Rob Kamphues

ROB KAMPHUES
Zakelijke gegevens

Op 1 februari ging ik met een aantal vrienden naar een voorstelling van Rob Kamphues in De Bussel in Oosterhout. Toen Stephan en ik in De Bussel aankwamen, was iedereen er al. Het was 20.15 u en de voorstelling zou beginnen, maar toen werd er omgeroepen dat de voorstelling pas om 20.30 u zou beginnen, want Rob Kamphues had toch tijd zat. ‘Tijd zat’ was ook de titel van de voorstelling, maar ik weet niet of hij expres te laat kwam. Om 20.30 u liepen wij naar de zaal om onze plek te zoeken. We zaten nu een heel stuk beter dan de vorige keer bij Bert Visscher. We zaten nu niet op het balkon. Ik zat net als de vorige keer naast Marcel. ‘Tijd Zat’ werd geregisseerd door vier mensen uit totaal verschillende hoeken van het theater. Peer van den Berg (Surver Nurver), Margôt Ros (actrice en regisseur), Titus Tiel Groenesteeg (ex- Frisse Jongens, theatermaker en regisseur) en Wimie Wilhelm (actrice en regisseur). Tekst en spel: Rob Kamphues Piano: Coen Jutte Regisseurs: Peer van den Berg, Titus Tiel Groenestege, Margôt Ros en Wimie Wilhelm Tekstbijdrage: Justus van Oel Techniek: Job de Gouw

Samenvatting

De voorstelling ging over tijdwinst, tijdverlies, de tijd als vijand en de tijd als je allerbeste vriend. Op het podium hing een klok die stilstond. Een man in een werkjas (Coen Jutte) pakte een trap en zette de tijd goed, want op de klok was het 20.15 u terwijl het al 20.30 u was. Toen hij dat gedaan had ging hij achter de piano zitten en speelde een paar deuntjes. Kamphues kwam toen aanlopen en schoot met een klapper- pistool richting de monteur. Dat was best een harde knal en de meeste mensen schrokken. De monteur viel neer en Kamphues zei:’Sta maar op, want het is toch maar toneel’. Daarna begon hij uit te rekenen hoeveel vrije tijd de mensen per dag ongeveer hebben. Hij kwam uit op twintig minuten. Toen gingen ze even snel een optreden doen, zodat we een half uur vrije tijd hadden. Daarna speelde Jutte een vrouw en Kamphues een man. Jutte gaf bloemen aan Kamphues, maar hij zei:’Nu ik man en jij vrouw’. Hij gooide de bloemen op de grond en zei tegen Jutte dat hij ze op moest pakken. Toen hij gebukt stond, pakte Kamphues hem van achteren. Verder hadden ze ook stukjes veel muziek, zoals een stukje met en over kippen. Ze hadden het er ook over om de aarde stil te zetten. Ze hadden een heleboel windmolens nodig die in de tegengestelde draairichting van de aarde neerzetten. Op het podium stond een grote houten kist met van alles erop en eraan, zoals een opklapbare bank en stoelen die je eruit kon schuiven. Verder zaten er ook een heleboel luiken, een rem en een alarm. Die rem gebruikten ze samen met de windmolens om de aarde een half uur stil te zetten. Ze zetten een paar luiken open, tikten wat in een laptop en trokken aan de rem. Je hoorde krakende en piepende geluiden en het alarm ging af. Hij heeft ook nog uit een boek voorgelezen. Het verhaal ging over twee jongens en twee misdadigers. De jongens moesten van hun moeder en de commissaris uitkijken voor twee misdadigers. Er gebeuren van allerlei dingen, zoals de koningin voor misdadiger zien oppakken. Na het verhaal, wat behoorlijk saai begon te worden, kwam er rook uit de kist. Het alarm ging af en de haalde de rem er weer af. Dit was ook het einde van de voorstelling.

Beschrijving van de ruimte

De voorstelling van Rob Kamphues was in de grote zaal van De Bussel. In deze zaal is plaats voor 501 personen. Ik vond het een gezellige zaal en deze keer was de zitplaats voor mij groot genoeg, in ieder geval groter dan toen bij Bert Visscher. Ik kon mijn benen kwijt en het trapje om naar boven te lopen was breed genoeg. Het publiek zat op een steil oplopende tribune dichtbij het speelvlak. Dit is een kenmerk van het vlakke vloertheater. Deze zaal heeft een oppervlakte van 300 m² en is dus voor vrijwel elk doel te gebruiken. Door een juist lichtgebruik kan de zaal een intiem karakter krijgen of juist wat abstracter. Hier rechts een foto van de grote zaal. De Bussel heeft ook nog een kleine zaal. In deze zaal kunnen zo’n 120 mensen. De zaal wordt ook wel foyer genoemd en heeft een uitgesproken intiem karakter en is daardoor zeer geschikt voor bijvoorbeeld bruiloftrecepties.

Het toneel van Rob Kamphues bestond uit een grote houten kist waar van alles in- en opstond. Verder hing in het midden van het podium een klok. Deze tikte wel, maar deed het niet, want hij bleef op half negen staan. Helemaal rechts stond een grote bruine piano. Deze werd af en toe gebruikt voor een liedje. Verder gebruikten ze ook nog wat kleinere dingen zoals twee rubberen kippen en een bal. Het licht wordt op verschillende manieren gebruikt. Als Kamphues over het toneel beweegt, gaan er steeds verschillende lampen. Toen het alarm afging was het licht rood. De betekenis van het licht was dus hier gevaar. Kamphues en Jutte gebruikten geen verschillende kostuums. Ze hadden gewoon hun normale kleding aan. Er werden ook geluidseffecten gebruikt, zoals in het begin toen Kamphues schoot met een klapperpistooltje. Ook toen ze zogenaamd de aarde stil zette hoorde je een piepend geluid.

Cabaret

De titel van de voorstelling was ‘Tijd zat’. Deze titel was erg toepasselijk, want Kamphues was een kwartier te laat. In zijn voorstelling heeft hij het dan ook over tijdwinst, tijdverlies, de tijd als vijand en de tijd als allerbeste vriend. Hij vroeg zich af wat we nou zouden doen als we de aarde een half uur konden stilzetten. Beschouwend-verhalend cabaret: De cabaretier vertelt een avondvullend verhaal met vele zijwegen en schijnbare ontsporingen, en zingt een aantal liedjes. Het programma is niet zozeer maatschappijkritisch, maar algemeen beschouwend. Filosofische overpeinzingen worden door keiharde grappen afgewisseld. Aan het eind van de jaren 1970 werd dit genre geïntroduceerd door Freek de Jonge en werd later nog gevolgd door onder meer Youp van ’t Hek. Het heeft ook iets van stand-up comedians, want Rob en Coen vroegen wel eens wat aan het publiek en op de reacties die ze kregen gaven ze een grappige commentaar/ antwoord. Bijvoorbeeld in de introductie van “Tijd zat”, Rob Kamphues rekende fanatiek uit wat er allemaal aan verspilde tijd verloren ging, hij vroeg ons wat er allemaal nog meer tijdverspilling was. Vanuit het publiek werd luid “SEX!” geroepen Rob lachte ook even en gelijk als reactie zei hij: “Noem jij dat verspilde tijd?!”. ‘Tijd zat’ valt onder beschouwend-verhalend cabaret, want er wordt een verhaal over tijd verteld en telkens als er een onderwerp/voorbeeld of iets dergelijks wordt verteld dan wordt deze uitgebreid. Het ene moment zit hij nog te kletsen met zijn ‘maten’ en doordat hij over iets heeft gesproken, vertelt hij een verhaal over een vrouw die te grazen wordt genomen door een groep Indianen. Er zat veel variatie in het verhaal, maar het ging allemaal over tijd, hoewel het soms moeilijk te begrijpen waarom het met tijd te maken had, zoals zijn belevenissen met de Indianen. Hij was een vrouw die nieuw in een dorp aangekomen was en geen onderdak kon vinden. Ze ontmoet een groepje Indianen die haar vervolgens neukten, wat heeft dat met tijd te maken?? En toch gaat het over tijd, misschien dat ze haar tijd niet nuttig gebruikt. Als laatste werd er uit het boek voorgelezen, deels uitgebeeld en grappen over bepaalde zinnen gemaakt. Achtergrondinformatie
Rob Kamphues werd bekend door zijn deelname aan het tv-cabaretpanel van Spijkers. Daarnaast maakte hij voor RTL 4 de avonturenshow de 8 plagen van Rob Kamphues. Hij is echter begonnen in het theater. Tien jaar lang trok hij als één van de Morsige Types langs de theaters en daarna deed hij drie programma\'s in zijn eentje : Pikkie Noga\'s, 1 Kale Vlakte en vorig seizoen De Hernia van Atlas. Coen Jutte debuteert in \"Tijd Zat\" op de Nederlandse cabaretpodia. Hij volgde klassiek piano aan het conservatorium, haalde in zijn vrije tijd de halve finale van het Rotterdamse Cameretten festival en nam een jaar lang onbetaald verlof bij zijn werkgever om deze tournee te kunnen doen. Totaal vreemd is de wereld van de showbizz hem niet. In zijn studententijd werkte Coen als chauffeur van Ron Brandsteder.

Doel van de voorstelling

Het doel van deze show is geld verdienen en natuurlijk de mensen proberen te vermaken met hun grappen. Een ander doel kan naamsbekendheid zijn, want als je een hele tijd niets uitvoert daalt je bekendheid als cabaretier. Je wilt toch wel je reputatie in stand houden. Maar het zou ook kunnen zijn dat hij dit voor zijn plezier doet en weinig om het geld geeft; dat hij genoeg heeft aan het lachen van de mensen.

Recensie

Ik had Rob Kamphues wel eens op de televisie gezien, de 8 plagen. In dat programma praat ook met het publiek. Ik dacht dat dat ook het geval was bij zijn voorstelling, maar dat was niet. Alleen in het begin vroeg hij wat aan het publiek, maar dat was het dan ook. Ik vond de voorstelling dan ook tegenvallen. Maar dat niet alleen daardoor, want ik vond het ook erg lang duren. Dat komt waarschijnlijk ook doordat er geen pauze was. Af en toe zaten er natuurlijk ook grappige stukjes in, zoals toen hij een mongool nadeed en het stukje met de kippen. De muziek die ze gebruikte en de bewegingen die ze erbij verzonnen, vond ik ook leuk. Het stukje dat Kamphues voor ging lezen uit een boek vond ik echt saai. Het duurde veel te lang en het was te langdradig. Ik heb overal gezocht nar recensies van Rob Kamphues, maar ik heb er geen kunnen vinden. Hierdoor kon ik dus geen recensie bespreken en ik wist dus ook niet wat andere mensen van zijn voorstelling vonden. Ik vond de voorstelling van Rob Kamphues tegenvallen en ik zou daarom ook niet meer naar een voorstelling van hem willen gaan.