Thirteen Days (2000)

\"Thirteen Days\"

Titel: Thirteen Days verwijst naar de dertien dagen durende crisis van Cuba.

Regisseur: Roger Donaldson. Ondermeer verantwoordelijk voor: Dante\'s Peak, Coctail, The Getaway en The Recruit.

Personages:

Kenneth O\' Donnel: Gespeeldt door Kevin Cosner. De politiek adviseur van de president. Eigenlijk de hoofdpersoon van het verhaal. We zien de crisis door zijn ogen. In werkelijkheid was O\' Donnel lang niet zo betrokken bij de crisis als hier wordt gesuggereerd. Cosner zet een aardige prestatie neer. Vooral de zorgelijke uitstraling doet hij goed. Alleen het accent dat hij heeft, is ronduit vreselijk en hij staat er zo nu en dan wat overbodig en verloren bij.

John Fritzgerald Kennedy
Gespeeld door Bruce Greenwood. De president van de Verenigde Staten. Hij zit met de crisis in zijn maag en wordt van alle kanten onder druk gezet. Door zijn regering om het diplomatiek op te lossen en door de legertop om een aanval te doen op Cuba. Greenwood zet een prima onervaren en onzekere Kennedy neer. Ook de toespraak voor de tv, waarin hij de quarantaine van Cuba aankondigt is net echt.

Robert Kennedy: Gespeeld door Steven Culp. Minister van Justitie en broer van de president. Ook hij gelooft niet in militair optreden. Hij lijkt wat minder twijfelachtig dan zijn broer, maar hij voert uiteindelijk het doorslaggevende overleg.

Maxwel D. Taylor: Gespeeld door Bill Smitrovich. Joint Chief of Staff. Hij zet de president onder hoge druk om een aanval te doen op Cuba. Volgens hem is dit de enige oplossing. En hij doet er alles aan om toestemming te krijgen van de president. Toch komt hij geduldiger en minder opdringerig over dan LeMay. Taylor werd beroemd vanwege zijn optreden op D-Day en de slag om Arnhem in 1944 als bevelhebber van de 101ste Luchtlandingsdivisie.

Curtis LeMay: Gespeeld door Kevin Conway. Luchtmachtgenraal. Hij vindt Kennedy een slappeling en wil kost wat het kost Cuba bombarderen. Hij zegt: \'Those goddamn Kennedy\'s are destroying this country.\'Hij is ook erg ongeduldig en vindt dat dit de enige oplossing is en een plicht tegenover het Amerikaanse volk. Die wil om te bombarderen is niet vreemd. LeMay was verantwoordelijk voor het bombardement op Tokio op 10 maart 1945, met 324 bommenwerpers, waarbij meer dan 100.000 burgers omkwamen. Ook wilde hij Vietnam \'back to the Stone Age\' bombarderen. Kortom een echte killer. En dat straalt hij ook uit. LeMay wordt erg goed neergezet als ongeduldige ijzervreter.

Gerne: Het wordt vaak beschreven als een oorlogsfilm, maar het is meer een politieke thriller. Het handelt wel over oorlog, maar er zit geen tot weinig tot geen visuele actie in.

Inhoud: Thirteen Days is een film die de kijker een blik in het Witte Huis gunt, ten tijde van de Cuba Crisis in oktober 1962. We volgen Kenneth O\' Donnel, politiek adviseur van president John F. Kennedy. Op een dag maakt een U2 spionage vliegtuig foto\'s boven Cuba en ontdenkt dat er raketsilo\'s worden gebouwd om kernraketten te lanceren, slechts 145 km. van de Verenigde Staten. Dan begint de crisis. Moet Kennedy het politiek oplossen of moet hij een luchtaanval en invasie op Cuba voorbereiden. Dan neemt het verhaal vorm aan. Kennedy staat onder enorme druk van zijn legertop. Defentie stafchef Maxwell Taylor en generaal Curtis McLay zetten Kennedy onder druk om Cuba aan te vallen. Aan de andere kant is zijn adviseur O\' Donnel en broer Robert die geloven dat dit het eind van de wereld zal betekenen. Kennedy besluit tot een quarantaine van Cuba. Elk schip dat Cuba nadert, zal door de VS worden doorzocht op de gezochte raketten. 13 zenuwslopende dagen breken aan als de Sovjet schepen de quarantainelijn naderen. De beroemde toespraak van Kennedy, waar hij de quarantaine aankondigt is ook opgenomen in de film. Kennedy voert twee oorlogen. Eén tegen de Sovjets en één tegen zijn eigen stafchefs die er alles aan doen om een aanval af te dwingen. Een dramatisch moment is als Admiraal Anderon opdracht geeft om lichtkogels af te vuren over een schip dat weigert te stoppen. Minister van Defentie McNamara geeft hem hierbij een uitbrander.(\'You don\'t understand a thing, do you admiral! This in not a blockade! This is language, this is president Kennedy communicating with secretary Chroestjov!\') Ook het debat in de Veiligheidsraad tussen vertegenwoordiger Zorin en vertegenwoordiger Stevenson wordt getoond, waarbij Zorin ontkent dat er raketten op Cuba staan en niet wenst te antwoorden. Waarop Stevenson zegt: \'I\'m prepaird to wait for my answer untill hell freezes over!\' Uiteindelijk wordt besloten om op zondag met een akkoord te komen bij de Sovjets. Zij halen de raketsilo\'s weg en dan zal de VS Cuba nooit aanvallen. Mocht het mislukken, dan heeft McLay toestemming om op maandag de luchtaanval te starten. Uiteindelijk onderhandeld Robert Kennedy met de Russen. En wordt het akkoord aanvaardt.

Thema: De Cuba crisis gezien vanuit het Witte Huis. En de oorlog die Kennedy voert tegen de Sovjets en tegen zijn eigen legertop.

Plaats: Het speelt voornamelijk in het Witte Huis. Sporadisch zijn we ook nog wel ergens anders, maar het Witte Huis is het hoofdtoneel.

Tijd: Het speelt in de laatste twee weken van oktober 1962. Duidelijk wordt ook gemaakt dat er weinig tijd is, want elke dag zien we aan het begin van de dag de dag en datum.

Beelden: De beelden zijn vrij standaard. Maar soms zijn er stukken in zwart-wit, die overgaan in kleur. Dat vind ik wel goed gedaan, maar verder zijn de camerapunten en montage vrij standaard. Dat is wel jammer, want deze film leent zich uitstekend voor het camera en montagewerk zoals gezien in JFK van Oliver Stone.

Geluid: Hetzelfde geldt voor het geluid. Zeker niet slecht, maar ook niks bijzonders of orgineels. Men had bijvoorbeeld als Kennedy stond te denken de tegenstrijdige adviezen van de Stafchefs en zijn broer en adviseur op de achtergrond kunnen laten horen om te laten zien hoe de president onder druk stond. Zoiets als dat, zou de spanning kunnen verhogen.

Menig: Ik vond het een erg goede film die de Cuba crisis in het Witte Huis laat zien. De acteerprestaties zijn over het algemeen goed. Het is echter wel een film voor mensen die geïnteresseerd zijn in de crisis. Anders kan het geheel nogal langdradig overkomen, omdat er veel wordt gepraat. De film is niet 100% objectief, omdat we alleen het Amerikaanse deel van de crisis zien. Maar het is zeker een aanrader voor mensen die geïnteresseerd zijn in dit onderwerp.

Begin: Het verhaal begint vlak voor de crisis. Zodat we even de tijd hebben om te zien hoe de situatie in het Witte Huis is en wie wie is.

Einde: De film eindigt vlak na de crisis. Eigenlijk meteen nadat de Sovjets de aftocht hebben geblazen. Dan eindigt de film met Kennedy\'s beroemde toespraak:

\'What kind of a peace do we seek. I\'m talking about genuine peace, the kind of peace that makes life on earth worth living. Not merely peace in our time, peace in all time. Our problems are man-made, therefor, they can be solved by man, for in the final analasis, our most basic common length is that we all inhabit this small planet, we all breath the same air, we all cherish our children\'s future and we are all mortal.\'