Voyager

In 1961 ontdekte iemand dat een zwaartekrachtveld van een planeet een reis kon versnellen en dat de missie dus niet ten einde hoefde te zijn. In 1965 kwam iemand anders erachter dat de planeten: Jupiter, Saturnus, Uranus en Netptunus eens in de 176 jaar in een lijn staan. Deze kans grepen de ruimtevaartorganisatie NASA om een reis naar alle vier de planeten te maken. Dit ging echter niet door omdat zij flink gekort werden op hun budget naarmate de lanceerdatum dichterbij kwam, daardoor werden de missies flink verkort en werd de kans dus niet aangegrepen om hem volledig te benutten. Om de voyagers te begeleiden werd er op aarde een communicatiesysteem gemaakt genaamd Deep Space Network. De locaties die ze toen gebruikten waren zeer zorgvuldig uitgekozen zodat ze altijd in verbinding stonden met de voyagers. Dit systeem is tegenwoordig veel groter dan toen. De voyager 2 werd op 20 augustus 1977 gelanceerd en de voyager 1 op 5 september 1977. hoewel de voyager 1 later gelanceerd werd heeft hij een grotere afstand afgelegd omdat hij meer gebruik maakte van de zwaartekrachtvelden. De ruimteorganisatie werd flink gekort op het budget zodat 2 van de 4 lanceringen niet doorgingen, waardoor een unieke kans gemist werd. Ze wouden perse dat de missie zou slagen en daardoor zorgden ze ervoor dat alles 2 keer aan boord was en de voyagers deden het “huiswerk” van elkaar over door ongeveer via dezelfde baan te vliegen. De voyagers waren de meest uitgebreide verkenningsrobots ooit gemaakt. In 1995 bevonden beide ruimtesondes nog in goede conditie en gingen ze nog steeds door met metingen verrichten. Dit is de baan die zij gevolgd hebben: