Israel en de Palestijnen

De vragen: Hoe is het te verklaren dat er joodse kolonisten in de bezette gebieden wonen? Hoe zien zij de toekomst van hun nederzettingen? Waarom is dat onaanvaardbaar/onverteerbaar voor de Palestijnen? De joodse kolonisten zijn fanatieke joden. Toen ze de westelijke Jordaan oever en de Gaza strook hadden veroverd, beschouwde ze het als een deel van hun land Israël. Maar volgens de Palestijnen is dat hun grond en dan mogen de joden daar niet zomaar gaan wonen ook al hebben ze het overwonnen. De joden gaan daar toch wonen want volgens hen is het gewoon hun stuk land en de prijzen van de huizen zijn daar laag. De Israëliërs laten merken dat het hun land is door met vele tegelijk daar te gaan wonen. Ze hopen dat ze daar mogen blijven al mag het van de gemeenschap eigenlijk niet. De regering zegt dat de Palestijnen ook grond nodig hebben en dus moeten de joden het aan hen teruggeven. Maar de Israëliërs weigeren toe te geven, het is immers hun overwonnen beloofde stuk van Israël.

Israelische soldaten aan de Nijl (Yom Kippoeroorlog) De meest vervelende oorlog was de Jom Kippoeroorlog. De Egyptisch-Syrische aanval op 6 oktober 1973 (op Kippoerdag, wanneer de meeste joden thuis of in een synagoge zijn) verraste Israël ontzettend. Ze kwamen aanzetten met 2500 tanks, 650 vliegtuigen en 700 000 manschappen. Het joodse leger was in verwarring gebracht en had enkele dagen nodig om de tegenaanval voor te bereiden. Ze slaagde erin om de Egyptenaren en Syriers tegen te houden maar dit was voor de Israëliërs echt de druppel, dit kan zo niet langer.

Waarom is het conflict tussen de Israëliërs en de Palestijnen zo moeilijk op te lossen? De conflicten begonnen toen tijdens de 2e w.o. veel joden naar Palestina (zo heette Israël voordat het aan de joden werd overgeleverd) vluchtten, de VS als leider van de Verenigde Naties zorgden ervoor dat Israël een land voor hen werd. Voor de joden. Nu wonen ze dus samen in één land maar beide vinden ze dat het hun land moet zijn. De joden vinden dat het niet met geweld maar met overleg opgelost zou moeten kunnen worden. Ze vertrouwen de arabieren na drie oorlogen in tien jaar ook niet meer zo en beschouwen Israël als hun eigen land. De Arabische landen om Israël heen hebben altijd geprobeerd Israël de zee in te drijven. Dat is ze nooit gelukt. De Palestijnen van hun kant vertrouwen de Israëli’s niet zo omdat het nu al meer dan 20 jaar duurt zonder dat de bezette gebieden terug gegeven zijn. Ook zijn ze boos dat de Israëlische regering toestaat dat er zoveel kolonisten mogen gaan wonen in de bezette gebieden. Omdat beide partijen elkaar zo slecht vertrouwen is een oplossing voor dit conflict heel moeilijk. Ik vind het moeilijk om één van de partijen gelijk te geven, want beide hebben ze goede dingen en slechte dingen gedaan.

Vluchtelingenkampen De oorlogen in 1948 en 1967 verjagen grote groepen vluchtelingen op gang naar Jordanië, Libanon, de Gaza strook, Syrië en de westelijke Jordaan oever. Er leven nu zeker 3,8 miljoen Palestijnen met vaak slechte omstandigheden in vluchtelingenkampen. Er wordt veel hulp gevraagd voor de voorzieningen van die kampen. De Palestijnse mannen, vrouwen en kinderen willen nog altijd terug naar hun dorp, hun huis. Israël weigert Palestijnse vluchtelingen aan te nemen vandaar zo weinig kampen in Israël. Dat zou ook het joodse karakter schenden. Maar ook omdat er gewoon geen plek is voor vluchtelingenkampen, bovendien heeft Israël ruimte nodig om joden over de hele wereld naar Israël te laten komen.