niro in "Raging Bull", de film waarvoor De Niro een Oscar kreeg.
Helaas dus een beetje mislukking, maar teleurgesteld was ik ook niet. Daarvoor waren mijn verwachtingen te laag.
En ondertussen gaat De Niro vrolijk door met parodiëren in het vervolg op Meet the Parents, getiteld: Meet the Fockers, dus dat belooft niet veel goeds. Gepubliceerd op 7 februari 2003