Deux mois sous terre

Frans Verslag Collection Vécue: Deux mois sous terre

Opgaven: 1.B 3.C 5.B 7.A 9.C 11.C 13.C
2.C 4.A 6.A 8.A 10.C 12.A 14.C

Samenvatting: Het is 1939. Michel Siffre is tien jaar. Hij woont in Nice. Op een dag na school, gaat hij naar een donkere onderaardse grot. Hij steekt een kaars aan en onderzoekt de grot (zes meter onder de grot).Later, tijdens zijn vakantie, onderzoekt Michel de grot nog een keer alleen nu met zijn vader. Michel wil graag grotonderzoeker worden en tien jaar later studeert Michel geologie en onderzoekt de grot verder. In Frankrijk kan een jong persoon een prijs winnen ter waarde van één miljoen frank voor het helpen van een roeping. De twintigjarige Michel wint de prijs en onderzoekt de grotten voor Ceylon. Teruggekeert naar Frankrijk, gaat Michel met zijn twee vrienden de grotten in de bergen van Nice onderzoeken. Een dag lang, daalt hij af naar beneden in de afgrond van Scarasson. Onderin de afgrond (130 meter onder de grond) vindt Michel een gletscher. Michel bestudeert de gletscher. Helaas mag Michel niet van de arts in de vochtige koude nachten een maand grotten onderzoeken, wat hij zo graag wou. Michel Siffre wil het toch doen en gaat niet één maand, maar twee maanden onder de grond grotten onderzoeken. Hij wil de proef graag beleven en gebruikt daarbij zijn horloge, materiaal om te klimmen, telefoons, fototoestel en zijn kladblok om alles op te schrijven. Heel de wereld denkt dat het onmogelijk is wat Michel Siffre wil gaan doen. Michel Siffre houdt het vol en zet een tent op in de afgrond en op de oppervlakte van het gebergte. Tijdens de twee maanden zijn Michel en zijn twee vrienden verbonden met een telefoon zodat iedereen kan afluisteren. Het is 16 juli en zegt door de telefoon:’’We zijn al erg diep in de afgrond van Scarasson van de bergen van Nice, over en uit’’. Michel Siffre zit al 30 meter in de grond en komt een nauwe doorgang tegen (een put, een kattengat). Een kat zou er tussen komen, maar een mens niet. Michel raakt gewond. Na het kattengat gepasseert te hebben, komt Michel een tweede een put tegen. Vervolgens komt er nog een derde put. Het is nog steeds 16 juli 1962 en Michel is om 22:00 alleen omdat zijn twee vrienden vertrekken. Michel wil gaan overnachten. Het is nul graden en Michel moet zijn tent in de afgrond gaan opzetten. Er druppelt water van het plafond van de grot en verder is het erg stil. Naast zijn tent staat een hele grote rotsblok. Hij zal niet moeten omvallen anders zou het het einde zijn! Als Michel wakker wordt zijn zijn kleren helemaal nat en er ligt water in de tent. Het heeft gevroren en Michel gaat uit zijn slaapzak en ziet dat zijn kleren niet alleen nat zijn, maar ook bevroren. Als hij opstaat telefoneert Michel naar het kamp van de oppervlakte, maar ze nemen niet op en dat vindt Michel erg vreemd. Hij probeert het al een dag lang (24 uur). Na het geprobeerd te hebben begint Michel aan zijn ontbijt. Later, na zijn middageten gaat Michel even luieren en staat er nog even bij zich stil dat hij 130 meter onder de grond zit. Hij pakt zijn spullen (lampen, touwen enz.) en maakt een tekening om te gaan klimmen en de gletscher te gaan onderzoeken. Hij schrijft over zijn onderzoek voor de geleerden, en hij repareert zijn telefoon. Michel Siffre heeft er niet veel plezier in om in de afgrond te zitten want de druppels die van de grot afkomen lijkt net verschrikkelijke muziek. Als hij een boterham met kaas eet, ziet hij een kleine spin die hem in gezelschap houdt en probeert in zijn fles te komen. Helaas sterft de spin. De twee maanden zijn voorbij. Michel Siffre is doodop. Hij komt op het journaal. Michel Siffre belt met het kamp op de oppervlakte en hoort dat de twee maanden voorbij zijn. Hij dacht dat hij nog 25 dagen had, maar het is al 14 december. Hij schrijft op dat hij dood is (doodop). Het is 17 december. Michel wordt via touwen centimeter voor centimeter 40 meter naar boven gebracht. Om elf uur komt hij op de oppervlakte aan. Al zijn spullen zijn donker en zwart geworden. De helikopter arriveert en brengt Michel naar het ziekenhuis voor zijn verwondingen. De proef is afgelopen! Door zijn ervaring mag hij en zijn twee vrienden voor de NASA gaan werken. Dit was de eerste keer dat een mens zo’n lange tijd, zo diep de grond is in geweest. Michel en zijn twee vrienden hebben maar liefst 20.000 uur onder de grond gezeten. Het heeft veel geld gekost maar ze zijn erg enthousiast dat ze het hebben gedaan. Michel Siffre schrijft als laatste in zijn kladblok op: Ik vond het enig om het te doen.