Inburgeringscontract

Helpt het hertje het haasje wel?

In het bos daar staat een huis. Hertje gluurde door de ruit. Kwam een haasje aangesneld. Klopte op het deurtje. ‘Hertje, Hertje, help mij toch. Straks schiet mij de jager nog’. ‘Haasje, Haasje, kom maar hier. En geef mij een pootje’.
Waarschijnlijk ken je het liedje wel, misschien ook niet. In ieder geval kun je hier een hele goede vergelijking van maken. Stel je even voor: Het hertje stelt Nederland voor, het haasje zijn de allochtonen en de jager is het moederland van de allochtonen. Ja? Heb je het beeld in je hoofd. In dit geval wordt het haasje vriendelijk en warm ontvangen door het hertje. Wordt binnen gevraagd en een poot gegeven. Nu zijn er nog twee mogelijkheden: Ten eerste kan het haasje helemaal geweigerd worden. Een situatie die zich vooral een tijd geleden, maar nu nog steeds, voordoet in Nederland. Allochtonen worden niet eens binnen gelaten in ons land en meteen doorgestuurd naar het volgende. En als tweede mogelijkheid laat het hertje het haasje binnen, maar stelt wel bepaalde eisen. Het haasje zal moeten eten zoals het hertje, hij zal zo moeten praten, hij zal zo moeten lopen en hij zal op een bepaalde manier met de medehertjes om moeten gaan.
Dit laatste is sinds 1998 het geval in Nederland door de WIN wet. Allochtonen worden wel binnengelaten, maar moeten wel even een opleiding ‘Nederlander worden’ volgen. Met een ander mooi woord: ‘het inburgeringscontract’. Nieuwkomers moeten verplicht het inburgeringscontract aangaan. En met nieuwkomers bedoelen we dan mensen buiten de EEG die na 1998 in Nederland zijn komen wonen en waarvan de gemeente verwacht dat ze een achterstand op zullen lopen in de Nederlandse maatschappij. Iedereen voor 1998 worden gelabeld als oudkomers en kunnen er zelf voor kiezen om dit contract aan te gaan. Zij zijn het dus niet verplicht.
Inburgering wil zeggen dat oud- en nieuwkomers niet alleen taalcursussen moeten volgen, maar ook activiteiten op het gebied van maatschappelijke oriëntatie moeten ondernemen, net als het verwerven van kennis op de arbeidsmarkt. Het gehele traject bestaat dus uit een aantal lessen Nederlands, een gedeelte die de allochtoon vertrouwd maakt met onze samenleving: Hoe wij qua politiek in elkaar steken, hoe ze om moeten gaan met spullen kopen in de supermarkt (wij dingen niet af!), hoe ze hun belastingsformulieren in moeten vullen, en welke rechten ze hebben als huurder enz. En als laatste gedeelte van het contract krijgen ze lessen variërend van sollicitatietraining tot beroepsopleiding. Dit allemaal om de allochtonen beter te integreren in ons kikkerlandje. Maar heeft het eigenlijk wel zin?
Een verplichte inburgeringcursus voor allochtonen kan goed zijn voor de maatschappij. Autochtonen hebben er belang bij dat allochtonen zoveel mogelijk integreren en hun sociaal-economische achterstand zo snel mogelijk inhalen. Doen de allochtonen dit niet kan dit leiden tot een grote achterstandsgroep die weinig bijdraagt aan de maatschappij. En niet alleen ons land heeft daar last van, maar de allochtonen zelf natuurlijk ook. Het kan zo frustrerend zijn om iets geregeld te willen hebben, en wat dan niet lukt door zoiets stoms als een taalbarrière. Dus je zou zeggen beter voor ons allemaal!
Maar er zijn ook nadelen aan dit verplichte inburgeringscontract. Wat nou als een allochtoon de cursus niet afmaakt, of hem niet wil doen? Zetten we die dan zonder pardon weer buiten? Het verplichten van een inburgeringcursus zou dus betekenen dat er straffen zouden moeten komen voor de allochtonen die de cursus niet volgen. Dat veroorzaakt weer smet op onze zo goed bedoelde pogingen tot het integreren van nieuwkomers. Maar als de cursus niet verplicht zou zijn, zouden er veel mensen thuis blijven zitten en dat is dan ook weer niet wat Nederland wil. Daarnaast kosten de inburgeringscontracten de Nederlandse overheid veel geld. Het is zo dat de gemeente voor de kosten opdraait, wat dus eigenlijk betekent dat jijzelf er ook aan mee betaalt, door middel van belasting, om een allochtoon Nederlands te leren. Nu kan je zeggen dat is toch niet erg, ik betaal liever mee dan dat ik van die vervelende ‘Turken’ op de stoep heb staan, die de hele dag niks uitvoeren, omdat ze geen werk kunnen vinden. Maar er zullen toch mensen zijn die het hier niet mee eens zijn. Die hebben liever dat ze allemaal weer net zo snel buiten gezet worden als dat ze binnen gekomen zijn.
Dus aan de ene kant kan je zeggen dat het inburgeringscontract zeker wel zin heeft. Een groot gedeelte van de allochtonen zal er beter van worden. Ze leren Nederlands, vinden sneller en beter werk, staan voor minder problemen dan dat ze anders zouden staan. Maar aan de andere kant zullen er ook allochtonen zijn die het niet volhouden, er niet genoeg van oppikken en dus maar weer thuis rondhangen, omdat ze te moedeloos zijn geworden van alle eisen die ons land aan hen stelt. En dan heb je natuurlijk nog het probleem of mensen het er wel of niet mee eens zijn.
Nederland probeert altijd wel heel netjes over te komen, en willen graag aan de buitenwereld laten zien dat we zo vrijgevig zijn en graag andere mensen willen helpen. Maar is dit wel de goede manier?

853 woorden