Euthanasie

Vandaag, 18 april, word ik 73 jaar. Binnen 7 dagen zal ik hier niet meer zijn. Die keuze maakte ik jaren geleden en ze ligt onherroepelijk vast. Hier liggen de pillenstrippen maar deze blauwe zal ik niet innemen. Ze benevelen de geest om de doodsangst draaglijk te maken, maar dat wil ik voorkomen. Mijn verstand moet nuchter blijven tot op het laatste ogenblik want ik moet nog een taak verrichten. In de 6 volgende dagen zal ik proberen uit te leggen hoe bij een groeiende groep senioren in deze zogeheten welvaartsmaatschappij het voornemen gerijpt is om vrijwillig hun sterfdatum uit te kiezen. ( iemand speelt de rol van Renaat van Hingene )

Zo begint Renaat van Hingene zijn dagboek. Het zal geen wetenschappelijk betoog worden maar een relaas van wat hij belangrijk acht. Hij wil begrip opwekken voor wat hem aangreep, hoe hij tot zijn slotsom gekomen is.

In het eerste hoodstuk: \'De Wensdood\' Vertelt R.v.H. over zijn Stichting. Hij richtte deze op. Enkele statuten om de betekenis van de Stichting duidelijk te maken zijn : 1. de leden van de Stichting \'Wensdood\' zullen het leven beeindigen op een door hen vrij gekozen tijdstip. Om te vermijden dat het lid intreedt in een voor hem eender welke onaanvaardbare toestand van aftakeling. 2. Als richtsnoer: De caduc-schaal
3. De leden mogen respect en dankbaarheid eisen voor hun keuze want de maatschappij wordt verlost van hun \'overlast\'.

De Stichting ijvert ook voor een wettelijke regeling. De Wensdood mag niet strafbaar zijn en de achterblijvers mogen geen nadelige gevolgen ondergaan. Volgens R.v.H. mag de wensdood niet gelijk gesteld worden aan zelfdoding of euthanasie. het gaat hier om een totaa nieuw soort levenseinde.

Verder in het hoofdstuk haalt hij redenen aan om de beslissing te nemen van zelf uit het leven te stappen. Eigenlijk doet hij dit niet alleen in dit hoofdstuk maar ook in bijna alle andere. Voorop stelt hij dat je waardig uit het leven moet kunnen stappen; eens je nutteloos bent voor de maatschappij, is het beter dat je deze dan verlost van je nutteloosheid. en als mens geniet je in deze maatschappij maar van de totaliteit van je rechten tussen je 18de en je 52ste.

Binnen 7 dagen zal ik uit de bevolkingsregisters geschrapt zijn. De media zal hier wel over berichten maar ze zullen proberen mijn daad te minimaliseren. Maar mijn gebaar ZAL gevolgen hebben. Vroeg of laat. dit zie ik als mijn historische rol.

In het tweede hoofdstuk: \'De televisiebiecht\' heeft hij het over de verandering in de mentaliteit van de mensen die zich ontlade in een extreme spanning tussen actieven en bejaarden. Het eutanasiedebat kwam geleidelijk op gang. Om dit aan te tonen maakt hij gebruik van twee getuigenissen die op televisie getoond werden. De ene was van een vrouw die jarenlang haar zieke schoonmoeder en vader verzorgde. Zelf was ze er onder door gegaan; haar sociaal en privé leven waren verwoest. Na hun dood was ze voorstander geworden van euthanasie. Deze publieke vertoning leverde vele felle reacties op. De andere getuigenis was van een arts die een felle tegenstander was van euthanasie; en die dit ook bleef na een zwaar ongeluk met zijn fiets. Hij zou alles doen om de oude terug te worden enkel en alleen al om te kunnen strijden tegen euthanasie.

Thema\'s Als je ziek wordt, vertrouw je jezelf toe aan de medische wetenschap. Die kan met allerlei kunst- en vliegwerk je leven langer rekken dan de natuur zou doen. Vaak is dat een zegen- soms een vloek. Want hoeveel wens je in te leveren van je levenskwaliteit, alleen om extra vaak ellendige weken of maanden aan je leven toe te voegen? Waarom zou je niet mogen beslissen dat je waardig, zacht en als het kan, zo bewust mogelijk afscheid wil nemen? Steeds meer gewone mensen én artsen vinden dat vrijwillige euthanasie moet worden gelegaliseerd; het maatschappelijk debat hierover is in volle gang.

Euthanasie, letterlijk betekend goede dood, eu thanatos, omvat in de ruimste zin alles wat kan dienen iemand een goede dood te doen sterven. De eed van Hippocrates zegt dat aan niemand, ook niet op zijn verzoek, een dodelijk geneesmiddel mag worden toegediend. De formulering van de \'World Medical Association (1948) waarbij \'de absolute eerbied voor het menselijk leven\' de enige richtlijn voor het medische handelen mag zijn, verwijst naar deze eed. De maatschappij formuleert het nog iets duidelijker; \'nooit zal hij... voor een lijdende mens een daad mogen stellen, die ten doel heeft het leven te bekorten... dit zijn slechts enkele voorbeelden van de groeiende belangstelling rondom het levenseinde en de stervensfase. In 1971 wierp deze ontwikkeling haar schaduw vooruit en dit vooral in Nederland. De juridische gevolgen van een Nederlandse daad brachten euthanasie in de openbaarheid in 1972 en 1973. In 1973 werd dan ook de Nederlandse vereniging voor vrijwillige Euthanasie opgericht. Wel moet men een onderscheid maken tussen actieve en passieve euthanasie; bij actieve past men middelen toe om het leven te bekorten. Indien men levensverlengende middelen weigert, spreekt men van passieve euthanasie. Actieve wordt als medische handeling gezien, passieve daarentegen wordt onder voorwaarden aanvaard. Ook moet er een onderscheid gemaakt worden tussen gevraagde en ongevraagde euthanasie. Is de menselijke waardigheid niet meer dan het leven? Dit is een belangrijke vraag die vaak gesteld wordt bij gevraagde euthanasie. Radicaal anders en ethisch moeilijker is het probleem \'ongevraagde euthanasie\'. Zij kunnen zichzelf hierover moeilijk uitspreken. Vb. zwaar gehandicapte pasgeborenen, door ziekte of door ongeval zwaar varminkte volwassenen, demente oudjes, krankzinnigen,... Als we over het begrip eutanasie spreken, moeten we ook rekening houden met het belang van de enkeling en dat van de anderen. Waarpm zouden wij bijvoorbeeld wel onze eigen dood mogen wensen uit de overweging van andermans belang (ik wil de ander niet tot last zijn), maar niet andermans dood mogen wensen uit de overweging van ons eigen belang (ik wil niet dat de ander mij tot last is)

NVVE (Nederlandse Vereniging voor Vrijwillige Euthanasie) heeft de afgelopen 15 jaar een onafgebroken strijd gevoerd voor een milde dood voor wie dat wenst. Haar doelstelling is sociale aanvaarding van vrijwillige euthanasie. Ze tracht te bemiddelen voor allen die een beroep op haar doen. Haar hulp betaat uit het zoeken naar oplossingen, niet het uitdelen van pillen een dertigtal vrijwilligers zetten zich hiervoor belangeloos in onder leiding van een coordinator. De NVVE dient echter in de allereerste plaats gezien te worden als een consumentenorganisatie, die opkomt voor de patient, ze komt op voor alles wat met dood en sterven te maken heeft. Maar houdt ze ook rekening met de achterblijvende familie? Nu volgt een citaat uit \'De milde dood\':

Mijn vader wist reeds lang dat hij eens euthanasie zou toepassen. Hij had kanker en was 2en1/2 jaar geleden ongeneeslijk ziek verklaard. Hij had zelf zijn maatregelen genomen: 20 Vesparex opgespaard, zich verzekerd van de hulp van de huisarts zodat niemand hem naar het ziekenhuis zou sturen; Daar mijn vader niemand in verlegenheid wilde brengen met zijn daad, wilde hij ongestoord alleen blijven. eén week tevoren vertelde hij dat hij hét dit weekend zou doen. Die vrijdag hebben we op een menselijke manier afscheid genomen - maar toen !

Zaterdagavond hield ik het niet meer vol en belde uw vereniging, geen gehoor! Wat een gemis! Toen heb ik hier in de stad de stervensbegeleiding opgebeld, mijn vraag was of vader echt zonder pijn was doodgegaan. In mijn gedachten lag hij met ademnood of helemaal onder braaksel... Die mevrouw heeft een arts opgebeld en mij vervolgens weer teruggebeld. Volgens hen was vader echt al dood, als hij vrijdagnacht 20 tabletten Vesperax had ingenomen. Enigszins gerustgesteld heb ik het weekend verder doorgeworsteld. maandagavond werden we door zijn hulpje opgebeld- zij wist er ook van- of we zo snel mogelijk wilden komen. Bij aankomst bleek dat vader nog steeds leefde. de huisarts was inmiddels al geweest, gealarmeerd door het hulpje, maar die handelde in pap\'s geest -dus geen ziekenhuisopname. Maandagmiddag om 5 uur overleed mijn vader, mijn angst voor bijkomen was gelukkig niet gegrond. Ik vond het een mensonwaardig einde, om een heel weekend daar alleen te moeten liggen, en niet verschoond te worden; Ik was graag bij hem gebleven, maar hij was veel te bang dat ik vervolgd zou worden. Ik begrijp nu heel gord, waarom de vereniging erop hamert dat een arts in zo\'n geval met een injectie iets moet afmaken, waaraan de patient zelf met pillen is begonnen. Er is wel recherche geweest voor papa weggehaald mocht worden, maar zij deden echt niet moeilijk. De begrafenisondernemer had nog nooit in zijn 30 jaar praktijk meegemaakt dat het in de rouwkaart vermeld werd: \" Vader heeft er bewust voor gekozen het eindstadium van zijn ziekte niet te beleven.\" Hij vond dat maar niks en probeerde die zin eraf te praten.

Dit was mijn verhaal, hopelijk kan uw vereniging ook iets doen aan begeleiding van de patienten en de achterblijvende familie, verder niets dan goed over uw vereniging.

Momenteel is in ons land actieve euthanasie verboden, maar het debat hierover is in vole gang in het parlement; De CVP is er radicaal tegen maar de SP Stemt voor sommige punten.

bronnen: De Milde Dood ( Th Indewey Gerlings- Huurman) Tien jaar strijd voor vrijwillige euthanasie. uitgeverij Bert Bakker

\"Euthanasie\" (11-tal professoren) De Nederlandse bibliotheek der Geneeskunde

Medische ethiek en Gedragsleer

Vergrijzing Dit thema staat eigenlijk in nauw verband met euthanasie. Bejaarden en euthanasie paasen voor velen beter bij elkaar dan jongeren en euthanasie. Maar het is een feit dat de bevolking steeds ouder en ouder wordt dankzij betere medische zorgen en een verbeterde levensstandaard; de man wordt ongeveer ... jaar oud en de vrouw .. jaar.

De cijfers liegen er niet om. Een kleine groep jongeren werkt en betaalt dus voor een grote groep ouderen. Dit zal zo niet meer kunnen blijven duren. Het pensioenstelsel die wij hanteren zal op een dag niet meer toegepast kunnen worden. Daarvan zullen de jongeren de dupe zijn. Verbeteren zal het waarschijnlijk niet want het geboortecijfer daalt nog steeds. Nu springt de staat nog bij maar deze zal dit binnen enkele decennia ook niet meer kunnen volhouden; Wij zullen dus genoodzaakt zijn zelf aan pensioensparen te doen. De vergrijzing van de bevolking levert ons dus niet veel voordelen op, eerder nadelen.

Euthanasie en vergrijzing zijn zeker niet de enige thema\'s die we terugvinden. Andere zijn vb. de staatsschuld, de tranfers in de sociale zekerheid, het zondebokmechanisme en de solidariteit tussen de generaties. Allen leiden ze tot verhelderende discussie\'s.