Apollo project

PO2 Apollo project

Het Apollo project is uitgevoerd door de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA. Dit project vond plaats tussen 1966 en 1972. Het bevatte 17 nummers, waarvan nummer 1 fataal en 13 bijna fataal. De totale kosten bedragen $20.443.600.000,-. Het is eigenlijk een gevolg van een ruimte race die Kennedy begin 1960 aankondigde. Ook wel space-race. Tussen 1986 en 1972 vlogen er negen ruimteschepen weg van de aarde. Vierentwintig mensen van de aarde naar de maan. En dit allemaal dankzij het Apollo project.
Na de Tweede wereld oorlog werd Duitsland tussen de Sovjets en de geallieerden verdeeld. Het gevolg van deze tweedeling is de zogenaamde \"Koude Oorlog\" (1950-1990), een wapenwedloop waaraan op haar hoogtepunt wereldwijd $1 miljard per dag wordt uitgegeven.
De USA en de USSR probeerden beide als \"supermachten\" zoveel mogelijk landen onder hun invloedssfeer te brengen door onder andere het winnen van prestige.
Als gevolg van de wens om te beschikken over intercontinentale atoomraketten en spionagesatellieten wordt de ruimtevaart steeds belangrijker. De lancering van de Russische Spoetnik 1, op 4 oktober 1957, leidt in de Verenigde Staten tot een nieuw hoogtepunt in communistenhaat en angst voor de “Reds”, het “Rode Gevaar”. Wanneer de eerstvolgende lanceerpoging van een Amerikaanse satelliet (die ook nog eens tien keer kleiner is dan de Spoetnik) jammerlijk mislukt, breekt een nationale hysterie uit. Nog nooit was Amerika zo vernederd.
Omdat de Sovjet-unie onder andere de eerste satelliet, de eerste mens en het eerste dier in de ruimte bracht werd er door Amerika gezocht naar een daad die al het voorafgaande in de schaduw kon stellen. En wat was er meer geschikt om dit doel te bereiken als de eerste maanlanding. Het Apollo project was dus eigenlijk niet meer dan een prestigeslag; de space-race was begonnen.
Maar natuurlijk zat er meer achter. De eerste Apollovluchten waren bedoeld om te bewijzen dat het onmogelijke kon. De Apollo 1 had helaas een fatale afloop. Maar de Apollo 7 was de eerste bemande vlucht van het project. Het bracht de eerste drie-persoons bemanning van de VS de ruimte in. De Apollo 8 bracht in december 1968 voor het eerst mensen naar de omgeving van de maan, maar omdat de maanlander nog niet gebruiksklaar was kon deze niet mee genomen worden. Hierna werd in maart 1969 de Apollo 9 speciaal gelanceerd om de maanlander te testen in een baan rond de aarde. Apollo 10 werd in mei 1969 een succes en zo kon de NASA dan ook trots aankondigen dat Apollo 11 de langverwachte inlossing van de belofte van Kennedy zou betekenen; vóór 1970 een mens op de maan te laten landen en hem heelhuids weer terug naar aarde brengen.
Op 16 juli was het moment dan eindelijk daar, de Apollo 11 werd gelanceerd. Alles liep perfect; de vijf motoren sloegen aan en hadden na negen seconden hun maximale stuwkracht van 3.500.00 kg bereikt. De Apollo 11 kwam los van het lanceerplatform en exact 10 minuten later was de snelheid al 28.000 km per uur. En dit is voldoende om een omloopbaan om de aarde te bereiken. Na twee uur en drie kwartier om de aarde gedraaid te hebben werd de motor van de derde trap voor de tweede maal ontstoken om nogmaals te verstellen, maar nu naar 40.000 km per uur. De Commando Service Module trekt de maanlander uit de adapter op de derde trap (zoals hierboven op het plaatje te zien is)
De oversteek van de aarde naar de maan duurde drie dagen en verliep verder problemen. De echte problemen begonnen pas op het moment dat de Apollo 11 verder ging waar de Apollo 10 was opgehouden; de landing op de maan.
Tijdens de afdaling sloeg de computer namelijk alarm dat het de binnenkomende gegevens niet meer kon verwerken. Na enig overleg wist Houston echter te melden dat het niet fataal was, als het maar niet te vaak gebeurde.
Door al die toestanden was de snelheid ook nog veel te hoog en dreigde de LM (maanlander) over de \"Zee der Stilte\" heen te schieten. In de vluchtsimulator waren de astronauten (en ook de vluchtleiding) op allerlei mogelijke problemen getraind en toevalligerwijze was de situatie met een onwillige computer een paar weken voor de lancering ook aan bod gekomen. De landing kon dan ook op handbediening worden voortgezet.
Het landingsterrein kwam in beeld, het bleek onverwachts vol te liggen met metershoge rotsblokken. Het zoeken naar een geschikte plek zorgde voor een razendsnel verbruik van de brandstofvoorraad. Met nog maar voor 20 seconden brandstof in de tank en 6 kilometer verder als gepland kon de maanlander aan de grond worden gezet.
Naar nog een aantal voorbereidingen was het eindelijk tijd om die befaamde eerste stap op de maan te zetten. Het zijluik werd geopend en uiterst voorzichtig klom Neil Armstrong de ladder af naar beneden en stapte tenslotte op de voet van een landingspoot. En tenslotte zette hij zijn voet op de maanbodem. Hierbij zei hij; Dit is maar een kleine stap voor een man, maar een reusachtige sprong voor de mensheid.
Maar wat had dit Apollo project dan precies voor waarde voor de mensheid. In eerste opzicht was het een prestigestrijd geweest met de Sovjet. Maar het heeft wel zeker wat opgeleverd. Ten eerste heeft het project namelijk meegedaan aan een enorme ontwikkeling in de ruimtevaart. Door het project weten we veel meer over het gedrag van de mens in de ruimte. Bovendien zijn we veel meer te weten gekomen over het ontstaan van de maan en hoe de maan is opgebouwd. Dit project heeft dus eigenlijk de grondslag gelegd aan al de verdere ruimtevaartprojecten die nog gaan komen, die als doel hebben ander planeten (of manen te onderzoeken).
Zo is er ook een plan om naar Mars te reizen. Ook hier zijn goede redens voor. Er is namelijk bekend Mars ooit een warme en vochtige planeet was, geschikt voor het ontstaan van leven. Maar is dat ook gebeurd? Een zoektocht naar fossielen, of microben in het grondwater zou een antwoord kunnen geven. En deze zouden laten zien dat de oorsprong van het leven niet uniek is voor de Aarde.
Nu we op de drempel staan van de eenentwintigste eeuw hebben we aanwijzingen dat we de Aardse atmosfeer en het milieu op ingrijpende wijze aan het veranderen zijn. Het is van kritiek belang geworden om onze wereld tot in de details te begrijpen. Bij dit project is het vergelijken van planeten een erg belangrijk instrument, een feit dat al aangetoond werd door de rol die studies van de atmosfeer van Venus speelden bij onze ontdekking van het mogelijk gevaar van het broeikaseffect. Mars, de planeet die het meest op de Aarde lijkt, heeft ons nog meer te leren over onze thuiswereld. De kennis die we er opdoen, zou de sleutel kunnen zijn voor onze overleving.