Vincent van Gogh

Vincent van Gogh

Vincent Willem van Gogh is geboren op 30 maart 1853 in Groot-Zundert. Niet alleen door zijn schilderijen en tekeningen werd Vincent van Gogh wereldberoemd, ook als schrijver van brieven kreeg hij grote bekendheid. Vincent schreef er vele honderden, misschien wel duizenden, de meeste schreef hij aan z’n broer Theo . Hiervan zijn een kleine duizend bewaard gebleven, wat vooral aan zijn broer Theo te danken is. Aan deze vier jaar jongere broer, Vincents steun en toeverlaat, waren dan ook de meeste brieven gericht. De eerste brieven zijn uit de tijd dat Vincent nog niet besloten had kunstenaar te worden. De laatste brief, aan Theo, dateert van drie dagen voor zijn dood. Uit de brieven is goed op te maken hoe Vincent van Gogh worstelde met zijn ontwikkeling als kunstenaar, en met het leven; hoe hij twijfelde, wat hem bezighield, en hoe hij tot keuzes kwam.

Vincent is een van de beroemdste schilders uit de geschiedenis. Maar wie Vincent zegt, moet ook Theo zeggen. Theo was Vincents jongere broer en de belangrijkste persoon in zijn leven. Zonder Theo\'s aanmoedigingen was Vincent namelijk nooit gaan schilderen. En zonder Theo\'s (financiële) steun had Vincent ook nooit kunnen schilderen.

Het verhaal van Vincent en Theo is het verhaal van twee broers in de kunst. Vincent is de schilder en Theo de kunsthandelaar die Vincents schilderijen probeert te verkopen. De broers schreven elkaar regelmatig brieven. Zo weten we veel van wat ze deden en dachten

In 1880 woont Vincent in België tussen de mijnwerkers. Hij werkte er als predikant maar is ontslagen. Hij weet niet goed wat hij nu moet gaan doen. Theo: \"Hij (Vincent) is de laatste tijd met zoveel plezier aan het tekenen (...). Ik zei tegen hem dat ik geloofde dat hij ooit schilder zal worden. Ik denk dat ik het eerder zag dan Vincent zelf.\"

Waarop Vincent reageert: \"Hij (Theo) schreef dat ik misschien kunstenaar moet worden, dat ik zelf moet gaan schilderen. Jazeker, mijn jongere broertje zal me wel even vertellen wat ik moet doen!\"

Ondanks zijn tegenstribbeling, besluit Vincent toch om kunstenaar te worden. Om zijn broer te helpen stuurt Theo hem regelmatig geld zodat Vincent verfspullen kan kopen. Een paar jaar later. Vincent woont inmiddels in Zuid-Frankrijk. Hij schildert als een bezetene. Hij heeft nog steeds geld nodig, want zijn schilderijen worden niet gekocht. \"Beste Theo, bedankt voor die honderd francs die je me gestuurd hebt. Ik ben elke dag vroeg opgestaan, en heb flink doorgewerkt zodat ik nu drie schilderijen af heb. Het zijn drie schilderijen van zonnebloemen.\" Theo op zijn beurt verzucht: \"Vincent vraagt me weer om nieuwe tubes, ik heb hem nota bene een hele partij olieverf gestuurd!\" Vincents oor
In Zuid-Frankrijk krijgt Vincent gezelschap van zijn schildersvriend Paul Gauguin. De twee verschillen enorm van karakter en ze hebben vaak ruzie. En dan gebeurt het:

\"Enkele dagen geleden kreeg ik het bericht dat Vincent in het ziekenhuis van Arles ligt\", schrijft Theo in een brief aan zijn vriendin. \"De arts vertelde me dat Vincent na een ruzie met Gauguin een stuk van zijn oorlel heeft afgesneden. Vincent moet erg in de war zijn geweest, niemand kon me vertellen wat er precies was gebeurd.\"

Vincents versie van het verhaal is: \"Gisteren begon ie (Gauguin) weer zo eindeloos door te zeveren over van alles. Ik wilde dat ie ophield. Maar hij ging maar door. (...) En opeens, ik weet niet wat er met me gebeurde, maar het werd helemaal rood voor mij ogen. Ik pak een mes: \'En nou hou je je kop of...\'Ik bedoelde dat natuurlijk niet echt, maar hij holde de deur uit. (...) Ik werd radeloos. Ik dacht: Vincent, je hebt het weer eens verpest. (...) omdat je nooit kan luisteren! Dan heb je je oren ook helemaal niet nodig, je gebruikt ze toch niet. Ik heb het mes gepakt en een stuk van mijn oor afgesneden. Toen ben ik de straat opgerend en heb gegild: \'Gauguin hier heb je mijn oor, ik zal naar je luisteren. Maar ga niet weg, kom alsjeblieft terug!\'\"

Gauguin vertrekt naar Parijs. Vincent laat zich vrijwillig opnemen in een inrichting. Een jaar later pleegt hij zelfmoord. De rest van het verhaal is bekend: de schilderijen van Van Gogh worden wereldberoemd en onbetaalbaar. Drenthe
Het logement Scholte van 1883 heet nu het Van Gogh Huis. Het is het enige voor het publiek toegankelijke huis in Nederland waar de schilder gewoond en gewerkt heeft.

Zijn kamer is weer ingericht, en door een audiovisuele presentatie kunt u Vincent \'ontmoeten\'. Beneden in de gelagkamer kunt u, in de sfeer van 1883, genieten van een eenvoudige maaltijd of een kop koffie met krentenmik.

Vanuit Hoogeveen en Nieuw-Amsterdam trok Van Gogh er op uit. Hij maakte lange tochten door het Drentse land en was erg onder de indruk van de schoonheid. In één van zijn brieven schreef hij:

Drenthe is zóó mooi, zozeer pakt het me algeheel in
en voldoet mij absoluut, dat ik, indien ik niet voor altijd hier kon zijn, ik liever ’t maar niet gezien had. Het is onbeschrijflijk schoon.

Van Gogh woonde in een herberg in Nieuw-Amsterdam en betaalde zijn huur met schilderijen. De herbergier gebruikte ze om de kachel mee aan te maken want zei hij: ‘de olieverf brandt zo goed!’. Het schilderij \'De Turfschuit\' is gelukkig bewaard gebleven. Het markeert het begin van Van Gogh’s loopbaan als kunstenaar.