Doodstraf

Geachte heer Roemer,

U heeft in uw handen de beslissing of de ter dood veroordeelde Dalton Prejean levenslang krijgt of, zoals al was opgelegd, de doodstraf krijgt. In zijn 14de levensjaar werd hij al naar de jeugdgevangenis gestuurd voor de moord op een taxichauffeur. Hij werd in een gesloten inrichting gestopt met strikt toezicht. Maar door gebrek aan geld ging hij hier voortijdig weg. Herhaling van moord vond plaats toen Dalton 17 was en hij een agent vermoordde die zijn broer aan had gehouden en nogal hardhandig fouilleerde. Sindsdien heeft hij 13 jaar van zijn leven in de gevangenis doorgebracht en is besloten hem de doodstraf te geven voor de misdaden die hij heeft begaan.

Dit als korte samenvatting van de zaak waar u mee belast bent. Maar deze doodstraf ben ik niet. Er zijn namelijk verschillende omstandigheden waar u geen rekening mee houdt. Bij Dalton Prejean was namelijk geconstateerd, toen hij op zijn 14de in een gesloten inrichting kwam, dat hij leed aan paranoïde trekken, schizofrenie, hersenletsel en achterlijkheid. Dit door de slechte opvoeding van zijn tante hem had opgevoed, maar een alcoholist was. Hij heeft hierdoor geestelijke achterstanden en mishandelingen opgelopen. Dat zorgde ervoor dat hij onder stress gen controle heeft over zijn handelingen. Dit is natuurlijk geen excuus voor het feit dat hij een moord heeft gepleegd, maar de moorden zijn ook geen excuus om iemand anders leven te eindigen. Dalton heeft al 13 jaar van zijn leven in de gevangenis doorgebracht en toont berouw. Zijn woorden waren dat hij liever blijft leven met zijn daden, omdat hij dan meer boet dan met de doodstraf. Hij is zelfs tegen vrijlating. Bovendien, zoals ik al eerder had gezegd, was hij op zijn 14de in een gesloten inrichting gekomen, maar was hij daaruit ontslagen bij gebrek aan geld, en hij had toen zelfs geen toezicht meer. Nu kan ik niet zeggen dat de regering gewoon meer geld had moeten betalen zodat hij in de inrichting kon blijven. Maar wel dat hij tenminste toezicht had kunnen blijven houden na zijn vrijlating, zodat kans op herhaling geminimaliseerd zou worden. De raadsman die Dalton door de rechtbank werd toegewezen had ook nauwelijks moeite gedaan onderzoek naar Dalton te doen. Die raadsman wist nauwelijks iets van Daltons verleden en kon onmogelijk de man eerlijk verdedigen. Pas acht jaar later kwam er informatie tevoorschijn over Dalton, nadat hij al de doodstraf had toegewezen gekregen. Commentaar van een jurylid bij de 1ste terechtstelling zou, als hij deze informatie over Dalton beschikte in die tijd, tegen de doodstraf voor Dalton zijn geweest. Zou dit zo gegaan zijn, dan had Dalton levenslang gekregen, en niet de doodstraf. De jury die Dalton destijds veroordeelde bestond ook compleet uit blanke mensen, terwijl Dalton zwart is. Discriminatie kan dan nogal snel plaatsvinden in zo’n rechtbank, zeker als het grootste deel van het publiek dat bij de rechtszaak zat ook blank was. In 1989 kwam Daltons zaak toen terecht bij de Raad voor Gratie en Voorwaardelijke Vrijlating van de staat Louisiana. In die raad werd met 3 stemmen over 2 besloten dat Dalton levenslang zou krijgen i.p.v. de doodstraf. U, echter, legde deze beslissing naast u neer. Waarom u dat heeft gedaan, blijft voor mij een groot raadsel. Ook ben ik me bewust van uw uitspraak, en ik citeer: ‘ moord op een politieagent is in deze staat een halsmisdrijf. Ten behoeve van 780 staatspolitieagenten en duizenden gewone politiemensen die elke dag hun leven wagen, zal deze executie doorgang vinden.’ Hiermee insinueert u dat een politieagent belangrijker is dan een normaal mens en dat deze ook meer gevaar lopen dan de gewone burger. Dit is echter niet waar, omdat een agent een even grote kans loopt op vermoord te worden als ieder ander mens en de straat voor hen echt niet gevaarlijker is. Er zijn echter, helaas, nog veel mensen die voor de doodstraf zijn. Ze zijn van mening dat de doodstraf afschrikwekkend werkt op andere criminelen en de criminaliteit daardoor daalt. Er is echter bewezen dat er geen verband staat tussen de doodstraf en criminaliteit. Bovendien behoord er bij een rechtszaak gekeken te worden naar de daad die al is gepleegd, niet naar wat anderen zullen doen in de toekomst. Er wordt ook gezegd dat de dader hetzelfde lot moet ondergaan als zijn slachtoffer(s) en daardoor dood moet. Maar Je bent dan niet beter dan de persoon die veroordeeld is. Je imiteert dan slechts de acties van de dader zelf, je vermoordt dan ook iemand. Als argument op het feit dat de doodstraf onomkeerbaar is zeggen voorstanders dat de jaren die een gevangene heeft vastgezeten ook niet meer terug te krijgen zijn. Dit klopt, maar als blijkt dat de gevangene toch onschuldig is krijgt hij misschien de jaren versleten in de gevangenis niet terug, maar kan hij wel de overgebleven jaren van zijn leven ook echt beleven. Als je de doodstraf had gekregen is dit niet meer mogelijk. Ook iets wat ik wel eens heb gehoord is dat als een moordenaar de doodstraf heeft gekregen de nabestaanden meer rust kunnen vinden. Dit is echter niet juist. Gebaseerd op het feit dat je misschien de moordenaar wel weg hebt, maar je daarmee het slachtoffer niet terug krijgt. Dat een moordenaar wordt gevangengezet en geen kans meer heeft op vrijlating is hetzelfde als de doodstraf, op het gebied dat de moordenaar nooit meer op straat komt. De nabestaanden kunnen hier evenveel troost uit halen als bij de doodstraf.

Dus wou ik met deze brief graag mededelen dat ik tegen de doodstraf ben op Dalton Prejean en dat u nog eens goed na moet denken, na deze argumenten te hebben gelezen, voordat u de doodstraf echt op hem toepast en beseft dat ieder mensenleven evenveel waard is. Een moordenaar verdient het niet de makkelijke weg te krijgen van de doodstraf, het is beter, en goedkoper, om hem levenslang te geven. Gezien hij dan de rest van zijn leven met zijn daden moet blijven zitten.