Geboorteverbod voor gehandicapten

GEBOORTEVERBOD VOOR GEHANDICAPTEN?

Ruimte. Alles draait om ruimte, ruimte op de wereld, ruimte in een land, ruimte in de samenleving. En iedereen vindt het te vol. Nu krijgt de ‘minderwaardige’ (of: gehandicapte) mens meer ruimte. Betekent dat dan ook dat de ‘meerwaardige’ (of: niet-gehandicapte) mens minder ruimte krijgt? Moeten de gehandicapten niet gewoon ruimte voor zichzelf creëren?

Dinsdag 15 april. In de Volkskrant staat een artikel over abortus bij gehandicapten, geschreven naar aanleiding van een betoog hierover van Alexander von Schmid. Von Schmid is filosoof en docent ethiek. Hij heeft een bijzondere visie op het probleem.
‘Het is tegenwoordig algemeen aanvaard dat een baby pas een (menselijk) persoon wordt door interactie met andere mensen. Wanneer bij het menselijk wezen de typisch menselijke eigenschappen ontbreken, ontbreekt ook de reden dit menselijk wezen de speciale status toe te kennen die mensen in onze samenleving genieten,’ meent Von Schmid.
Als je van deze theorie uitgaat wanneer je het over een menselijk foetus hebt, zou dit betekenen dat een menselijk wezen in de baarmoeder nog geen typisch menselijke eigenschappen heeft. Aangezien het nog nooit interactie heeft gehad met andere menselijke wezens. De foetus heeft dan ook geen speciale status in de samenleving, geen rechten, en wordt ook niet gezien als menselijk wezen. Zonder dat er sprake is van moord op een menselijk wezen, zou er dan abortus kunnen worden gepleegd. Want, volgens Von Schmid: ‘Abortus kun je toestaan met het argument dat er geen persoon en dus geen mens mee verloren gaat.’
En hoe zit dat met gehandicapten? Ouders in verwachting zullen na de Kelly – claim gemakkelijker prenatale onderzoeken krijgen. De ziekenhuizen willen natuurlijk niet nog meer problemen. Als dan blijkt dat de foetus het syndroom van Down heeft, kan het verwijderd worden. Maar Von Schmid heeft nog een optie.
‘Een andere mogelijkheid om dergelijke drama’s voorkomen, is ouders het recht toekennen om het leven van een pasgeboren kind, wanneer het ernstig gehandicapt is, te laten beëindigen. Die beslissing moet dan wel op de dag van de geboorte genomen worden, want vanaf die dag begint de persoonlijkheid van het kind zich te ontwikkelen en wordt het een persoon met alle speciale rechten, waaronder het recht op zorg en solidariteit.’
Ik zelf denk dat het wel duidelijk is dat Von Schmid er niet echt problemen mee heeft dat er abortus wordt gepleegd. En verschil tussen gehandicapten en niet-gehandicapten ziet hij niet.

Een instelling die wel tegen de verplichte abortus is, is de CG-Raad (Chronisch zieken en Gehandicapten Raad). Zij hebben een paar jaar geleden nog een rechtszaak aangespannen tegen een zekere Wim Rietdijk. Hij had in boeken en openlijk uitspraken gedaan als: \'Het zou totaal onredelijk en immoreel zijn als er minder ruimte zou komen voor hoogstaande en begaafde mensen, omdat er wat ruimte voor de mongooltjes nodig was.\' Interviewer: \'Ach, die paar mongooltjes…\' Rietdijk: \'Dat is ook niet mijn belangrijkste argument. Het gaat ook om het leed dat je ouders ermee aandoet.\'
De CG-Raad is het hier zeker niet mee eens, blijkt wel uit het feit dat ze een rechtszaak hebben aangespannen. Helaas heeft de rechtszaak nergens toe geleidt, de CG-Raad heeft geen gelijk gekregen. Ze streven er nu voor om beledigingen op grond van ‘handicap’ op te nemen in de wet tegen discriminatie:
http://www.cg-raad.nl/volwaardigburgerschap/rietdijk.html .

Er zijn dus veel meningsverschillen tussen groepen over dit onderwerp. Het heeft voornamelijk te maken met je stand in de samenleving. Ben je zelf gehandicapt, of personen in je omgeving, valt dit vaak persoonlijk. En ben je ertegen. Zie je dit van een afstand aan, met name de Kelly-claim kun je al snel een negatief beeld ervan krijgen. En geef je mensen als Von Schmid en Rietdijk gelijk.
Ruimte speelt nog steeds de grootste rol. Mensen willen de meeste ruimte voor hun eigen ‘soort’ in de samenleving. Dus gaat men oplossingen zoeken om ‘hun ruimte’ te krijgen. Ik wil niet zeggen dat ik de oplossingen niet goed vind, voor ouders die erachter staat is het een goede optie. Maar ik vind niet dat je over minderwaardige mens mag spreken. Het leven van een gehandicapte is niet minder waard dan dat van een niet-gehandicapte. Er zijn genoeg personen die daar het bewijs van zijn.