Toetreding van Turkije tot de Europese Unie

Laat Turkije meedoen! De Europese Unie start, op de derde oktober van dit jaar, onderhandelingen met Turkije over de mogelijke toetreding van het land. De vraag die ons op dit moment bezighoudt, luidt: “Mag Turkije toetreden tot de Europese Unie?” Er is reden genoeg om te stellen dat Turkije toetreden mag en dus een geschikt EU-lid is. Aan de hand van vier argumenten wordt dit duidelijk gemaakt. Voorop wordt gesteld, dat de Europese Unie reeds in 1963 een associatieverdrag met Turkije afgesloten heeft. Hierin wordt Turkije een volledig lidmaatschap beloofd. Desalniettemin wordt Turkije pas in 1999 lidkandidaat. De belofte die de Europese Unie gedaan heeft, maakt natuurlijk schuld. Bovendien is het zo, dat Turkije al allerlei mensenrechtelijke hervormingen doorgevoerd heeft, die het land door de Europese Unie werden voorgeschreven. Zo heeft de Turkse regering, onder leiding van Recep Tayyip Erdogan, bijvoorbeeld de doodstraf afgeschaft; de vrouw en man voor de wet gelijk gesteld; enkele strafrechtelijke veranderingen ingevoerd; meer rechten verstrekt aan de Koerdische minderheid binnen de Turkse grenzen en gezorgd voor meer vrijheid van meningsuiting en drukpers. Het zal op zijn allerminst niet netjes zijn van de Europese Unie, Turkije niet toe te laten treden. De belofte is immers al gedaan. Het tweede argument dat aangedragen wordt, heeft te maken met het feit dat Turkije een belangrijke rol speelt in de veiligheid van Europa. Het land kan namelijk nuttig zijn bij de stabilisering van de roerige gebieden, die om het land heen liggen. Te noemen zijn de Kaukasus, het Midden-Oosten, de Balkan en Centraal-Azië. In deze zin ligt Turkije dus erg strategisch voor Europa. Door deze strategische ligging, die stabilisering van de genoemde probleemgebieden mogelijk maakt, wordt Europa als het ware beschermd door Turkije. Een Turks EU-lidmaatschap zal bovendien aantonen, dat vrede en welvaart óók in islamitische landen realiseerbaar zijn. Dit kan er wellicht voor zorgen, dat de niet-westerse landen meer vertrouwen gaan hebben in de westerse wereld. Als de toetreding van Turkije werkelijkheid wordt, kan de Europese Unie gemakkelijker toenadering zoeken tot de islamitische wereld. Het gevolg hiervan kan zijn, dat het terrorisme de wind uit de zeilen genomen wordt, omdat er gemakkelijker dialogen tussen de westerse -en islamitische wereld plaats kunnen vinden. Duidelijk wordt, dat met de toetreding van Turkije tot de Europese Unie, voor een hedendaagse valkuil, het terrorisme, een mogelijke oplossing kan komen. Ten derde is Turkije economisch gezien belangrijk voor Europa. Het land heeft een erg goede ligging; het vormt een brug tussen de rijkere olielanden en Europa. Turkije is hierdoor een belangrijk doorvoerland van bijvoorbeeld olie. Als Turkije zich bij de Europese Unie mag aansluiten, kan de Europese Unie hiervan profijt hebben; ze kan de doorvoer van deze energiebronnen beter onder controle krijgen. Verder heeft Turkije een ‘jonge’ bevolking. Mocht Turkije toetreden tot de Europese Unie, komt de migratie naar andere delen van Europa op gang, omdat de grenzen worden opengesteld. In het grootste gedeelte van de Europese Unie neemt de vergrijzing almaar toe. De jonge Turkse migranten kunnen, wanneer zij zich in andere Europese landen vestigen, een groot deel van de arbeidstekorten oplossen. Mensen die negatieve gevolgen zien van de Turkse migranten hebben het dus mis, want de Turken zouden straks een belangrijk probleem kunnen oplossen. Bovendien zullen veel Turken, die in andere Europese landen wonen, terugkeren naar hun moederland. Er wordt remigratie verwacht, als Turkije toetreedt tot de Europese Unie. Tenslotte is het belangrijk dat wij, als Europa, stil moeten staan bij de gevolgen die ons tegemoet zullen komen, als Turkije níet wordt toegelaten tot de Europese Unie. Turkije kan zich gaan afsluiten van Europa en de inwoners van Turkije, maar óók de geëmigreerde Turken binnen Europa zullen zich bedrogen en gediscrimineerd voelen. Hun werd immers zo’n jaar of veertig geleden al beloofd, dat Turkije toe zou mogen treden tot de Europese Unie. De Turkse gemeenschap zal zich bedrogen voelen, als de Europese Unie na zo’n lange tijd van mening verandert. De Turkse gemeenschap zou zich gediscrimineerd voelen als Turkije geen groen licht krijgt van de Europese Unie, omdat landen als Estland, Letland, Litouwen, Hongarije, Tsjechië en Slowakije wél mochten toetreden. Als de Europese Unie Turkije niet laat toetreden, ligt een gevaar op de loer: het is mogelijk dat Turkije radicaliseert. Ook al is het niet voor honderd procent zeker dat Turkije radicaliseert, toch moeten we oppassen met de afwijzing. Vooral omdat het land zich de laatste jaren al zo sterk heeft ingezet, om aan de Europese normen te voldoen en het al zo’n veertig jaar aan het lijntje gehouden wordt door de Europese Unie. De afwijzing van Turkije kan dus problemen voor Europa opleveren en dat moet goed in de oren geknoopt worden. Een doorn in het oog voor Turkije is de mening van het Europese publiek over de Turkse toetreding. Menig Europeaan vindt dat Turkije niet toetreden mag tot de Europese Unie. Velen zijn namelijk bang voor terreur als gevolg van islamitisch extremisme. Deze angst is helemaal niet relevant, omdat algemeen bekend is of in ieder geval algemeen bekend hóórt te zijn, dat de hedendaagse terreur weinig met Turkije te maken heeft. Er zijn tig sociologische en historische redenen te noemen, die aan kunnen tonen dat Turkije weinig met het hedendaagse terrorisme te maken heeft, zeggen deskundigen. Bovendien is Turkije een seculier land, onkerkelijk dus. Een andere reden om Turkije niet toe te laten treden tot de Europese Unie is dat Turkije niet optimaal voldoet aan de Europese normen. We hebben reeds gezien, dat Turkije zich er voor inzet de Turkse maatschappij om te vormen tot een meer westerse samenleving. Het land wordt hervormd. Volgens mensenrechtenorganisaties zou Turkije de mensenrechten nog niet helemaal naleven. In Turkije is namelijk nog veel sprake van martelingen, bijvoorbeeld in gevangenissen. Maar juist omdat Turkije al zo veel hervormingen heeft doorgevoerd en het land zichzelf nog steeds verbetert, vind ik dat je mag stellen, dat het de martelingen en andere onacceptabele handelingen die er plaatsvinden, in de komende jaren zal laten verdwijnen. Als Turkije groen licht krijgt van de Europese Unie, duurt het overigens nog zo’n tien jaar voordat zij écht lid is. Turkije heeft dus nog tijd genoeg om de problemen binnen zijn grenzen aan te pakken. Samengevat komt het erop neer dat Turkije een geschikt EU-lid is. De Europese Unie heeft het land namelijk al zo’n veertig jaar geleden beloofd een EU-lidmaatschap te verschaffen en kan het absoluut niet maken nu haar belofte te breken; het land biedt Europa een zekere bescherming; het land heeft een positief effect op de Europese economie en bij afwijzing lopen we het gevaar dat Turkije zich afkeert en radicaliseert. Er zijn natuurlijk redenen om Turkije niet als geschikt EU-lid te zien. Zo is het Europese publiek is het niet eens met de toetreding van Turkije, omdat zij bang is voor extremisme. Turkije is echter een seculier land en heeft niets te maken met de hedendaagse terreur. Overigens hoeft men ook geen vooroordelen over de Turkse migranten te hebben, die in grotere aantallen naar andere EU-lidstaten zullen komen. Zij zullen immers, in de toekomst, het vergrijzende Europa een oplossing bieden voor haar arbeidstekorten. Tot slot mag worden verwacht dat Turkije de problemen op gebied van schending van de mensenrechten in de komende jaren oplossen zal. Het land heeft tot nu toe immers allerlei hervormingen doorgevoerd. Deze informatie bekijkend, ben ik ervan overtuigd dat het een goede zet is Turkije te laten toetreden tot de Europese Unie. En dus kan ik alleen maar zeggen: Europese Unie, open uw deuren voor de Republiek Turkije!