About Schmidt
Door Simon
Ik had net mijn vwo-diploma op zak en besloot er een jaartje tussenuit te gaan. De wereld te verkennen, volwassen te worden en nadenken over wat ik wilde met mijn leven. Want dat wist ik totaal niet, studeren? Ja, maar wát dan?
Dus werkte ik me maandenlang uit de naad bij de lokale pizzaboer om wat zakgeld bij elkaar te sprokkelen, pakte ik mijn rugzak en ging op avontuur.
Ook Warren Schmidt, het hoofdpersonage van deze film gespeeld door Jack Nicholson, weet niet wat hij met zichzelf aan moet en besluit op avontuur te gaan, begint een road trip. Klein verschil is dat Warren Schmidt zestig jaar is, en gepensioneerd.
Verder zijn de omstandigheden waaronder wij vertrekken ook nogal verschillend. Want voordat Warren gewend is aan het niet-werken, sterft zijn vrouw aan een hersenbloeding. En, zijn dochter gaat trouwen met een ontzettende flutgozer.
Nu weet hij definitief niet wat hij met zichzelf aan moet, verslonst zichzelf, slaapt slecht en besluit op een nacht, met twee volle koffers de camper in te stappen en erop uit te gaan.
Toch is About Schmidt niet de typische road trip-film a la Y tu mama tambien waarin de avonturiers de gekste dingen meemaken, zichzelf leren kennen en wijze levenslessen leren.
Voordat we in deze film goed en wel op reis zijn, zijn we al op een derde van het verhaal. Bovendien heeft Warren Schmidt ook geen 'blik op oneindig en ik zie wel waar ik uitkom'-bril op, want hij moet naar het huwelijk van zijn dochter.
En dat zit het avontuur een beetje in de weg. Waar ik het liefst had gezien dat Warren dacht: 'poep aan alles, ik geef gas tot ik de Mexicaanse grens over ben,' komt dat huwelijk weer om de hoek kijken.
De roadtrip zelf is dus van vrij korte duur, maar Schmidt leert zichzelf wel degelijk kennen, en ook wordt hij met zijn neus op de feiten gedrukt. Een waardeloos huwelijk van 42 jaar, een dochter die niets van je moet hebben, geen echte vrienden. Warren kijkt terug op zijn leven en vraagt zich af wat voor zin het heeft gehad.
About Schmidt vertelt een traag opgebouwd verhaal, waarin de hoofdpersoon een trage, oude en treurige man is. En de knop omzetten, zoals Kevin Spacey in American Beauty die zijn leven zat is en besluit schijt te hebben aan alles, doet deze treurige man ook niet.
De humor, en dan moet je niet denken aan de grappen van Ali G, maar iets wat er wat minder bovenop ligt, is daarom net zo sterk als broodnodig. Dat dit zo goed uitpakt is mede te danken aan Jack Nicholson die de kwaliteit heeft om met de ene wenkbrauw een gevoel van diepe treurnis op te wekken, en tegelijkertijd met zijn andere wenkbrauw je aan het lachen kan krijgen. Indrukwekkend.
Conclusie: soms wat slome, maar vooral mooie en grappige film, met een prachtverhaal. Gepubliceerd op 16 januari 2003