IVF

InVitroFertilisatie

IVF is de afkorting van “In Vitro Fertilisatie”. “In Vitro” betekent; ‘in glas’ en ‘fertilisatie’ staat voor ‘bevruchting’. De Nederlandse benaming hiervoor is reageerbuisbevruchting. IVF houdt in dat een vrouwelijke eicel en een aantal mannelijke zaadcellen (ongeveer 100.000 per eicel) buiten het lichaam in een glazen schaaltje worden samengebracht. Zo wordt geprobeerd een bevruchting te laten plaatsvinden. Als er eicellen zijn bevrucht, dan worden maximaal twee embryo’s teruggeplaatst in de baarmoeder. Hieruit kan een normale zwangerschap volgen. De hele IVF-behandeling omvat echt heel wat meer dan deze feiten.

Een IVF-behandeling wordt in principe pas uitgevoerd als alle andere mogelijkheden om zwanger te raken uitgeput zijn. In het algemeen wordt IVF toegepast bij vrouwen waarvan de eileiders niet goed functioneren. Bij ernstige endometriose ( dit is wanneer zich ook baarmoederslijmvlies buiten de baarmoeder bevindt), een niet te herstellen sterilisatie bij de vrouw, onverklaarbare onvruchtbaarheid of als het zaad van de man verminderd vruchtbaar is. Afhankelijk van de indicatie kan de arts een behandelplan opstellen waar enkele jaren overheen gaan, geteld vanaf het moment dat men begonnen is met het proberen zwanger te raken, vóórdat men in aanmerking komt voor IVF. De kans op een doorgaande zwangerschap na IVF ligt rond de 15 à 20 procent per behandeling, dit hangt echter wel af van een aantal factoren zoals de leeftijd van de vrouw, de kwaliteit van de embryo’s en het aantal embryo’s dat is teruggeplaatst.

Hier volgt een algemene beschrijving van een IVF-behandeling in 5 stappen:

1. Hormonale stimulatie van de eierstokken De eierstokken worden hormonaal gestimuleerd om meerdere follikels met daarin de eicellen te verkrijgen. Bij een normale menstruatiecyclus rijpt er peer keer maar één follikel met daarin één eicel. Voor IVF behandeling zijn meerdere eicellen noodzakelijk om de kans op succes te vergroten. Allereerst wordt de natuurlijke hormooncyclus onderdrukt door toediening van een neusspray (Suprefact) of onderhuidse injecties (Decapeptyl). Dit om te voorkomen dat de vrouw zelf hormonen aanmaakt die de stimulatie zouden kunnen verstoren. Daarna worden de eierstokken tussen de 10 à 14 dagen gestimuleerd, door het geven van een natuurlijk hormoonpreparaat via injecties. Als het goed is ontwikkelen zich dan meerdere eicellen. Je kan de groei van de follikels volgen door bloedonderzoek en echoscopie. Op het moment dat de follikels tussen de 16 en 22 mm zijn en het bloed de juiste hormoonwaarde laat zien, bepaalt de arts het juiste moment om de eisprong te stimuleren door toediening van ‘Pregnyl’ of ‘Profasi’ 2. ‘Eicelpunctie’ of ‘Pick-Up’ Net voor de eisprong, 24 tot 36 uur na de Pregnyl-spuit vind de ‘eicelpunctie’ of ‘pick-up’ plaats. De eiblaasjes (follikels) worden via de vaginawand aangeprikt en leeggezogen zodat de eicellen verzameld kunnen worden. Het follikelvocht waarin zich de rijpe eicellen bevinden wordt direct daarna onder de microscoop bekeken en de eicellen worden uit het vocht gehaald. De eicellen worden in een schaaltje bewaard bij lichaamstemperatuur in een broedstoof. Ook andere omstandigheden zijn identiek aan die in het moederlichaam. De ochtend van de pick-up brengt de man een spermastaal binnen of wordt er van de man gevraagd sperma te produceren wanneer er tijdens de punctie eidellen zijn gevonden.

3. Inseminatie Voor de inseminatie wordt het sperma behandeld, waarbij de zaadcellen volledig gescheiden wor-den van het vloeibare gedeelte van het sperma. De goede, beweeglijke cellen worden geconcen-treerd uit het sperma om klaargemaakt te worden voor inseminatie. De zaadcellen worden bij de eicellen gevoegd. Dit gebeurt in een glazen schaaltje. Nu afwachten of er bevruchting op-treedt. 4. Bevruchting Na ongeveer 16 uur wordt gecontroleerd of er bevruchting heeft plaatsgevonden tussen de eicel en de zaadcellen. Twee dagen later kan men zien of het embryo zich al verder gedeeld heeft. Op dat moment bestaat het embryo uit 2 tot 8 cellen.

5. Embryotransfer Uiteindelijk vindt de embryotransfer plaats waarbij de 2 (en uitzonderlijk 3) beste embryo’s worden teruggeplaatst in de baarmoeder via de baar-moederhals. Terugplaatsing van de embryo’s vindt in het algemeen als volgt plaats; Een dunne holle buis (katheter) wordt voorzichtig de baar-moeder ingebracht. Het kan ook zijn dat de em-bryo’s in een zogenaamde binnenkatheter gaan.

In Nederland zijn er 13 klinieken die een vergunning hebben om door middel van IVF in het laboratorium bevruchting te laten plaatsvinden. Daarnaast zijn er nog circa 25 transportklinieken. Hier wordt behandeling tot en met de punctie uitgevoerd. Na de punctie brengt de patiënt zelf de “geoogste” eicellen naar de IVF-kliniek, waarmee de transportkliniek een samenwerkingsverband heeft, alwaar de laboratoriumfase en embryotransfer plaatsvindt. De IVF-klinieken in Nederland hanteren voor de IVF-behandeling een maximum leeftijd van ongeveer 40 jaar. Sommige ziekenhuizen bepalen aan de hand van een hormoontest de biologische leeftijd, om zodoende vast te stellen of je nog een goede kans maakt op een zwangerschap via IVF. Vast staat in ieder geval dat de kans op zwangerschap sterk afneemt na het 37ste levensjaar.

Cijfers - Per IVF poging heeft een paar ongeveer 20% kans op een zwangerschap - Sommige zwangerschappen eindigen alsnog in een miskraam. Als je kijkt naar het eindresultaat, dus het kind in de wieg, dan kom je uit op 15-20% Dit cijfer is vrij algemeen en gebaseerd op alle leeftijden en indicaties bij elkaar. Hoe jonger de vrouwen zijn, hoe groter de kans op doorgaande zwangerschap. - Het ziekenfonds vergoedt drie IVF-behandelingen op medische indicatie. De kosten per cyclus liggen maximaal rond de 700 tot 1.200 euro. Dat is afhankelijk van het soort behandeling.

Risico’s van IVF

Er bestaat ook een klein risico op infectiegevaar. De vagina wordt gespoeld met water waardoor de kan op infectie is toegenomen met ongeveer 3%. Ook kan de arts een bloedvat raken tijdens punctie, zo kan een bloeding ontstaan. Er zijn nog geen lange termijn effecten bekend. De kans dat er een meerlingzwangerschap ontstaat is groter omdat er vaak meer dan één embryo wordt teruggeplaatst. Bij IVF-zwangerschappen worden ongeveer 75-80% eenlingen geboren 20-25% tweelingen en in een enkel geval een drieling.

De risico’s en voordelen tegen elkaar afgewogen denken wij dat het een goede techniek is om zwanger te raken. Het is vaak de laatste kans die mensen hebben.