Perfume: The Story of a Murderer (2006)

Titel: Perfume the story of a murderer
Genre: Thriller
Jaar: 2006
Regisseur: Tom Tykwer
Hoofdrolspelers: Ben Wishaw, Dustin Hoffman, Rachel Huird-Wood, Alan Rickman
Speelduur: 147 minuten

Voorbereidingen en verwachtingen
Het werd weer eens tijd voor een Ckv verslag, dus moest ik even bedenken wat ik graag wou gaan doen voor Ckv.
Aangezien er nog een concert komt en ik niet genoeg tijd had om te kijken voor een theatervoorstelling, besloot ik gewoon gebruik te maken van de optie eigen keus.
Ik had echt zin om naar de film te gaan, films bekijken in de bioscoop vind ik altijd gezellig, dus vind ik het geen probleem om er ook nog een verslag over te maken.
Omdat ik nog nooit in Images ben geweest, was ik wel nieuwsgierig wat het verschil nou is met Pathé. Donderdag had ik kaartjes gereserveerd voor de film: Perfume the story of a murderer. Ik had nog nooit van de film of van de regisseur gehoord en even later las ik dat het een verfilming is van het boek dat 20 jaar geleden geschreven is.
Het is een dramatische film, die lang duurt. Ik vind het fijn om naar films te gaan die lang duren, dan kan je ervan uitgaan dat het een diepgaand verhaal is, waar je goed bij moet opletten en dat de film je veel te vertellen heeft.
De samenvatting van de film sprak me aan, vooral omdat de film zo anders is dan andere films, ik had geen idee wat ik kon verwachten van het verhaal. Zaterdagavond liep ik samen met een vriendin door de sneeuw naar de bioscoop Images in de Poelestraat.

Oordeel
Toen de film was afgelopen, zat ik even met lege gedachten.
De film had heel veel indruk op mij gemaakt en ik wist even niet wat ik ervan moest denken, toen de film was afgelopen.
Later liep ik met mijn vriendin naar het station en hadden we het over de film.
Dat de film heel apart was, dat er schokkende dingen inzaten en dat we iets heel anders hadden verwacht!
Het verhaal was diepgaand, goed te begrijpen, emotioneel en bijzonder. Tegelijkertijd was het huiveringwekkend, hoe Grenouille de vrouwen vermoordde en hoe ver hij ging om een parffum te ontwikkelen, dat was best schokkend.
Het was echt een film waar ik nog steeds over zat na te denken toen ik in bed lag.
En ik wil nu ook nog het boek lezen, om te kijken wat de verschillen zijn tussen het boek en de film. Dit is absoluut een van de beste en mooiste films die ik ooit heb gezien.

Middelen
Acteurs
De hoofdpersoon Jean-Baptiste Grenouille is een jongeman zonder ziel en zonder emotie.
Hij is smal, heeft donker haar en een mysterieuze blik.
Hij praat niet veel en is heel rustig, ook beweegt hij niet veel en straalt hij kalmte uit.
Door zijn levensomstandigheden, ziet hij er smerig en vies uit. Ook heeft hij vreemde vlekken op zijn lichaam, er wordt niet duidelijk gemaakt hoe dat komt.
Hij leeft als een buitenstaander van de ‘gewone’ wereld en wil graag liefhebben en liefde voelen. Hij ervaart de hele wereld door zijn neus. Zijn gedachte is dat de geur gelijk staat aan de ziel. Zijn obsessie om de ultieme geur te ontwikkelen gaat van kwaad tot erger.
Hij heeft dus veel doorzettingsvermogen om zijn missie te laten slagen. Ook is hij een bijzondere jongeman. Je kunt medelijden hebben met hem, of je kan walgen van zijn
karakter.
Ik heb medelijden met hem. Hij heeft geen emotie, omdat hij nooit liefde heeft gekend. Het enige wat hij wil is liefde en dat probeert hij door een afschuwelijke manier te krijgen.
Maar omdat hij geen geweten heeft, heeft hij geen idee van zijn gruweldaden.

Verhaalelement
In het begin zag je dat Jean-Baptiste Grenouille in zijn cel zat, klaar om gemarteld te worden.
Vervolgens kreeg je het verhaal erachter. Waarom is hij tot dood veroordeeld? Je gaat dus terug in de tijd. In het begin werd het verhaal verteld door een alwetende verteller om ons kennis te laten maken met de situatie en de omstandigheden. Even later kwamen de personages aan het woord. Er zat niet veel tekst in het verhaal.
Ook zat er niet veel geluid in de film, het ging vooral om de beelden.

Kader
Het begin van het verhaal speelde zich in het begin af in een vieze omgeving, een smerige straat in Parijs. Even later in Grasse was alles veel schoner leek en de wereld mooier.
Vooral de plekken waar de bloemen werden geplukt waren heel mooi. Veel bergen, mooi landschap. Heel anders dan in het begin van de film in Parijs. Daar was alles vies, smerig en het stonk er heel erg.
Grenouille werkt daar met geuren, even later vermoordt hij in het plaatsje 11 vrouwen, waardoor er grote paniek heerst in het plaatsje.
In het begin van de film, zag je niet veel kleuren. Even later werd er veel meer gebruik gemaakt van kleuren, waardoor de omgeving er veel mooier uitzag.
Dit heeft ook te maken met de gedachten van Grenouille. Hij werd geboren in een wereld zonder hoop, later zag hij steeds meer van de wereld en kreeg hij hoop voor een betere toekomst.
De muziek was een orkest. De muziek was heel erg mooi, spannend, maar tegelijkertijd ook heel indrukkwekkend. Tijdens zielige momenten kreeg je muziek te horen, dat rustig en kalmerend werkte. Bij spannende momenten werd de muziek alsmaar harder en spannender. Er zat niet veel muziek in, maar precies op goede momenten werd de muziek gedraaid.

Camera
De camera stond op allerlei verschillende plekken.
Maar je zag alles vooral van dichtbij, de camera ging letterlijk over de huid van de personages.
Het ging vooral om de geuren die zoveel indruk maakten op Grenouille. Je zag veel close-ups van de neusvleugel van Grenouille, zodat je haast letterlijk met hem mee rook.
Soms neemt de camera de vorm van de geur aan en zweeft het door straten en pleinen rechtstreeks naar de geur die Grenouille ruikt.
Geuren roepen beelden op en die beelden krijgen wij in korte momenten te zien.
In de film zaten snelle montages en travellings, die tonen hoe Grenouille op elke geur reageert. De regisseur maakt gebruik van lange steadicamshots en goed gekozen close-ups om ons de smerigheid van de steden van die tijd te laten zien.

Ervaringen
De bioscoop zag er gezellig uit. Er zat ook een café in, waardoor je gezellig naar buiten kon kijken. Er hing een gezellige sfeer met kaarsjes en er waren veel mensen.
Je kon echt zien dat het een theaterbioscoop was, omdat er ook veel posters hingen van theatervoorstellingen en er komen toch wel andere mensen in Images dan in Pathé. De mensen in Images, zijn wat ouder en deftiger. Ook is het kleiner dan in Pathé, maar niet minder gezellig! De prijzen van de kaartjes, eten en drinken waren ook veel goedkoper.
De mensen achter de kassa, waren heel vriendelijk, en alles wees zich vanzelf, naar welke zaal we moesten. Het was lekker warm in de bioscoop, niet te druk, ook niet te weinig mensen. En doordat de film zo goed was en niet saai, was het ook heel stil in de zaal. Er zat een pauze in van 15 minuten, wat ik wel fijn vond. Omdat ik een droge keel kreeg van het kijken naar de film. Er werden af en toe schokkende beelden laten zien. Bijvoorbeeld in het begin, toen de moeder van Grenouille hem wou vermoorden en de stank van vieze dieren, ingewanden, pissebedden, vis en nog veel meer walgelijke dingen. Ook de moorden waren schokkend en maakten veel indruk op de mensen, dat zag ik aan de blikken.
Het is een gezellige en leuke bioscoop, met leuke en aardige mensen. Gezellige sfeer en goedkope prijzen. Vooral de film is mij het meeste bijgebleven, ik heb nog nooit zo ’n soort film gezien. Dat iemand op het idee komt om zo ‘n film te maken, een heel apart verhaal, dat heel veel indruk op me heeft gemaakt.

Inhoud en functie van de film
De film
Op een stinkende vismarkt in het middeleeuwse Parijs wordt in 1738 Jean-Baptiste Grenouille te vondeling gelegd. Eenzaam en alleen groeit hij op in een weeshuis en bovendien wordt hij overal genegeerd omdat hij geen lichaamsgeur heeft. Wel heeft hij een goed reukzintuig. Hij kan alle geuren ter wereld onderscheiden, zelfs tot op kilometers afstand.
Als hij volwassen is, wordt hij verkocht om te werken als leerlooier.
In de stad wordt hij overrompeld door een heerlijke geur van een jonge vrouw. Hij gaat haar achterna en wurgt haar, maar hij weet niet haar geur vast te houden.
Als hij een dierenhuid moet langs brengen bij een parfumier, laat hij zijn kennis over parffum zien en vervolgens neemt de parfumier hem aan. Hij raakt gefrustreerd door het feit dat hij de geur van jonge vrouwen niet kan bottelen.
Hij besluit op zoek te gaan naar het meest ultieme ingrediënt; het onweerstaanbare aroma van de jonge vrouwelijkheid. Zijn zoektocht mondt uit in twaalf vermoorde jonge vrouwen. Er heerst paniek in de stad en vaders proberen hun dochters te beschermen tegen de ongrijpbare \'meester der geuren\'. Op zoek naar het laatste ingrediënt komt hij het jonge meisje Laura tegen. Ze is onweerstaanbaar voor Jean-Baptiste, maar haar vader Antoine Richis is erg op zijn hoede en vertrouwt de zonderlinge jongen niet. Hij vlucht met zijn dochter naar een kasteel in de bergen. Jean-Baptiste Grenouille vindt ze en vermoordt zijn dochter. Zijn verzameling is compleet, nu kan hij de ultieme geur ontwikkelen. Kort na de moord wordt hij opgepakt en veroordeeld tot doodstraf.
Grenouille zit in zijn cel, te wachten tot hij opgehaald en gemarteld wordt.
Als de bewakers van de gevangenis hem ophalen, pakt hij het flesje met parffum uit zijn zak, waardoor de bewakers versteld staan. Ze worden gehypnotiseerd door de heerlijke geur uit het flesje. Als hij kort daarna voor het volk staat, klaar om gemarteld te worden, reageert ook het volk verheerlijkt op zijn geur. Het volk wordt overrompeld door liefde en voor je het weet is iedereen met elkaar de liefde aan het bedrijven!
Ook Antoine Richis is helemaal gehypnotiseerd door de geur.
Grenouille keert terug naar zijn geboorteplaats, de mensen die hem ruiken, springen op hem, wat ook tevens het eind van de film is. Het enige wat Jean-Baptiste Grenouille wou was de ziel van vrouwenlichamen in zich absorberen, zodat hij geen monster meer zal zijn, maar iemand die een ander lief kan hebben en het ook verdient om zelf graag gezien te worden.

Waar en wanneer speelt het verhaal zich af?
Het verhaal speelt zich af in Parijs, in de achttiende eeuw.

Personages
De hoofdrolspeler is Jean-Baptiste Grenouille die op zoek is naar de ultieme geur van jonge vrouwen, om een onweerstaanbare geur te ontwikkelen.Verder speelt de Parfumier een bijrol, waar hij werkt voor het ontwikkelen van heerlijke geurtjes.
Tijdens zijn missie in het dorpje Grasse om 12 vrouwen te vermoorden om hun geur te bottelen, heeft ook de vader van het laatste slachtoffer van Grenioulle genaamd Antoine Richis een bijrol in het verhaal. Hij heeft Grenioulle door en gaat op de vlucht met zijn dochter. De andere rolletjes komen zelden voor en zijn onbelangrijk.
Het gaat in het verhaal eigenlijk maar om 1 persoon en dat is Jean-Baptiste Grenouille.
Er komen dus verder geen belangrijke personages in het verhaal voor.

Jean-Baptiste Grenouille
Is een jongen met een bijzondere gave. In het begin van de film wordt dat al duidelijk gemaakt, als hij als baby in het weeshuis plotseling een vinger van een van de andere weeskinderen vastpakt en er aan begint te ruiken. Hij kan alle geuren onderscheiden en op kilometers afstand ruiken.
Grenouille heeft zelf geen lichaamsgeur en is een zielloos wezen, iemand bij wie het vermogen om te ruiken alle andere gevoelens heeft verdrongen. Hij voelt geen liefde, verdraagt de vreselijkste omstandigheden, geneest op wonderlijke wijze van ziekten, hij heeft geen emotie in de film. Bij hem gaat alles door de neus. Daarom wil hij een parfum maken op basis van vrouwenlichamen.
Hij wordt eerst verkocht als leerlooier, vervolgens werkt hij in de stad bij een parfumier die hij overtuigt heeft van zijn gave. Maar door het roodharige meisje dat hij in de stad ontmoet heeft, kan niets of niemand hem op andere gedachten brengen.
Hij zal en moet de ultieme geur van vrouwelijke maagden zien vast te houden, hij wil de geur die hij rook bij het roodharige meisje nooit meer verliezen.
Hij wordt obsesst en heeft alles voor zijn doel over, zelfs gruwelijke moorden plegen.
Er zat veel spanning in de film. Omdat Grenouille 12 vrouwen moest vermoorden om zijn plan te laten slagen, daarmee werd de spanning opgebouwd. De mensen uit het stadje Grasse wouden de moordenaar opsporen, maar Grenouille slaagde er telkens weer in om niet betrapt te worden. Des te meer vrouwen hij vermoordde, des te dichter hij bij zijn doel was en des te spannender de film werd!
Het hoogtepunt was toen hij 11 vrouwen had vermoord, nu moest en zal hij de dochter van Antoine Richis vermoorden, zij was nodig voor het ontwikkelen van de ultieme geur.
Antoine had hem door en sloeg op de vlucht met zijn dochter.
De sfeer is adembenemend, ik zat stil, vol bewondering naar de film te kijken. Er zaten absoluut geen saaie momenten in de film, er gebeurde telkens wat.
Als je even niet oplette, kon je dingen van de film missen die je nodig had voor het begrijpen van de film, dus moest je het verhaal goed proberen te volgen.

Boodschap van de regisseur
De regisseur weet die vettige, vuile wereld zeer goed in beeld te brengen.
Grenouille is een moordenaar die geen geur en dus geen ziel heeft.
Grenouille staat dan ook als een soort van buitenaards wezen totaal apart van de normale, realistische wereld die we ons voorstellen. Hij hoort daar niet thuis, en wordt veroordeeld tot een leven in de schaduwen. Keer op keer duikt hij plotseling uit de duisternis op om zich haast ongemerkt te mengen in de afgrijselijke wereld van normale mensen waar hij nooit toe zal behoren. Hij wil graag dat iemand hem lief heeft, zodat hij ook andere mensen kan liefhebben. Daarom probeert hij de ultieme geur te ontwikkelen.

Doel van de film
De regisseur wil laten zien dat het tegenwoordig gaat om het gevoel dat we niet voldoen aan de eisen van deze tijd. Dat we niet goed, mooi en intelligent genoeg zijn. We verlangen ernaar werkelijk contact te maken met andere mensen, maar dat lukt vaak niet en daar lijden we onder. Sommige mensen gaan ver om te krijgen wat ze willen. Want het idee om onze doelen, zeker op het gebied van de liefde, nooit te bereiken, is voor veel mensen onacceptabel.
In de film zie je in het begin vooral weinig kleuren, later worden er steeds meer kleuren in de film gebruikt. Dat zag je ook in het verhaal, Tom Tykwer laat zien dat Grenouille in zijn eigen hoofd reist van donker naar licht, van een wereld zonder hoop naar een toekomst vol betekenis. Wat natuurlijk een mislukte opvatting is, omdat hij 12 onschuldige vrouwen vermoord. Maar toch is de boodschap wel duidelijk.
Ik vind het knap van de regisseur dat hij de ervaringswereld van Grenouille die hem bereikt via geuren, zo goed beschrijft in enkele woorden en prachtige beelden.

De regisseur
De Duitse regisseur Tom Tykwer werd in 1965 geboren in Wuppertal, waar hij op veertienjarige leeftijd een bijbaantje kreeg in de plaatselijke bioscoop \'Cinema\'. Filmliefhebber als hij was, verzorgde hij \'s nachts zijn eigen voorstellingen van de film \'Blade Runner\'.

Na de middelbare school vervulde Tykwer zijn vervangende dienstplicht in Frankfurt, om vervolgens naar Berlijn te verhuizen. Opnieuw nam hij een baantje bij een bioscoop, dit keer bij Moviemento in Berlin-Kreuzberg. Hier zouden enige jaren later de grondleggers van de "X-filme creative Pool" bij elkaar komen.

Zijn eerste korte film maakte Tykwer in 1991. Hij verwierf internationale bekendheid met \'Die Tödliche Maria\', een speelfilm die in 1993 oorspronkelijk voor de Duitse televisie was gemaakt. Tykwer toont in deze film zijn eigenzinnige manier van filmen, die in al zijn gekunsteldheid toch weet te fascineren. Ondanks merkwaardige camerahoeken, opvallende close-ups en hypnotiserende muziek, staat de ontwikkeling van de personages centraal.

Samen met producent Stefan Arndt en de regisseurs Wolfgang Becker en Dani Levy richtte Tykwer in 1994 de productiemaatschappij "X-filme creative Pool" op. Hij schreef mee aan Beckers \'Das Leben Ist eine Baustelle\' en kwam in het najaar van 1997 met zijn tweede eigen speelfilm \'Winterschläfer\' naar buiten.

In deze groots opgezette productie toonde Tykwer zich opnieuw een bekwaam regisseur. Wederom is zijn film personagegericht, ondanks de overdaad aan indrukwekkende beelden.

Met \'Lola Rennt\' uit 1998 brak hij door bij een groter publiek, zowel nationaal als internationaal. Deze film richt zich dan ook meer op de MTV-jeugd en moet het vooral hebben van het spelen met de tijdstructuur, de razendsnelle montage en de mix van stijlmiddelen.

Tijdens de productie van \'Lola Rennt\' sloeg kennelijk een vonkje over tussen de regisseur en hoofdrolspeelster Franka Potente. In de filmwereld blijft het echter altijd de vraag hoe lang een dergelijke relatie stand houdt.