D-day

Voorwoord

We hebben voor het onderwerp D-day gekozen, omdat het een heel interessant onderwerp is waar veel over is te vinden. Ook hebben we voor D-day gekozen, omdat we van dit onderwerp al aardig wat afwisten, waardoor we alles goed in eigen woorden konden vertellen. In de mediatheek hebben we naar informatie gezocht en ook veel gevonden (vooral uit boeken), waardoor we een (in onze ogen) goed verslag hebben kunnen maken met alle belangrijke informatie over D-day erin.

Inleiding:

Het verslag van een soldaat. Toen we het strand met de boten naderden, werden veel van onze mannen ziek van de zenuwen en van de zee, want het water was vrij ruw, het waren korte golven waar we door voeren en we kregen veel buiswater over. Onze boot was een van de 6 van de A compagnie uit de eerste golf met mannen die de Duitsers zouden verrassen. Toen we dicht bij het strand kwamen konden we de Duitse obstakels al zien liggen, dit kwam doordat we met laag water aan kwamen zetten. Ik was een van de scherpschutters en stond onder bevel van luitenant Anderson. We deden wat we konden, zelfs meer dan wat we hadden getraind in Engeland. We waren geland bij een uitgestrekt strand genaamd Omaha Beach
Daar was echter geen Duitser te bekennen maar toch kregen we al wel gauw de volle laag van de Duitsers, terwijl we tot over onze knieën in het water stonden. We bewogen ons volgen de orders al kruipend en schietend voort. We zaten alleen wel meteen met een probleem, want we konden de Duitsers niet zien, maar volgens onze orders moesten we wel al kruipende op ze vuren. Ik zag granaten op me af komen uit de richting van een betonnen bunker die de gestalte had van een mammoet omdat ik nog nooit van zulke grote bunkers had gezien Ik probeerde terug te vuren en had op dat moment er geen idee van wat er achter mij in de groep gebeurde. Voor mij was niet veel te zien behalve een paar Franse huizen ook kwam het water snel op. Veel van mijn mannen waren gesneuveld of uitgeschakeld
En raakte ik zelf ook al snel door mijn munitie heen
Toen werd ik ineens geraakt in een van mijn knokkels. Ik moest dus mijn hand omhoog houden, want we waren nog steeds in het water en het zout zou mijn wond niet goed doen. Het vreemde was dat ik de wonden nauwelijks voelde terwijl ze toch hevig bloedde. Naast me in het water zat Private Henry G die ook geraakt was. hij zei tegen mij: \"ze zullen ons achter laten als dode ratten \"maar daar dacht ik op dat moment nog helmaal niet aan. Ik probeerde zo veel mogelijk naar voren te komen ondertussen had ik ook een ander geweer bij een gesneuvelde soldaat gepakt omdat de mijne er mee was opgehouden, we schoten op wat mij leek iets onbelangrijks
Er was voor mij geen denken aan dat we de Duitsers zouden overwinnen. Ik nu was namelijk voor de tweede keer geraakt alleen nu door een Ø 30 mm
geschut en dat kostte me toen de linkerkant van mijn heup. Ik ben toen nog goed ver op het strand gekomen, maar velen van mijn maten zijn nooit meer naar huis teruggekeerd.

Dit verhaal komt van een veteraan, die een tijd geleden alles vertelde over wat hij had meegemaakt op Utah beach.

Wat waren de oorzaken van D-day?

Op 18 juni 1914 werd in Sarajevo de Oostenrijks-Hongaarse kroonprins Frans Ferdinand vermoord. Dit was de druppel die de emmer met spanningen in europa deed overlopen. Het was daarmee het startschot voor de eerste wereld oorlog. Hierin was Duitsland bereid Oostenrijk-Hongarije te helpen, en aan hun kant plaats te nemen. Maar Oostenrijk-Hongarije verloor de oorlog en daarmee ook Duitsland, die ondertussen Elzas-Lotharingen van Frankrijk hadden ontnomen en ook delen van Rusland hadden toegeëigend. Na de oorlog werd het verdrag van Versailles opgesteld met hierin verwerkt de 14 punten van Wilson. Dit verslag werd opgesteld door Amerika engeland en Frankrijk, maar had met namen betrekking op Duitsland. Duitsland kwam niet goed weg met het verdrag van Versailles, het moest o.a. Elzas-Lotharingen terug geven aan Frankrijk maar ook het Poolse corridor, dat opgericht werd om het communisme buiten de deur van europa te houden, werd van het Duitse grondgebied afgetrokken. Deze punten zorgde voor veel frustratie bij de Duitsers. In de jaren na de oorlog ging het slecht met Duitsland. De economie was volledig tegen de vlakte en er heerste veel werkloosheid. De Duitsers wilden een leider hebben die het land er weer bovenop kon helpen. Zo kwam A. Hitler aan de macht.

Hij was op 20 april 1889 in Brannau geboren en had in 1923 probeerde hij al de macht te grijpen maar dat liep op niets uit. Hij werd veroordeeld tot 4 jaar gevangenis straf, in die gevangenschap schreef hij het bekende boek “mein Kampf”, hierin werd het ideale ras beschreven. In 1933 werd A. Hitler kanselier van Duitsland, en nog geen jaar later was hij president. In 1936 werd er een verbond met Japan en Italië gesloten om een wereldmacht te verwezenlijken. Vanaf dat moment gaat Hitler de regels zoals opgesteld in het verdrag van Versailles overtreden. Zo gaat hij zijn leger uitbreiden en in 1937 valt hij het Saarland en rijnland opnieuw binnen. De geallieerde reageerde hier niet op en lieten Hitler zijn gang gaan. Op 1 maart 1939 ging Hitler echter te ver door polen binnen te vallen, Engeland en Frankrijk verklaarde Duitsland de oorlog. Maar Hitler was niet te stoppen hij ging door met het veroveren van zijn wereldrijk. In Engeland was Winston Churchill aan de macht gekomen. In 1940 had Hitler de macht in heel europa en wilde hij ook Engeland binnenvallen maar deze actie (The Battle of Britain) mislukte, en dit was Hitlers eerste nederlaag. Churchill zocht steun bij Amerika omdat hij niet in de handen van Hitler wilde vallen en deze steun werd hem verleend. 1941 was het jaar waarin Hitler Rusland binnenviel, dit was volkomen onverwacht omdat Rusland een pact gesloten had met Duitsland. Intussen heerste er ook in Japan (de bondgenoot van Duitsland) fascisme, op 7 December 1941 vond de historische aanval op Pearl Harbor plaats. Amerika verklaarde Japan en dus ook Duitsland de oorlog. Nu was het de tweede wereldoorlog geworden. In 1942 werd de Duitse opmars in het noorden van Afrika gestopt. Amerika en Rusland werkte samen om Duitsland de kop in te drukken, zo leverde Amerika wapens aan rusland. Hiermee bezorgde rusland op haar beurt grote tegenslagen aan in het Duitse leger. Duitsland wist dat het kwetsbaar was in het westelijk deel van het rijk. Daarom liet Hitler de Atlantikwall aanleggen, deze liep van het noorden van Noorwegen tot het zuiden van frankrijk. Het bevel over deze Atlantikwall was opgedragen aan generaal Von Rundstedt, deze had op zijn beurt de linie in stukken verdeeld en over het deel Normandië had hij Rommel de macht. De Geallieerde ( Rusland, Amerika, Engeland, Canada) vonden dat europa moest worden bevrijd van Nazi-Duitsland. De operatie om europa binnen te vallen noemden ze D-DAY en daar werd 3 jaar aan gewerkt.

Welke aanvalsplannen waren er opgesteld door de geallieerde, en hoe probeerde de Duitsers een invasie te voorkomen?

Op de conferentie van Casablanca in 1943 werden de eerste plannen voor D-day gemaakt. De geallieerde vonden dat er een 3e front moest komen. Er moest een misleidingcampagne en een grote aanval tegen het vast land. Frederick E. Morgan
moest dit plan gaan bedenken en uitwerken. Hij riep de beste strategen van de geallieerde bij een en in de zomer van 1943 hadden zij een plan ingeleverd. Op het de conferentie van Quibec werd dit plan voorgesteld aan Roosevelt en Churchill. Inmiddels had Roosevelt ook niet stil gezeten en hij had zelf een plan bedacht. Deze operatie hete “Round Up”. Hierin stond het volgende, - op 1 april 1943 landen 6 Britse en Amerikaanse divisies op de franse kust, - 100.000 versterking per week, - Als hier een legermacht was ontstaan zou een invasie beginnen, - Er moesten 7000 landingsvaartuigen komen, - En 6000 luchttoestellen. Dit plan werd verder uitgewerkt door Morgan. Omdat deze operatie toch een historische gebeurtenis zou gaan worden hadden Chirchill en Roosevelt ook besloten om de naam “Round up”te veranderen in “Overlord” wat opperheer betekend. Generaal Dwight David Eisenhower kreeg samen met zijn plaatsvervanger Sir Arthur Tedder het opperbevel over operation “Overlord”. Om achter de Duitse verdediging te komen werd de hulp van het Franse verzet ingeroepen. Ook werden er kikvorsmannen ingezet die monsters namen en aantekeningen maakte. Vliegtuigen namen foto’s van het kust gebied en zo konden de geallieerde een volledig beeld vormen van de Duitse verdediging. Er moest nu nog een plaats gezocht worden die aan de LCA’s voldeed, - binnen het gebied van gevechtvliegtuigen uit zuid Engeland liggen - groot genoegen stranden
de meest voor de hand liggende keuze was bij het Nauw van Calais, maar toen de Duitsers dit door kregen gingen ze op deze plek extra versterking aanbrengen waardoor het nu onmogelijk werd om hier een invasie te laten plaatsvinden. De tweede keuze viel toen op Normandië, alleen wilde Eisenhower een groter leger inzetten dan dat Morgan had voorgesteld. Om deze grotere legermacht op het strand te kunnen laten landen moesten er boten worden ontworpen die snel en wendbaar waren, want het lot van de soldaten lag aan de veiligheid van de boten. De nieuw ontworpen vaartuigen kregen de naam L.C.A. Landing Craft Assault. Deze relatief kleine vaartuigen konden door grote schepen meegenomen worden en op zee te water gelaten zodat deze bootjes niet om konden slaan in het ruwe open water van het kanaal. Ook werden er LCT’s ontworpen, deze schepen konden 6 tanks aan land brengen, ook hadden deze schepen raket afweergeschut aan boord om dekking te geven bij de landing. Op 15 mei 1944 werden de plannen voor D-day aan de koningin en verschillende maarschalen laten zien. D-day zou worden gehouden op 5 juni 1944, op die dag zouden - 8 divisies landen op de stranden van Normandië - 3 vanuit de lucht - 5 vanaf het water - Amerikaanse divisies zouden ’s nachts heet westelijk deel van het bruggenhoofd innemen bij Cotentin - en 1 divisie aangevoerd per parachute en zweefvliegtuig moesten het oostelijk deel van het bruggenhoofd veilig stellen. - de 5 overige divisies zouden landen op de volgende stranden - Utah Beach - Omaha Beach - Gold Beach - Juno Beach - Sword Beach -Aan het eind van 5 juni 1944 moesteen gebied van 75 km breed en 15 km diep het land in zijn ingenomen
Er moest nu alleen nog worden gewerkt aan een afleidingsmanoeuvre. Voor deze manoeuvre werd een speciale eenheid aangesteld de zogeheten LCS oftewel London Controlling Section. De afleidingsmanoeuvre kreeg de naam Operation Fortitude en moest ervoor zorgen dat de Duitser nog steeds zouden denken dat de geallieerde via het Nauw van Callais zouden binnenstormen en niet bij Normandië. Er werd een nepleger gecreëerd bij kent en ook werden er op de velden van Essex en Suffolk kampen opgezet, doormiddel van rubberen opblaastanks en een vliegveld met triplex vliegtuigen. Doordat de Duitse luchtfoto’s niet scherp genoeg waren dachten de Duitsers echt dat hier een leger werd gestationeerd om de invasie uit te voeren. Omdat het engelse afweergeschut in zuid en midden Engeland sterk waren durfde de Duitsers niet door te dringen in die gebieden en zo zagen ze het echte legen niet. Ook was er een plan om op D-day poppen aan parachutes te droppen boven het land van het Nauw van Callais, deze poppen kregen een geweer die losse flodders schoot mee zodat het net echte soldaten leken. Maar ook de Duitser zaten niet stil te wachten om afgeschoten te worden. Door de Atlantikwall moest het nazi-rijk worden beschermd tegen eventuele aanvallen van zee.

In 1944 werd generaal Rommel commandant over deze Atlantikwall, hij moest de taak van veldmaarschalk Von Rundsted overnemen. De Atlantikwall was gemaakt van geschut en materiaal van eerdere veldslagen. De Duitsers die nog steeds dachten dat de invasie zou worden gehouden bij het Nauw van Callias hadden hier 132 zware kannonen neergezet ook werd over de gehele Atlantikwall versperringen aangebracht om de invasie zo moeilijk mogelijk te maken, zo werden de Tsjechische anti-tankversperringen uit Sudetenland naar de Franse kust verplaatst. Alle smederijen aan de Franse kust kregen de opdracht om er nog 10.000 bij te maken. Iets verder van het strand werden palen met scherpe punten neergezet die de schepen zouden kunnen openscheuren als deze er langs voeren. Op de stranden werden ook gigantische mijnenvelden aangelegd die uit meer dan 4.000.000 mijnen bestonden. In de open gebieden meer landinwaarts hadden de Duitsers palen gezet met prikkeldraad. 300.000 man moesten deze ‘muur’ beschermen.

Verliep D-day ook echt wel volgens plan?

De aanval op Normandië was gepland op 5 juni, maar door het slechte weer werd dat 6 juni. Nog op 5 juni waren er ongeveer 20.000 soldaten op weg naar de Amerikaanse luchthavens in Midden- en Zuid Engeland. Ook gingen er grote legerwagens en tanks mee. Tegen half 11 ‘s avonds vertrokken de volgeladen vliegtuigen naar Frankrijk. Voor de kust van Frankrijk kwamen de vliegtuigen in grote problemen. Ze werden zwaar beschoten door afweergeschut van de Duitsers. Dit had tot gevolg dat de vliegtuigendivisies uit elkaar werden gedreven, en overal terechtkwamen. Daardoor werden allerlei soldaten die met elkaar hadden moeten samenwerken vele kilometers van elkaar af gedropt. Ook vielen er veel doden al in het vliegtuig, of doordat het vliegtuig neerstorten. Van de vliegtuigen die toch geland zijn, zijn er een hele boel in het moeras geland, waardoor er weer heel veel soldaten verdronken. De hele dropping verliep dus al niet volgens plan. Maar er was nog hoop. Kleine groepjes paratroepers zorgden ervoor dat de bruggen toch nog in de handen van de Engelsen. Op 6 juni, 3 uur ’s morgens, lagen de boten vlak voor de kust van Normandië. Voorop reden de mijnenvegers, die werden gevold door minionderzeeërs. Ook lag hier de grootste formatie schepen in de geschiedenis, in het Kanaal lagen al ongeveer 7000 schepen. Rond 5 uur ’s morgens lagen alle boten in hun positie om aan te vallen. Toen begonnen de schepen, en de inzittende soldaten met het aanvallen. Op de standen de in handen van de Amerikanen moest komen werd om 6.30 uur aangevallen. Op de rest van de stranden pas om 7.30, omdat het anders nog geen eb was. Na het openen van de deuren van de boten waarin de soldaten zaten, belanden de soldaten in een groot spervuur. De geallieerden konden helemaal niks zien, omdat er laaghangende mist was, en er veel geschoten werd. Dit veroorzaakte weer rook, en daar konden ze ook niet doorheen kijken. Je kon jezelf niet op het vijandelijk vuur oriënteren, en daardoor kwamen veel van de soldaten twee kilometer verder terecht. Waar de soldaten nu terecht kwamen waren nauwelijks Duitsers, en dat bleek achteraf een groot voordeel te zijn. Zo konden ze die plaats makkelijk in handen krijgen. Op de plaats waar ze eigenlijk wilden landen bleek nog een grote troepenmacht van de Duitsers te zijn. Ook dit verliep dus eigenlijk niet volgens plan, maar pakte bij toeval goed uit. De Amerikaanse soldaten aan de achterkant van Utah Beach verliep de strijd heel anders. Zij moesten namelijk Pointe du Hoc, een hoge berg met daarop een kanon, aanvallen. Dit was een zeer sterk kanon. Het kon ervoor zorgen dat de aanvallen op Utah Beach en Ohama Beach verloren werden. Tot nu toe was het nog niet gelukt om dit kanon te vernietigen. Het kon maar op een manier vernietigd worden. Er moesten drie divisies onder deze berg landen en die moesten tegelijk naar boven klimmen om dan boven het kanon onklaar te maken. De Duitsers waren al voorbereid op deze manier van aanvallen. Ze hadden bommen geplaatst op klif. De geallieerde soldaten wistend deze bommen goed te omzeilen. Van bovenaf werden ze bestookt met granaten, en ook die werden door de goed getrainde soldaten afgeweerd. Ze kwamen boven aan. En daar moesten ze zo snel mogelijk het kanon uitschakelen. Deze missie liep geheel volgens plan, ondanks een lichte vertraging. Het ging zelfs beter dan verwacht, want de geallieerden verloren ‘maar’ 40 soldaten. Bij Ohama Beach ging het ook heel anders dan gepland. Het was ook daar slecht weer, en door de harde wind en opslaande golven waren er binnen tien minuten al tien vaartuigen gezonken. Hierdoor verdronken er ongeveer 300 soldaten. Ook zonken er 27 van de 32 tanks door het weer. Hierdoor kwamen de Amerikaanse soldaten zonder tanks op het strand. Hier konden ze door het slechte weer hun doel niet zien. De soldaten moesten ongeveer nog 2 kilometer door het water naar het strand lopen. Veel soldaten zijn daar gestorven omdat ze zijn verdronken in het hoge water. Andere soldaten zochten bescherming achter obstakels die door de Duitsers zelf waren neergezet. Vanaf het begin leek het al een verloren zaak voor de
geallieerden. Er stonden 85 machinegeweren op ze te wachten. Dat was niet alles, er stonden ook 8 kleine kanonnen, en 35 antitank kanonnen.

Maar toen kwamen er langzaam toch kleine groepjes Amerikaanse soldaten op het strand aan. Rond 9.00 uur stuurde een wanhopige generaal een bericht naar Eisenhower om te vragen of hij mocht terugtrekken. Maar door storing in het communicatienetwerk werd het bericht pas de volgende dag pas ontvangen. De marine van de Amerikanen zorgde er voor dat deze aanval geen grote ramp werd. Om 10.30 uur gingen 2 landingsvaartuigen regelrecht op de Duitsers af, en losten al hun munitie op de Duitse stellingen. Op hetzelfde moment gingen er twee torpedojagers voor de kust liggen en bestookten de Duitsers ook met bommen. De Duitsers konden hierdoor niet meer goed op de geallieerden schieten. Toen het Duitse geweld minder werd organiseerden er steeds meer soldaten op het strand. Deze soldaten trokken vol moed de duinen in om de Duitsers een lesje te leren. Want ze waren kwaad geworden op diegenen die hun broeders heeft vermoord. Toen het grotere geschut van de Amerikanen aan land kwam werd het allemaal een stuk makkelijker. Deze invasie was toch een stuk moeilijker dan gepland en liep dus ook totaal niet volgens plan, maar ondanks het sterke verzet van de Duitsers konden de Amerikanen toch goed strijd leveren en overwinnen.

Hoe was de situatie in de eerste dagen na D-day?

Het was erg moeilijk de 1e dag na D-day om alle voorraden aan te slepen voor de geallieerden, vooral voor de Engelsen omdat de Duitse kanonnen bij Le Havre Sword Beach bleven bestoken. Het ergste was toch dat op 7 juni een piloot van een Lancaster zich vergiste in zijn doel, omdat hij bommen liet vallen op het grootste voorradendepot van de Britten. De gevolgen waren verschrikkelijk, er vloog nl. 400 ton munitie en 370.000 liter brandstof de lucht in.

Er was veel tijd besteed aan het uitdenken hoe de troepen en voorraden aan wal moesten komen, dat er bijna geen tijd werd besteed aan de problemen die de troepen zouden kunnen krijgen wanneer ze eenmaal van het strand af waren. De troepen hadden nl. in een ander soort omgeving getraind dan dat ze nu waren. Het verliep niet helemaal goed, want er lagen Britse troepen tegenover de industriële voorsteden van Caen, die door de Duitsers zwaar werden bewaakt. Alle legers moesten zich aan de overeenkomst houden om niet met gepantserde divisies verdedigende steden aan te vallen. Een paar km. ten westen van Caen lag de bocage. Dit waren velen landweggetjes en kleine velden die door oude hagen werden verbonden. Dit gebied was erg groot en de hagen waren erg breed en hoog. Hier waren veel grote boerderijen en kleine dorpjes. Landinwaarts werd het steeds heuvelachtiger. Dit landschap was ideaal voor de Duitsers door de velen obstakels die er waren maar dat was natuurlijk verre van ideaal voor de geallieerden. Montgomery ging weer in de aanval omdat hij zijn bruggenhoofd wilde uitbreiden, er moest gebied veroverd worden ten oosten en westen van Caen. Het plan was dat de Britten het zuidoosten van Caen moesten innemen, zodat de Amerikanen ongestoord ten noordwesten van Cherbourg en bij de grote havensteden van Bretagne konden toeslaan. Als dit gelukt was, moesten de Amerikanen volgens Montgomery naar het oosten gaan en zich aansluiten bij de Britten. Het doel van de Duitsers was het bruggenhoofd weg vagen van de aardbol. Von Rundstedt en Rommel dachten dat de Amerikaanse landingen niet meer waren dan een afleidingsmanoeuvre. Daarom vielen ze de Britten ten oosten en westen van Caen alleen aan, zo konden de Amerikanen rustig hun werk doen. De gevechten bij Caen werden bijna allemaal gewonnen door de Britten. De Duitsers kwamen nl. niet door de verdedigingslinies heen waardoor ze geen meter hadden gewonnen.

Een verhaal van een kolonel: ‘We bereikten de bruggen, die we aantroffen onder wilde beschietingen vanuit een huis zo’n 800 meter ten zuiden ervan. Een stel soldaten die deel uitmaakten van mijn fietsende groep zocht dekking in de lage berm links van de weg. Ik beval hen op hun fiets te klimmen en met alle kracht door te gaan. 1 van hen werd recht door het hoofd geschoten. De rest haalde het. Nu waren wij aan de beurt en we lieten een fraai staaltje wielrennen zien. Lord Lovat kwam naderbij en vertelde me dat de geplande tocht naar Cabourg van de baan was. We moesten Le Bas de Ranville bezetten om het hoofdkwartier van de 6th Airborne Division te beschermen en de Duitse pantservoertuigen uit het zuiden tegen te houden. We zagen dat de 21ste Pansterdivisie niet kwam opdagen, wat maar goed was ook, want we hadden niet veel antitankwapens. En zo brachten we een rustige middag door in de warme junizon.’

In de Amerikaanse sector ging het wat beter. Het VII Legercorps van majoor-generaal J. Lawton Collins kwam hier langzaam vooruit. Ze veroverde steeds meer gebied. Het doel was om Carentan in te nemen. De Amerikaanse opperbevelhebber Bradley, wilde in westelijke richting oprukken, om het noorden van het schiereiland Cotentin te gebruiken als uitvalbasis voor de inname van Cherbourg en het zuiden als uitvalbasis naar Coutances en St. Lo. Het gevecht was hier anders dan bij de Britten rond Caen. Hier kwamen nl. bijna geen tanks aan te pas. Maar hier waren infanteriepelotons die elkaar te lijf gingen met machinegeweren en mortieren vanuit de lage landweggetjes en vanachter de heggen. De Duitsers waren in de minderheid, maar ze verzette zich goed. De 101st Airborne had op 12 juni Carentan ingenomen, maar had hiervoor wel veel verliezen moeten lijden. Twee dagen later rukten de Amerikanen op naar het westen waar geen Duitser te bekennen was. Ze hadden zich allemaal teruggetrokken, omdat de luchtaanvallen en de aanvallen van het Franse Leger erg nuttig geweest waren en zo de Duitsers nog maar weining munitie over hadden. Op 20 juni braken de Amerikanen door de belangrijkste Duitse verdedigingslinie. Dit was een 10 kilometer lange cirkel vol stalen en betonnen versterkingen ten zuiden van Cherbourg. Het grootste gedeelte van het Duitse leger bij Cherbourg bestond uit krijgsgevangenen en oude mannen, daardoor was het enigszins makkelijk om dit in te nemen voor de Amerikanen. Op 22 juni voerden de Geallieerden massale luchtaanvallen waar de Duitsers knettergek van werden en het goed zat waren. Er waren al drie Amerikaanse divisies op vele plaatsen door de verdedigingslinie gebroken binnen 24 uur en op 25 juni gaf de Duitse opperbevelhebber zich over.

*De weg naar Carentan.

Op 17 juni sprak Hitler met Rommel en von Rundstedt, deze waren zo geschrokken, dat Hitler besloot om twee pantserdivisies van het Oostfront, naar Normandië over te plaatsen. Hij dacht zo de Geallieerden tegen te houden. Op 20 juni werd besloten dat Bayeux moest worden aangevallen met zes divisies, zo probeerden de Duitsers het bruggenhoofd van de Geallieerden in tweeën te delen. Intussen bereidde Montgomery weer een nieuwe aanval voor. Dit keer was het doel dichter bij Caen. Montgomery wilde op 25 juni doordringen met 3 divisies en noemde het de bliksemaanval. Om kwart over 4 ‘s nachts vielen de Geallieerden aan terwijl er dichte mist was. Door de mist vielen de Britse troepen niet op en konden ze zonder problemen aanvallen. Ze hadden succes want ze namen een brug in beslag bij het dorpje Baron. De Britten rukten steeds meer op, maar ze werden tegengehouden door Paul Hausser die de opvolger was van generaal Dollmann. Het lukte hem om de aanval van de Britten tegen te houden. De operatie van de Britten had dus uiteindelijk weinig succes.

Er werd wel een ander succes bereikt, want de enige echte kans van de Duitsers om Normandië weer in te nemen was de grond ingeboord. Montgomery vond dat er een 3e offensief moest komen en bedacht een plan, hij noemde deze operaties ‘Windsor’ en ‘Charnwood’. Het doel van deze twee operaties was het noordwesten van Caen innemen en het bruggenhoofd uitbreiden. Operatie Windsor begon op 4 juli, maar de Canadezen zaten al na 24 uur vast door hevig verzet van de Hitlerjugend. Twee dagen later begon operatie Charnwood. Hierbij werd Caen zelf aangevallen. Op 7 juli werd Caen plat gebombardeerd door 500 bommenwerpers van de Geallieerden, daardoor werd bijna heel Caen verwoest, ook gingen er meer dan 6000 Franse burgers dood door deze actie. De Geallieerden veroverden de helft van Caen. De andere helft van Caen was nog steeds in handen van de Duitsers. In deze stad waren de verliezen erg groot, ongeveer 3500 Britten en Canadezen en 6000 Duitsers vonden hier de dood.

De Geallieerden zaten halverwege juli vast in hun gebieden. Op 3 juli viel de Amerikaanse generaal Middleton de westkust van het schiereiland Cotentin aan, en het XIXe Korps viel een gebied ten zuidwesten van Carentan aan. Op 15 juli waren vier Amerikaanse divisies 10 kilometer landinwaarts opgeschoven, maar dat kostte de Geallieerden wel 10.000 slachtoffers. In de nacht van 17 juli was het moreel van de Amerikanen in St. Lo diep gezonken, mede door de dood van majoor Howie. Ook bij veel andere Geallieerde legers in Normandië was de meeste krijgslust op. Ze zaten al in de 7e week na D-day. In deze weken hadden de Geallieerden al meer dan 122.000 soldaten verloren, daarnaast hadden ze tienduizenden Franse burgers gedood en het mooie Normandië verwoest.

Conclusie

- In 1933 werd A. Hitler kanselier van Duitsland, en nog geen jaar later was hij president. In 1936 werd er een verbond met Japan en Italië gesloten om een wereldmacht te verwezenlijken. Vanaf dat moment gaat Hitler de regels zoals opgesteld in het verdrag van Versailles overtreden.

Er moest nu nog een plaats gezocht worden die aan de LCA’s voldeed, - binnen het gebied van gevechtvliegtuigen uit zuid Engeland liggen
groot genoegen stranden. Normandië voldeed aan deze eisen

D-day zou worden gehouden op 5 juni 1944, op die dag zouden - 8 divisies landen op de stranden van Normandië - 3 vanuit de lucht - 5 vanaf het water - Amerikaanse divisies zouden ’s nachts heet westelijk deel van het bruggenhoofd innemen bij Cotentin - en 1 divisie aangevoerd per parachute en zweefvliegtuig moesten het oostelijk deel van het bruggenhoofd veilig stellen. - de 5 overige divisies zouden landen op de volgende stranden - Utah - Omaha - Gold - Juno - Sword Beach -Aan het eind van 5 juni 1944 moesteen gebied van 75 km breed en 15 km diep het land in zijn ingenomen
Door de Atlantikwall moest het nazi-rijk worden beschermd tegen eventuele aanvallen van zee, in 1944 werd generaal Rommel commandant over deze Atlantikwall, hij moest de taak van veldmaarschalk Von Rundsted overnemen.

D-day liep in grote lijnen wel volgens plan, al kwamen de geallieerden op sommige stranden voor meer verzet te staan dan ze verwachten. De dingen die niet volgens plan gingen werden goed opgelost, of pakten juist heel voordelig uit. Bij de luchtlandingtroepen vielen meer doden dan verwacht. Dat kwam doordat de vliegtuigen neerstorten, en veel van de parachutisten neerkwamen in vijandig gebied of verdronken in de moerassen. Het gebeurde ook dat de parachutisten veel te ver gedropt werden, door miscommunicatie. Daardoor moesten de soldaten veel verder lopen dan waar ze op voorbereid waren. De luchtlandingen gingen helemaal niet volgen plan. Maar omdat de overgebleven kleine groepjes soldaten zich steeds samenvoegden kreeg je toch steeds weer een groot leger.

In de 1e zes weken na D-Day veroverden de Geallieerden erg veel gebied, de steden Carentan en Caen waren erg belangrijk in strategisch opzicht, uiteindelijk werden die steden veroverd door de Geallieerden. Hiervoor moesten ze wel 122.000 militairen opofferen.