Crèche-Baby's

Ik ben zelf nog nooit in een crèche gedumpt, maar ik kan me redelijk indenken hoe beschadigend dit is voor de psyche van de baby. Hoe erg moet het zijn om door je ouders vervangen te moeten worden voor werk. Voor zover ik weet is familie de hechtste band die er is. Ik merk dat een hoop ouders vinden dat een kind veel leuker speelt met andere kinderen, maar zo’n klein kaboutertje heeft toch echt zijn ouders nodig. Uit Amerikaans onderzoek is gebleken dat agressieve kinderen vaker een soort van crèche-achtige afkomst hebben dan minder agressieve kinderen. Deze minder agressieve kinderen zijn vaak thuis geweest en hebben vooral de eerste vier jaar thuis gespeeld. Welliswaar met hun ouders.

Hier in Nederland vraagt men zich natuurlijk af of dat hiet ook zo is. Nouja bijna dan, maar het kan hier ook zo worden. De afgelopen paar jaar is het aantal crèche-kabouters erg toegenomen. Ik neem aan dat dit niet zo’n ramp blijkt want de jeugd is nu alleen maar vandalistisch opgesteld. Hoe zal het dan zijn als er alleen maar vandalen zijn die de boel moeten runnen als een koning en koningin dat moeten?

Ik ben bang dat de hersenstructuur van deze crèche-baby’s erg achterlopen vergeleken bij thuis-baby’s van hun leeftijd. Sociale contacten met hun ouders zijn ook erg aangenaam. Stress en andere emoties worden vaak dikker onderstreept bij ex-crèche-kinderen. Zij zijn hier nu van af maar poepen nog steeds in hun broek van een angstaanjagend snelnaderende bus. Kijk ik zit er niet zo mee, aangezien ik erg positief ben over de opvoeding die ik heb gehad, maar het zou niet fijn zijn als de dominante personages, onderdrukt worden door de subdominantie door een fout van crèchegangers die niet weten hoe zij hun kind zonder crèches op moeten voeden.