Ouders, wat heb je daar nou aan??

Ouders! Wat heb je daar nou aan?

De nachtmerrie van iedere tiener, ouders. Dat zijn de mensen die je op de wereld hebben gezet in de hoop dat je naar ze luistert. Maar in de puberteit is dat niet heel erg waarschijnlijk. Het is toch heerlijk om je ouders een beetje te pesten? Zij hebben jou op de wereld gezet, dit hadden ze kunnen weten! Maar dan win je een keer een discussie en dan heb je meteen huisarrest. Ouders begrijpen helemaal niets van de jeugd van tegenwoordig!

Ten eerste mag je nooit iets van ze. Je moet op tijd naar bed, komt er een keer een leuke film op tv en dan mag je hem weer niet af kijken. En gaan al je vrienden naar een leuke discotheek en dan mag je niet mee. Het probleem is dat ze altijd een goed argument hebben, tenminste dat vinden zij. Je moet op tijd naar bed omdat je de volgende ochtend anders niet uit je bed komt, en je mag niet uit omdat er altijd gevochten wordt.

Het is ook zo dat ze altijd gelijk willen krijgen. Mijn ouders hebben me opgevoed met de hoofdregels: regel 1, je ouders hebben altijd gelijk, en regel 2, hebben ze ongelijk? Zie regel 1. Daarnaar verwijzen ze nog altijd graag. Maar omdat zij ouder zijn en dus meer kennis hebben op gedaan denken ze dat ze altijd gelijk hebben. Het tegendeel wordt bij mij thuis vaak bewezen. En ik moet zeggen dat het een heerlijk gevoel geeft als je een discussie wint terwijl je ouders overtuigt zijn van hun gelijk.

Een ander veel voorkomend punt is dat ze je nooit begrijpen. Ze begrijpen niet waarom het noodzakelijk is om naar een feest te gaan. Ze weten niet dat daar de liefde van je leven je misschien ten dans gaat vragen en dat ga je ze natuurlijk niet vertellen. En dat je vriendin met een probleem veel belangrijker is dan huiswerk zien ze ook niet in. Daar hoeft ze je toch niet mee lastig te vallen om tien uur ’s avonds? En als je dan zegt dat ze je nodig heeft op dit moment dan komen ze met het excuus dat de toekomst jou misschien wel nodig heeft. Nee, begrip is een woord wat niet in hun woordenboek voorkomt.

Volwassenen zullen komen met het argument dat kinderen niet zelfstandig genoeg zijn en dat ze ontsporen als ze niet worden gestuurd. Het is misschien wel belangrijk dat je je kind iets moet sturen en bepaalde dingen mee moet geven maar dat moet niet altijd een hoofdrol spelen in de jeugd. Je bent maar een keer jong en daar moet je van genieten. Volwassen worden kan altijd nog.

Kortom, ik vind dat ouders wat meer begrip moeten tonen voor hun kinderen. Wees een beetje flexibel met dingen, zie in een discussie ook het gelijk van uw kind en toon een beetje meer begrip voor de problemen die ze zouden kunnen hebben. Ik zeg niet meteen dat ze alles zelf mogen bepalen maar luister ook naar wat uw kind zegt en wil. Tenslotte wilt u ook alleen maar het beste voor uw kind. Dat wordt niet alleen bereikt door regels maar ook door naar elkaar te luisteren.