21 Grams
Door Simon Steenhuis
Er is een theorie die zegt dat je lichaamsgewicht met 21 gram afneemt als je sterft. Die theorie is de basis voor deze film, en zodoende draait het in 21 Grams om de dood.
Denk Ali G Indahouse, bijvoorbeeld de scene waarin Ali G zich uit protest ketent aan een hek en vervolgens wordt afgetrokken door een blinde man die een wel heel vies stuk tegenkomt. Heb je hem? Hou dat beeld goed vast en bedenk dan het precieze tegenovergestelde: 21 Grams.
Erg mooi en prachtig gespeeld deze film, maar ook zo verdraaid zwaar en ingewikkeld. Je moet er maar net zin in hebben.
Mexicaan Alejandro González Iñárritu wist na de geslaagde cultfilm Amores Perros, dat wonderbaarlijk genoeg net als 21 Grams draait om drie plotlijnen die samenkomen in een auto-ongeluk, drie topacteurs te verzamelen. Naomi Watts speelt Cristina Peck, die haar twee dochters en man verliest. Benicio del Toro is Jack Jordan, de man die de drie onbedoeld dood rijdt. Sean Penn ten slotte speelt Paul Rivers, een hartpatiënt wiens dood kan worden uitgesteld dankzij het hart van Cristina's man.
Het verhaal draait vooral om wat zich na het ongeluk afspeelt, maar omdat het allemaal alles behalve chronologisch verteld wordt, is het zeker in het begin zoeken. González Iñárritu lijkt het vooral te gaan om het creëren van een sfeer, een beeld en minder om het vertellen van een verhaal met een moraal.
Hoe licht de titel ook doet vermoeden, de thema's behandeld in deze film zijn loodzwaar. 21 Grams is mooi gemaakt, fantastisch geacteerd, bij vlagen meeslepend en spannend. Je aandacht wordt tot het einde vastgehouden, constant bezig met het proberen te begrijpen van het verhaal en het puzzelen met de scenes om het gehele plaatje duidelijk te krijgen.
Heb je het beeld op orde, dan zie je een hoop ellende en blijft er één vraag over: waarom? Gepubliceerd op 29 maart 2004