De avonden door Gerard Reve

Recensie ‘De avonden’, Gerard Reve

Het laatste boek dat ik voor mijn lijst heb gelezen was: ‘De avonden’ van Gerard Reve. Ik vond het een erg mooi boek, ondanks dat het ging over een jongeman van 23 die zich de laatste tien dagen van het jaar 1946 helemaal dood verveelt. Dat klinkt heel saai, maar dat is het niet. hij maakt namelijk genoeg mee om het verhaal leuk te houden. Hij gaat naar vrienden, loopt veel buiten en denkt ook heel erg veel. Dit is erg leuk, omdat je dan weet wat hij allemaal denkt. Het lijkt op een dagboek, maar dat is het niet, omdat het in het hij-perspectief is geschreven. De hoofdpersoon Frits leeft ook een beetje in zijn eigen wereldje. Zo praat hij tegen een knuffelkonijn dat hij heeft gekregen van een tante. Dat is natuurlijk wel een beetje vreemd als je al 23 bent. Ik denk dat dit allemaal komt omdat hij zich verveelt.
De voorkant en achterkant zijn heel simpel. Op de voorkant is de achtergrond rood en staan de titel en de naam van de schrijver in een goudkleurig hokje. Hiervan zijn de letters ook weer rood gekleurd. De achterkant is helemaal egaal rood. Aan de zijkant staat nog in goudkleurige letters de titel, de naam van de schrijver en het teken van de uitgever. De extra omslag is ook heel simpel: de achtergrond is rood, de naam van de schrijver en titel staan in een roze kleurig hokje dat groen omlijnd is. De achterkant is ook weer helemaal egaal rood. Aan de binnenkant van de flap staat een stukje over het boek. Ik vind het mooi dat het zo simpel is, omdat het over een arme jongen gaat. Het zou dus niet helemaal versierd moeten zijn. Ik vind de gouden kleuren een beetje sarcastisch. Goud staat toch voor rijkdom en dat is hij helemaal niet. De oorlog is net afgelopen, zijn ouders zijn arm, zijn broer is het huis uit en hij verveelt zich elke dag weer opnieuw. Dat is nu niet echt rijk te noemen. Aan de andere kant droomt hij wel veel. Ik vind dat als je kan dromen, je jezelf toch wel een beetje rijk kunt noemen. De verdeling van de tekst is vrij simpel: normale grote van de letters en een redelijk ruime kantlijn. Verder is er niet zoveel bijzonders aan de verdeling van de tekst.
Ik vind het boek niet echt herkenbaar. Dit komt omdat het verhaal zich afspeelt in 1946, een jaar na de oorlog. Ook leeft de 23-jarige hoofdpersoon nog steeds bij zijn ouders. Dit komt tegenwoordig nog maar zelden voor. Wel is het verhaal realistisch. De ouders van de hoofdpersoon zijn namelijk redelijk arm en ze hebben nog een oud kacheltje waar nog kolen in moeten. Dat is natuurlijk niet meer van deze tijd, maar in die tijd was dat heel normaal. Ook waren er in die tijd nog niet heel erg veel rijke mensen. Ik heb me niet echt in kunnen leven in dit boek, maar dat vond ik niet erg. Ik vond het wel interessant om te lezen. Zo leer je hoe de mensen in 1946 leefden. Ook dat Frits zich eigenlijk alleen maar verveelt, is niet vervelend.
Ik weet eigenlijk niet zoveel over Gerard Reve, behalve dat hij homoseksueel is en niet zo’n leuke jeugd heeft gehad. Ik hoor allemaal verhalen van mijn vader over Gerard Reve en het lijkt mij een heel aardige man. Ook hoor ik verhalen op televisie, lees ik stukjes in de kranten, enz. Ik heb dus niets tegen Gerard Reve. Je kunt in dit boek wel al een beetje merken dat hij homoseksueel is, omdat hij eigenlijk alleen maar over mannen schrijft en bijna niets over vrouwen. Ik heb helemaal niets tegen homoseksuelen, dus ook niet tegen Gerard Reve.
Ik vind niet dat je te veel in het boek kan herkennen. Eigenlijk kan ik helemaal niets in dit boek herkennen. Dat vind ik niet erg, want er wordt goed beschreven hoe het in die tijd was. Wel kan ik me inleven. De situaties waren goed en uitgebreid geschreven. Ik denk dat oudere mensen die de oorlog wel mee hebben gemaakt juist heel veel kunnen herkennen. Wel is het een origineel boek. Ik heb in ieder geval nog nooit zoiets gelezen. Meestal gaat het over de oorlog, of juist ver na de oorlog. In dit geval gaat het om het jaar na de oorlog, 1946 en gaat het eigenlijk over dagelijkse dingen zoals vrienden en ouders.
Ik denk niet dat er echt een bedoeling in het boek zit. De enige bedoeling zou kunnen zijn dat mensen zich heel snel iets van anderen aantrekken en dat juist niet moeten doen. Ook dat mensen zich zo snel moeten vervelen. Ik ben het er wel mee eens. Ik vind dat je genoeg kan doen en dat je je niets aan moet trekken van anderen.
Het boek is opgebouwd in 10 hoofdstukken. Elk hoofdstuk is 1 dag/avond. Dit is zo gedaan omdat het over de laatste 10 avonden gaat van 1946. er zou dus eigenlijk geen andere indeling mogelijk zijn. In elk hoofdstuk wordt 1 dag beschreven. Er wordt beschreven wat Frits van Egters, de hoofdpersoon, op zo’n dag of avond allemaal doet en meemaakt. Dit is eigenlijk een heel logische opbouw.
De woordkeus is een beetje naar de zakelijke kant toe. Dat is niet zo erg, want dat past wel in het boek. Verder zijn de woorden niet echt moeilijk en zijn de zinnen niet erg lang. Ik denk dat dit is gedaan omdat het een soort van dagboek is, alleen is het in een ander perspectief geschreven. Het boek is niet moeilijk te begrijpen en dat is maar goed ook, want anders zou het denk ik een verschrikkelijk boek zijn. Het gaat namelijk over een vrij simpel leven, dus als het moeilijk beschreven staat, zou het niet kloppen met de inhoud van het verhaal.
Ik wil denk ik wel meer boeken van Gerard Reve lezen. Ik vond het namelijk erg interessant om te lezen over een andere generatie en een andere levensstijl, omdat ik wel meer luxe ben gewend. Ik vond dit boek erg leuk en ik denk ook wel dat ik het vaker ga lezen.