Monty Python and the Holy Grail (1974)

De film ‘Monty Python and the Holy Grail’ is een persiflage op de Brits-Keltische roman en zijn Arthurverhalen. Men vindt er vele historische feiten in terug, die op een sublieme en lachwekkende manier benaderd worden. De satire op de middeleeuwse maatschappij is ook zeer duidelijk aanwezig.
Bij het bekijken van de film worden de gelijkenissen met de Brits-Keltische roman zeer duidelijk. Verschillende feiten zijn gebaseerd op de werkelijkheid. De namen van de Ridders van de Ronde Tafel kloppen, maar men geeft hen achtervoegsels zoals “the-not-quite-so-brave-as-Sir-Lancelot” of “Not-appearing-in-this-film”. Arthur trekt wel degelijk met zijn Ridders naar het kasteel Camelot maar wanneer zij daar aankomen, verkiezen zij toch een andere plaats om te verblijven, want Camelot is een “idiote” plaats. Men lacht met zowat alles waarmee gelachen kan worden. De paarden worden weggelaten en men bootst het geluid van paardenhoeven na door 2 halve kokosnoten tegen elkaar te slaan. Plots wordt de film onderbroken voor School-TV, waarbij een historicus een stuk van een verhaal vertelt. Daarna wordt die historicus doodgestoken door een voorbijrijdende ridder. Er wordt verschillende keren gewerkt met een herhaling om zo een humoristisch effect op te wekken: het verschil in luchtsnelheid tussen een Europese en een Afrikaanse onbeladen zwaluw, koning Arthur die het getal vijf zegt in plaats van drie, de vader die de ridders probeert uit te leggen dat ze de prins niet mogen laten ontsnappen…
Er is ook een flinke portie satire aanwezig, men neemt de middeleeuwse maatschappij met een korrel zout. Volgens de middeleeuwse man is Arthur een koning omdat hij de enige is die niet onder de “shit” zit, een andere boer weet niet eens dat hij een Brit is en discussieert heftig met Arthur over een democratie. Er wordt ook gesold met het diepchristelijke geloof van de middeleeuwse mens. Koning Arthur verontschuldigt zich tegen God en wendt zijn ogen af. God verwerpt al deze gebaren van eerbied. Verder in het verhaal wordt er gespot met het feit dat een prins moest trouwen met een meisje dat door zijn vader uitgekozen werd. Ze moest rijk zijn en veel land bezitten. Er wordt eveneens verwezen naar het Paard van Troye, men maakte een houten konijn maar men vergat om er ridders in te verstoppen.
Deze film is een schoolvoorbeeld van een parodie. Men is erin geslaagd de Brits-Keltische roman op een humoristische manier voor te stellen, zodat dit type verhaal voor veel meer mensen bereikbaar wordt.