Geen censuur in videoclips

Geen censuur meer in videoclips

Bijna iedereen heeft ze wel eens gehoord; die irritante piepjes of stiltes in videoclips die scheldwoorden moeten verhullen, bijv. ‘fuck’, ‘shit’, ‘bitch’, enz om ervoor te zorgen dat ze kleine kinderen niet bereiken. Maar ze zijn, naar mijn mening, niet nodig, en wel om de volgende redenen: - Het kost tijd (en dus geld) om ze aan te brengen in het geluid. - Je weet toch wel wat ze zeggen als je het liedje eens op de radio gehoord hebt. - (kleine) kinderen kijken (bijna) nooit naar videoclips. - Iedereen heeft recht op vrijheid van meningsuiting.

Al die piepjes en stiltes tussen de clips monteren kost veel tijd en moeite, want de woorden moeten opgezocht worden, het geluid moet precies goed worden overstemd: niet te veel en niet te weinig en het moet verschillende keren weer worden afgespeeld om te controleren of de censuur wel goed staat. Er wordt dus met tien tot vijftien man één à twee uur gewerkt aan gemiddeld drieënhalf tot vier minuten muziek, omdat er een piepje zo nodig over vier tot vijf woorden moet worden gezet. Dat kost handen vol geld, want die mensen moeten wel weer worden betaald.

Als er een piepje over een woord wordt gezet, kan iemand die een beetje Engels spreekt zo zien wat er wordt gezegd. Zo moeilijk is het niet om ‘fuck’ en ‘shit’ te onderscheiden. En als iemand het liedje op de radio gehoord heeft (hé, daar hoeft het ineens niet) of het al een beetje kent, weet diegene ook wel wat er wordt gezegd. ‘Het beeld kan ook gecensureerd worden’, roepen sommige mensen dan. Maar dan ontstaat het probleem dat er nog langer aan één clip moet worden geknutseld. Bijvoorbeeld ‘shit’; de totale beweging van de mond duurt ongeveer één seconde. Dat zijn vierentwintig beeldjes die bewerkt moeten worden. Daar is ook al gauw een half uur voor nodig om één woordje weg te poetsen.

Veel kleine kinderen kijken niet zo vaak of zelfs nooit naar videoclips, want daar vinden ze meestal niks aan. Ze kijken liever naar tekenfilms en dergelijke op V8 (Fox Kids) en Yorin (Yor Kiddin’). De muziekzenders TMF, Mtv en The Box draaien (bijna) alleen maar muziek voor jongeren van veertien tot vijfentwintig jaar. ‘Kleutermuziek’ als K3 wordt bijna nooit gedraaid. Als er geen kleine kinderen kijken, kunnen die de scheldwoorden ook niet horen.

Veel artiesten maken liedjes om een mening te geven, een bepaald beeld door te geven of als uitlaatklep, omdat ze bijvoorbeeld gedumpt zijn, een dierbaar iemand hebben verloren of iets dergelijks. Het is dus vaak ook een vorm van verwerking. Eminem (echte naam: Marshall Mathers) heeft bijvoorbeeld een slechte jeugd gehad: zijn vader is weggelopen toen Eminem nog een baby was, zijn moeder raakte aan de drank en sloeg hem en heeft hem en zijn vriendin op straat geschopt, z’n oom en beste vriend heeft zelfmoord gepleegd. Dit alles hoor je terug in z’n raps. De meeste artiesten gebruiken om dezelfde reden vaak songs om af te reageren.

Veel mensen zeggen dat de censuur moet blijven, om ‘de achteruitgang van de maatschappij te beperken’. Als iedereen zo gaat beginnen, betekent dat censuur ook op de radio en in films en tv-programma’s moet worden toegepast, aangezien daar geen censuur is. Dus, alles of niets, en het liefst niets. Zo tast je ook geen werk van anderen aan. bijna niemand vind het leuk als iemand anders aan zijn werk zit te prutsen.

‘Je hebt vrijheid van meningsuiting, zolang je daar niemand mee kwetst’, wordt ook wel gezegd. Dat klopt, maar er wordt praktisch nooit een groep gekwetst. Als er één persoon wordt gekwetst, tja, je kunt niet met iedereen rekening houden, want als de één niet gekwetst wordt, wordt de ander wel gekwetst. En je kunt alles ook met een grote korrel zout nemen.

Censuur kan op zich wel worden afgeschaft, maar draai dan de ‘harde clips’ ’s bijvoorbeeld avonds na acht uur, dan liggen de kleinste kinderen al op bed, of draai geen muziek waarin bijvoorbeeld negers worden gekwetst. Dan is bijna iedereen tevreden.

679 woorden