De werking van de platte tv

CBS won goedkeuring van zijn \'field sequential system\' en begon met het uitzenden van dure kleuren uitzendingen. Maar, de sets verkochten niet en hadden geen publiek. CBS kon nog terug krabbelen door de interruptie van de Koreaanse oorlog, en het verbos op strategisch materiaal.

De FCC trok zijn goedkeuring van het \'Field Sequential System\' Terug, en na verdere ontwikkelingen keurde zij het systeem dat was aanbevolen door de \'National Television Comittee\' goed. Het was gebaseerd op RCA\'s Dot Sequential System. De commerciele uitzendingen werden goed gekeurd op 22 Januari, 1954.

De ontwikkeling van de Tricolor Tube en ontvanger, of kinescope, was nodig als toevoeging van het Dot Sequential System. Volgens George Brown van de RCA, was de ontwikkeling van een succesvolle kleuren kinescope in een periode van 6 maanden voltooid. De Tube was gebaseerd op het schaduw masker principe. Rooie, Groene, en Blauwe fosfor stippen werden geimplanteerd per drietal aan de binnenkant van de opervlakte plaat van de kinescope. Het schaduw masker, Een geperforeerde metalen plaat met een perforatie voor elk drietal, werd achter de plaat gestopt. Een groep van Electronen \'guns\' die in de nek van de klinescope zitten, waren zo gepositioneerd dat de stralen samenginen bij het masker.

De beeld kwaliteit van de kleuren tube prototiepes, was verbazingwekkend goed, maar de manier hoe de kleuren stippen werden geplaatst, en hun lage helderheid waren al een vroeg probleem. De oplossing was het lisenceren van het patent dat gebruikt werd door CBS, dat in zijn beurt was ontwikkeld uit een RCA concept, welke zij hadden afgekeurt. Helderheid en contrast was verbeterd door vooruitgangen in de buitenbescherming. Verdere ontwikkelingen waren gemaakt door Zenith\'s ontwikkeling van een \'Flat tension mask tube\' in 1986, en het trinitron van sony dat verticale strips gebruikt, in plaats van stip drietallen.

De eerste kleuren tv ontvangers hadden kleine beeldschermen, Deden het slecht en had hogen prijzen. RCA\'s 12 inch model CT100, in 1954, gebruikte fosfor stippon geplaatst aan de binnenkant van de glasplaat, en had goede helderheid, terwijl het maar 1,000.00 dollar koste. Het gereviseerde model was 21 inches met stippen geplaatst aan de binnenkant van de gezichtsplaat, en was superieur, maar veel te slecht vergeleken met de modellen van vandaag. The introductie van transistors zorgde voor verkleiningen in groote, energie consumptie, en betrouwbaarheid.

Van 1954 tot 1964, stagneerde de verkoop van kleuren tv\'s, en David Sarnoff, wiens RCA bedrijf dominant was, had hoge kosten maar kleine verkoop en winst. In 1964 rees de verkoop van 1 naar 19 miljoen in 1985.

Hoofdstuk 4: Kabel TV

E.L. Parsons van KAST, Astoria Oregon, in de zomer van 1949, maakte een antenne systeem om het station king-tv, seattle, dat 125 mijl verder ligt, te ontvangen. Hij bracht het ook uit via coax kabel naar 25 \"geabboneerde\" buurtbewoners. Dit was de eerste installatie van kabel TV. Het concept verspreide zich in kleine dorpjes in Pennsylvania en Washington.

The groei van CATV kan verdeeld worden in 3 fasen, het eerste degene die net beschreven is, waar de selectie van locale TV\'s uitgebreid werd om gaten te vullen in het normale uitzendings gebied die veroorzaakt werden door bergen of andere obstructies. Deze systemen waren klein, locaal bezit, en werden \'Community Antenna Sytems\' genoemd. de tweede fase, of \'Distant Station Importation\' begon in de late 1950-ers, en gebruikte microstralen om signalen te verzenden van uitzendings studio\'s naar kabel systemen die ver uit hun normale gebied lagen. Deze werden eerst \'Community antenna systems\' genoemd, en later \'cable television\' of \'CATV\'. Een boel copyright problemen werden veroorzaakt hierdoor, en lokale omroepen hadden nieuwe concurentie. De derde fase begon on the late 1970-ers toen er gebruikt werd van satellieten om programmas te verzenden naar kabel systemen. Landelijke distributie van programma\'s die zich niet bonden aan een station werden nou winstgevend. door de ontwikkeling van de derde fase werd de groote van CAV met 8,500 systemen, 42,750,000 abbonnees, en bijna 50 procent van de televisie huizen op kabel in januari 1, 1988.

Hoofdstuk 5: Plasma TV De werking van de platte televisie

Bij de platte tv wordt gebruik gemaakt van een plasmascherm. Het verschil tussen een gewone beeldbuis en een plasmascherm zit hem in de manier waarop de fosforen, lichtdragers, op de glasplaat tot oplichten worden gebracht. Bij een kathodestraalbuis, die in de normale tv\'s zit, gebeurt dit door een gefocusseerde elektronenbundel die wordt gestuurd door magneetvelden over de glasplaat te laten zwaaien, waarbij de intensiteit van de bundel varieert met de intensiteit van het weer te geven deel in het beeld. Dus als de bundel op plaats x op het scherm valt, dan hoort daar op dat moment de intensiteit bij die op die plaats het beeldscherm met de goede lichtsterkte laat oplichten. Dit gebeurt in wezen door drie bundels voor drie kleuren (rood, groen en blauw). De plasmatechnologie (die dus in platte tv’s wordt gebruikt) berust op een chemisch proces. Het lijkt ook op de manier waarop fluorescerende lampen werken. Er worden impulsen van een hoog voltage toegediend aan een aantal van de in totaal circa 400.000 pixels. Pixels zijn de, iets meer dan één vierkante millimeter grote, beeldelementen die worden gevormd op de plekken waar elektroden elkaar kruisen. Elke pixel zit in een apart kamertje gevuld met neon- en xenongas. Door die elektrische impuls wordt dit gasmengsel tijdelijk omgezet in plasma. Dat straalt dan UV-licht uit dat weer wordt gebruikt om UV-gevoelige kleurfosfors te prikkelen. De intensiteit van de gegeven elektriche impulsen varieert ook met de intensiteit van het licht uit al die pixelkamertjes. Door het gebruik van de plasmatechnologie kunnen tv-schermen veel groter worden dan de grootste nu al zijn.

De technische problemen die nog te overwinnen zijn

Er blijkt technisch steeds weer meer mogelijk dan men eerst voor mogelijk hield. Een beeldscherm zo groot als een kamermuur, of een kamermuur zo groot als een beeldscherm, het is maar net hoe je het bekijkt. Misschien is op den duur zelf het hele onterwerp van een beeldscherm achterhaald. Dan zit je meer in dan vóór het toestel, in een holografisch televisieapparaat, waarbij je je dankzij de driedimensionale weergave middenin het gebeuren bevindt. Er komen zeker nog verfijndere manieren om het geluid weer te geven. Misschien wordt een en ander gecombineerd met het gebruik van speciale sensoren die ook bepaalde tastprikkels kunnen overbrengen. Een soort ‘Voel-O-Rama’, waarbij je al je zintuigen kan gebruiken.

Er blijkt technisch steeds weer meer mogelijk dan men eerst voor mogelijk hield. Een beeldscherm zo groot als een kamermuur, of een kamermuur zo groot als een beeldscherm, het is maar net hoe je het bekijkt. Misschien is op den duur zelf het hele onterwerp van een beeldscherm achterhaald. Dan zit je meer in dan vóór het toestel, in een holografisch televisieapparaat, waarbij je je dankzij de driedimensionale weergave middenin het gebeuren bevindt. Er komen zeker nog verfijndere manieren om het geluid weer te geven. Misschien wordt een en ander gecombineerd met het gebruik van speciale sensoren die ook bepaalde tastprikkels kunnen overbrengen. Een soort ‘Voel-O-Rama’, waarbij je al je zintuigen kan gebruiken.

De afmetingen van een platte televisie

Er is geen standaard maat voor de platte televisie. Per serie, soms ook per type, zijn er verschillende afmetingen gebruikt. De plasma TV’s zijn in ieder geval erg plat en vor het grootste gedeelte erg groot.

Platte televisies in gebruik

Ja, Philips is al begonnen met de verkoop van ‘The Flat TV’ en ook Sony en Panasonic hebben hun eigen platte tv-lijn.

Kosten van een platte televisie

De platte televisie is op dit moment nog heel erg duur, de \'Flat TV\' kost zo rond de 35.000 gulden. Deze heeft een beelddiagonaal van 105 cm. Door de hoge prijs is de \'Flat TV\' nog vooral iets voor de eerste kopersgroep en professionele instellingen zoals reclamebureaus, audiovisuele bedrijven e.d. De prijs zal de komende jaren nog wel dalen, maar het zal altijd wel een van de allerduurste televisies blijven die er zijn.

Waarom is de platte televisie ontwikkeld?

Aan de huidige televisies viel nog veel te veranderen. Het is steeds moeilijker om steeds grotere schermen te maken met de ‘oude’ techniek van de normale televisie. De grootste televisies wegen al gauw meer dan 100 kg en nemen enorm veel ruimte in. Aan de andere kant moeten de schermen wel steeds groter worden, want de hoeveelheid informatie die via de kabel binnenkomt wordt steeds groter. Om elk detail op een kleiner beelscherm van 80 cm te zien zou je op ongeveer anderhalve meter van de beeldbuis af moeten zitten.

Een ander minpunt van de huidige televisie was dat het beeld vervormde of dat je niks kon zien, doordat er een lamp in de televisie reflecteerde. Bij de platte televisie zijn veel van dit soort problemen verholpen en zijn er ook veel extra dingen toegevoegd, zoals een vloeiendere overgang tussen opeenvolgende beelden, een beter geluid (Surround Sound) en het beeld is goed te zien vanuit elke hoek van de kamer. De platte televisie zorgt voor een trillingvrij, contrastrijk beeld en heldere, natuurlijke kleuren. Ook speelt de platte televisie in op de snelle ontwikkeling van de communicatie techniek, zoals DVD en digitale beeldschermen.

De invloed van platte tv’s op de manier waarop mensen hun woonkamer inrichten. Door zijn platte uitvoering neemt het dus minder ruimte in dan een ‘gewone’ televisie. Hierdoor kan je de platte televisie in moeilijke hoeken plaatsen of aan de muur hangen.