Vergelijking armoede in Nederland en Zimbabwe

1. Inhoudsopgave
Bladzijde Wat?
1 Voorblad
2 1. Inhoudsopgave
3 2. Samenvatting
3 3. Inleiding
4 4.1 Nederland - Wat is armoede?
5 4.2 Nederland - Wat zijn de oorzaken van armoede (op individueel niveau en op maatschappelijk niveau)?
7 4.3 Nederland - Waarom is armoede een probleem van de hele maatschappij?
4.4 Nederland - Wat kan iemand zelf / de overheid doen om de armoede kleiner te maken?
5.1 Zimbabwe – Wat is armoede?
5.2 Zimbabwe – Wat zijn de oorzaken van armoede (op individueel niveau en op maatschappelijk niveau)?
5.3 Zimbabwe – Waarom is armoede een probleem van de hele maatschappij?
5.4 Zimbabwe – Wat kan iemand zelf / de overheid doen om de armoede kleiner te maken?
6. Conclusie


2. Samenvatting
Armoede is een veel voorkomend probleem. In de hele wereld is armoede, zowel de goed ontwikkelde landen als de minder goed ontwikkelde landen. De armoede is natuurlijk wel heel verschillend in de goed ontwikkelde landen dan in de minder goed ontwikkelde landen. In Zimbabwe sterven mensen letterlijk van de honger en armoede, terwijl dit in Nederland helemaal niet het geval is. Zo zijn er nog veel meer verschillen tussen de armoede in Zimbabwe en Nederland, en dat gaan we onderzoeken in dit onderzoeksrapport.



3. Inleiding
Eerst maakten we samen een voorblad met plaatjes over de armoede in Zimbabwe en onze namen, titel, klas, datum en naam van de docent. Daarna verdeelden we de 4 vragen, iedereen maakte 1 vraag en de laatste vraag maakten we samen. Toen we dat gedaan hadden maakten we de inleiding, inhoudsopgave, samenvatting, conclusie en de vragenlijst. We hebben veel geleerd over de armoede in verschillende landen door dit onderzoeksrapport. Er zijn heel veel verschillen tussen de 2 landen.


NEDERLAND

4.1 Wat is armoede?
Nederland lijkt alles te hebben; goede scholen, goed betaalde banen, mooie huizen, veel bossen, speelruimte voor de kinderen, snelwegen, ga zo maar door. Maar is dat wel zo?
Niet iedereen in Nederland heeft het even makkelijk.

Armoede
In Nederland heerst geen armoede zoals in Zimbabwe; ieder kind gaat naar school, kinderarbeid is verboden, heb je geen baan dan krijg je een uitkering en als je ziek bent word je gewoon doorbetaald.
Hoewel maar zo’n 6% van de Nederlandse bevolking onder de armoedegrens leeft is dit nog steeds te veel. Dit zou in Nederland niet moeten kunnen.
De arme mensen in Nederland kunnen vaak de luxe dingen niet kopen. Luxe dingen; vakantie, sportclub, computer, noem zo maar op. Dit is één categorie. Je hebt ook nog een andere. De mensen die in die categorie zitten hebben het zwaar. Ze kunnen soms geen warme maaltijd kopen en als ze nieuwe kleren nodig hebben is het vaak niet mogelijk.


4.2 Wat zijn de oorzaken van armoede? (op individueel niveau en op maatschappelijk niveau)
Individueel niveau
De oorzaken van armoede op individueel niveau zijn heel verschillend. Iemand kan bijvoorbeeld door langdurige werkloosheid of ziekte (onverwacht) arm worden. Een gevolg hiervan is dat iemand dan in een isolement terechtkomt en daardoor zijn sociale contacten niet meer kan onderhouden. Deelname aan verschillende activiteiten wordt dan onmogelijk. Men schaamt zich immers om zijn werkloosheid. Ook is het financieel vaak onmogelijk om mee te doen aan activiteiten. Men kan het bijvoorbeeld niet meer veroorloven om vervoer te regelen. Een gebrek aan kleding en middelen voor lichaamsverzorging kan ook een rol spelen waardoor mensen zich niet durven te tonen aan andere mensen.
Je kan ook door een heel andere oorzaak arm worden. Dit gebeurt dan door een verslaving. Als mensen verslaafd raken aan bijvoorbeeld drugs of gokken, besteden ze daaraan al hun geld en worden ze steeds armer en armer. Ook kunnen ze dan niet meer werken, want wie wil er nou een verslaafde arbeider? Ze kunnen hun werk niet meer goed doen en worden ontslagen.
Er kan ook nog een andere reden zijn voor het ontstaan van armoede in Nederland: er zijn nog steeds minder vrouwen dan mannen die werken. Dat stamt vanuit de Middeleeuwen. Vrouwen hadden in die tijd geen aanzien en mochten dus niet werken. Hun enige taak was thuis voor de kinderen en de rest van de familie zorgen. In de Tweede Wereldoorlog kwam deze gedachte weer terug. Hitler verbood de vrouwen te werken en ze werden ingezet als broedmachines. Als ze vier kinderen hadden kregen ze een bronzen medaille, als ze zes kinderen hadden kregen ze een zilveren medaille en als ze acht kinderen hadden kregen ze een gouden medaille. Want hoe meer kinderen, hoe meer mensen voor in het leger of in de verzorgingsposten. Dit ‘dreunt’ nog steeds na in Nederland. De vrouwen komen nog steeds moeilijk hogerop. Dit noemen ze ‘het glazen plafond’.

Maatschappelijk niveau
Een oorzaak van armoede op maatschappelijk niveau kan zijn dat de overheid gaat bezuinigen. Zoals op sociale zekerheid, huurtoeslag en de zorg. Zeker nu, nu de financiële crisis is geweest en de overheid moet gaan bezuinigen. De bevolking moet op alle fronten inleveren (o.a. meer belasting betalen), terwijl het niet eens hun schuld was! Het begon allemaal in Amerika in 2007. Daar belastten Amerikaanse hypotheekverkopers de burgers met hypotheken die heel goedkoop leken, maar die uiteindelijk veel te duur waren. De burgers konden al snel de hypotheek niet meer betalen en werden hun huis uitgezet. Dat huis werd daarna met winst verkocht door de bank. De banken deden dit omdat ze natuurlijk veel geld wilden verdienen. En dat deden ze. Tot de huizenprijs niet meer steeg. De banken maakten verlies en bleven achter met schuld. En dat was niet hun plan. De hypotheken- en huizenmarkt stortten in. De problemen op deze markt hadden een groot effect op de andere marktonderdelen en dat veroorzaakte een domino-effect. Omdat de Verenigde Staten zo’n grote invloed heeft op de internationale markt, ging dit domino-effect snel naar de andere landen en daarmee de wereldeconomie. Echter ‘pas’ in de tweede helft van dat jaar had Nederland hier ook last van. De bedrijven gingen bezuinigen,
(bijna) alle bonussen werden afgeschaft en steeds meer mensen werden ontslagen. Veel mensen moesten kwamen hierdoor onder de armoedegrens en zo stegen de armoedecijfers meer en meer in Nederland. Gelukkig is nu de economie bijna weer hersteld en kunnen bedrijven weer mensen aannemen. Helaas doen ze dat nu niet meer zo snel omdat ze ban zijn voor een nieuwe crisis. En daarom is bovengenoemde financiële crisis ook één van de oorzaken van armoede in Nederland.


4.3 Waarom is armoede een probleem van de hele maatschappij?
In eerste instantie zou je denken dat het een probleem is waar je als individu iets aan moet doen. Maar dat is natuurlijk niet zo. Als één iemand arm is moet iedereen er wat aan doen om dat te bestrijden, want als dat niet gebeurt, ontstaat er een kettingreactie en dan wordt het van kwaad tot erger.
Neem nu als voorbeeld; je bent arm en je kan de huur niet meer betalen.

Hieruit blijkt dus dat armoede wel degelijk een probleem van de hele maatschappij is.


4.4 Wat kan iemand zelf / de overheid doen om de armoede kleiner te maken?
Nederland staat in de top 3 van de rijkste landen van de EU. Maar ook in Nederland is er armoede. Deze armoede is natuurlijk wel heel anders dan de armoede in Zimbabwe. 1 op de 10 kinderen leeft in armoede, en het gezin heeft net of niet genoeg geld om van rond te komen. Maar ze zullen niet van de honger sterven, en dit is wel het geval in Zimbabwe. Arme mensen in Nederland kunnen bijvoorbeeld niet op vakantie, ze hebben geen auto of geen TV. Ze kunnen zich geen luxe dingen veroorloven. Er zijn op zich al best veel oplossingen in Nederland voor armoede; zo kunnen mensen naar de voedselbank of het leger des heils gaan. Dit zijn organisaties die eten of bijvoorbeeld kleding geven aan armoede.

█ Lage-inkomensgrens
█ niet-veel-maar-toereikend grens
█ basisbehoeftengrens

Individueel niveau
Armoede treft vooral vrouwen. Maar 41% van de vrouwen in Nederland verdient genoeg om rond te komen. Dus 59% van de vrouwen is afhankelijk van hun partner. Maar waarom is dit nou vooral bij vrouwen? Dat komt omdat nog heel veel vrouwen in het huishouden werken of thuis zitten om voor de kinderen te zorgen. Dit probleem zou dus opgelost kunnen worden door vrouwen ook te laten werken. Dus een vrouw moet ook gewoon naar school en een opleiding volgen en later een baan zoeken.
Ook als bijvoorbeeld een kind arme ouders heeft. Hierdoor kan hij misschien geen goede opleiding volgen en zal hij dus zelf ook arm blijven. Dit is dus eigenlijk hetzelfde als bij Zimbabwe. Dit moet dus bij het probleem zelf worden aangepakt: de ouders die arm zijn. Ze zouden bijvoorbeeld meer geld moeten krijgen van de overheid zodat hun kinderen een goede opleiding kunnen volgen.

De overheid
Er zijn heel veel mensen in Nederland die niet dezelfde kans krijgen op een baan dan andere mensen. Sommige directeurs van bedrijven nemen liever mannen aan dan vouwen, liever Nederlanders dan Marokkanen of liever wat jongere mensen dan oudere. De overheid moet hier dus iets aan doen. De overheid zou bijvoorbeeld bedrijven kunnen aansporen om geen onderscheid te maken tussen de mensen.
En ook zou de overheid mensen die arm zijn kunnen subsidiëren zodat ze een opleiding kunnen volgen, of ze zouden arme kinderen kunnen sponsoren zodat ze naar school kunnen gaan.

De armoede in Zimbabwe en Nederland zijn dus erg verschillend, maar ondanks dat zijn de oplossingen ongeveer hetzelfde. Maar natuurlijk is het belangrijker om eerst de armoede in Zimbabwe te verminderen, want in Zimbabwe sterven de mensen echt van de honger en dit is in Nederland helemaal niet het geval.


ZIMBABWE

5.1 Wat is armoede?
Armoede in Zimbabwe is heel anders dan armoede in Nederland. In Zimbabwe mag je zeggen dat je rijk bent als je €263,- per jaar verdient en in Nederland ben je arm als je minder dan €1240,- per maand verdient. Zimbabwe is dan ook het armste land van de wereld.
Zimbabwe leeft vooral van de industrie. De industrie is al heel lang het belangrijkste ding om de economie te laten groeien. Dat komt vooral door de tweede wereldoorlog, doordat de boeren in Zuid Afrika in 1948 aan de macht kwamen en door de Centraal Afrikaanse Federatie van 1953 tot 1963.

Tweede wereldoorlog
Het klinkt raar, maar de tweede wereldoorlog heeft bijgedragen aan het groeien van de industrie in Zimbabwe. In de oorlog was het erg moeilijk om spullen van de ene naar de andere plek te brengen dus daarom begonnen de mensen de spullen die ze nodig hadden zelf te maken. De regering stond hier honderd procent achter en droeg ook haar steentje bij.
Na de tweede wereldoorlog immigreerden heel veel Europeanen naar Zimbabwe dus nam de vraag naar lokale producten toe. Met die grotere vraag naar producten nam dus ook de industrie toe.

Centraal Afrikaanse Federatie
De Centraal Afrikaanse Federatie was een verbond tussen Noord-Rhodesië, Zuid-Rhodesië en Nyasaland. (Noord-Rhodesië: Zimbabwe, Zuid-Rhodesië: Zambia, Nyasaland: Malawi)
De bedenker van deze federatie was de minister van koloniën van Engeland, Andrew Cohen. Hij bedacht deze federatie omdat hij twee dingen niet wilde; hij wilde niet dat Noord- en Zuid-Rhodesië nog nationalistischer zouden worden dan ze al waren en hij wilde niet dat de blanken te veel macht zouden krijgen.
De eerste premier van de federatie was Godfrey Martin Huggins. Deze man was – voordat de federatie tot stand was gekomen – premier van Zuid-Rhodesië. In 1956 werd hij vervangen door Roy Welensky, die tot het einde van de federatie in 1963 premier bleef.
Eén van de hoofddoelen van de federatie was het stoppen van het nationalisme. Helaas lukte dit niet – in tegendeel: het nationalisme groeide juist – en daarmee was de federatie dus geen succes.
Op 31 december 1963 werd de federatie ‘stop gezet’ omdat het echt geen succes was. Snel na het einde van de federatie werden Nyasaland en Noord-Rhodesië onafhankelijk. Zuid-Rhodesië werd in 1980 pas onafhankelijk en kreeg gelijk zijn nieuwe naam: Zimbabwe.

Armoede
Zimbabwe heeft verschillende soorten grondstoffen; steenkool, goud en koper. Zimbabwe beschikt over veel kennis. Zimbabwe heeft een goed politiek klimaat. Het was zelfs zo dat Zimbabwe een lange tijd de beste scholen van heel Afrika had maar dat is voorbij.

Landbouw
Meer dan 60% van de bevolking van Zimbabwe leeft onder de armoedegrens en dat komt onder andere door problemen in de landbouw: de grond waarom je dingen kunt verbouwen is oneerlijk verdeeld (een paar grote bedrijven hebben het grootste deel van al het land en de rest moet verdeeld worden over 6 miljoen kleine boeren), het milieu wordt vervuild, er worden te veel bomen gekapt en dat zorgt ervoor dat de grond onvruchtbaar wordt (resultaat: kleine, vaak mislukte oogsten). De regering is bezig om te bedenken hoe ze de grond gaan herverdelen maar dat kost natuurlijk veel tijd. Daar komt nog bij dat er bijna geen regen valt, dus nog iets om de oogst te laten mislukken.

Aids
Elke week bezwijken er duizenden mensen aan aids. Meer dan 25% van de bevolking van Zimbabwe heeft aids maar omdat ze zo arm zijn kunnen ze geen medicijnen betalen. In 1995 was de gemiddelde levensverwachting 54 jaar, maar omdat aids een steeds groter probleem wordt is die leeftijd alweer gezakt naar 39 jaar.
Vaak zijn het niet eens de ouders, maar de kinderen er de dupe van zijn. In de meeste gevallen sterven de ouders jong en blijven de kinderen achter. De meeste gezinnen in Zimbabwe bestaan uit 3 kinderen of meer. Als de ouders gestorven zijn moeten de kinderen voor zichzelf zorgen. Dat betekent dat ze niet naar school kunnen omdat ze moeten werken. Omdat ze moeten werken krijgen ze geen opleiding en daardoor hebben ze geen kans om later een goede baan te krijgen.


5.2 Wat zijn de oorzaken van armoede (op individueel niveau en op maatschappelijk niveau)?
Individueel niveau
In Zimbabwe zijn de vrouwen ondergeschikt. Ze horen voor de kinderen en de rest van de familie te zorgen. Ze mogen niet werken, hoe graag ze dat ook willen. Dit is één van de oorzaken van de armoede in Zimbabwe. Ze kunnen/mogen niet werken waardoor er een lager inkomen voor de familie is met als gevolg dat er steeds meer armoede is.
Een andere oorzaak van de armoede is dat de mannen die wel mogen werken, vaak geen opleiding hebben. Bedrijven nemen ze dan natuurlijk niet aan, want ze kunnen ‘niks’. Als ze al een baan vinden, zal het salaris ook niet hoog zijn. Verder spelen de ziektes Aids en HIV een grote rol in deze maatschappij. Deze ziektes zijn nog steeds taboe in Afrikaanse landen en dus ook in Zimbabwe. Mensen denken dat ze Aids of HIV krijgen als ze iemand met Aids of HIV alleen al aanraken. Industriebedrijven willen deze mensen weer niet aannemen en hierdoor is er wéér een familielid werkloos. Maar het hoeft niet altijd aan de industriebedrijven te liggen. Er is ook nog een andere markt: de landbouw. Boeren hebben het zwaar. Er is veel droogte in het land en daardoor mislukken veel oogsten. Ze hebben niet de goede materialen om de gewassen te besproeien. Zo ontstaat er een cirkel die maar niet ophoudt en zijn er steeds meer en meer mensen die niet mogen werken of niet kunnen werken wat leidt tot een steeds grotere armoede onder bevolking.

Maatschappelijk niveau
Ondanks dat Zimbabwe rijk is aan grondstoffen (steenkool, goud, koper, diamanten) leven toch veel mensen in armoede en dus ook in hongersnood. Dit komt deels door de regering. De regering behandelt de mensen als ongelijk: het voedsel dat er is gaat naar de mensen die het eens zijn met de regering. Ook heeft de regering te weinig aandacht voor de levensbehoeften van de bevolking. Terwijl de wegen kapot zijn, er geen openbaar vervoer is en het voedsel niet kan worden verspreid, geeft de regering geld uit aan wapens, kogels, vliegtuigen en paleizen.
Zimbabwe is relatief een minder goed ontwikkeld land. Zo zijn er weinig ziekenhuizen, medicijnen en dokters en zijn de mensen niet goed beschermd tegen verschillende ziektes. Dus als mensen ziek zijn, kunnen ze niet werken. Ze hebben meestal niet genoeg geld voor een dokter en kunnen vanwege het geringe aantal ziekenhuizen ook daar niet terecht. Dit is de schuld van de regering, omdat de regering meer ziekenhuizen zou moeten bouwen en mensen de mogelijkheid moeten geven om zich voor een betaalbare prijs te kunnen verzekeren voor ziektekosten.
In maart 2008 stopten een groot gedeelte van de Zimbabwaanse leraren met les geven. Dit kwam omdat ze hogere lonen en betere werkomstandigheden eisten. Nu zijn er nog steeds niet veel leraren in Zimbabwe om les te geven. Zo kunnen maar weinig kinderen naar school. Uiteindelijk hebben dus niet veel kinderen een goede opleiding om later een goed betaalde baan te kunnen krijgen. Ook dit is te wijten aan de overheid, omdat ze meer en betere scholen moeten bouwen en de docenten tegen een beter salaris en in betere werkomstandigheden moeten laten werken. Als dit zou gebeuren zouden meer leraren gaan werken en zouden dus meer kinderen een opleiding kunnen volgen.


5.3 Waarom is armoede een probleem van de hele maatschappij?
Zoals je in hoofdstuk 4.3 kunt lezen is armoede in Nederland een probleem van de hele maatschappij. Is dat ook zo voor Zimbabwe? Het antwoord is ja – ja, het is duidelijk een probleem van de hele maatschappij. Maar waarom? Alle mensen zijn arm, dan hebben ze toch niets dat failliet kan gaan? Dat klinkt alleen maar beter; je hebt niets dat in elkaar kan klappen.
Maar als je niets hebt dat failliet kan gaan heb je ook niets om op te bouwen. Als je niets hebt om op te bouwen dan ben je economisch heel zwak en willen andere landen geen handel met je drijven, wat dan weer leidt tot een nog slechtere economie.
Ook hieruit blijkt dus dat armoede een probleem van de hele maatschappij is, in Zimbabwe nog een erger probleem dan in Nederland.


5.4 Wat kan iemand zelf / de overheid doen om de armoede kleiner te maken?
Zimbabwe is een van de armste landen van de wereld. 94% van de mensen hebben geen werk. Ook komen er bijna geen toeristen meer naar Zimbabwe. In 1999 was het aantal toeristen 1,4 miljoen, maar in 2000 was het aantal gedaald met 75%! Ook werkt bijna niemand meer in de landbouw, 60% van de wilde dieren zijn gedood en heel veel bomen en bossen worden gekapt. Zimbabwe is dus echt een heel arm land. Maar hoe kunnen mensen zelf en de overheid deze armoede nu verminderen?

Individueel niveau
Eigenlijk is armoede net een soort domino effect: iemand is arm, heeft geen werk en bijna geen geld, krijgt veel kinderen zodat de kinderen kunnen helpen met werken om geld te verdienen, dus die kinderen kunnen niet naar school, ze hebben geen opleiding, kunnen later dus geen (goed) werk krijgen en dan krijgen al die kinderen dus weer veel kinderen en zo gaat het maar door. Het is dus heel lastig om zoiets te stoppen. Het beste is dan om het probleem aan te pakken bij de oorzaak: mensen hebben geen werk. Wat zouden mensen individueel dus kunnen doen om werk te krijgen? Als ze bijvoorbeeld in een gebied wonen waar ze geen werk kunnen krijgen, zouden ze kunnen verhuizen, en daar een baan zoeken in de landbouw bijvoorbeeld. De mensen zouden ook een soort opleiding kunnen volgen om een betere baan te krijgen, maar daar hebben ze dan weer geld voor nodig en dat hebben ze niet. Hier zou dan de overheid weer iets voor kunnen doen.

Overheid
Zoals we net al zeiden, moet dat ‘domino effect’ gestopt worden. Mensen moeten een baan zoeken, eventueel een opleiding volgen om een betere baan te krijgen en hun kinderen moeten naar school gaan, zodat zij later ook een goede baan kunnen krijgen en dat hun kinderen ook naar school kunnen en zo gaat het maar door. Maar om een opleiding te volgen is natuurlijk geld nodig, en dat hebben mensen dan niet omdat ze arm zijn. De overheid zou bijvoorbeeld mensen geld kunnen geven of de opleidingen goedkoper maken zodat iedereen het kan betalen. Ook zou de overheid gratis scholen voor kinderen kunnen oprichten, zodat ze werk krijgen en hun kinderen weer naar school kunnen enz. Als de overheid dit zou doen, zou het negatieve domino effect gestopt worden en zou het veranderen in een positief domino effect.


6. Conclusie
De armoede in Nederland en Zimbabwe is dus een probleem van de hele maatschappij, maar ook een individueel probleem. Alhoewel deze armoedes veel verschillen van elkaar, komen ze ook in veel dingen overeen. Dit zien we vooral terug bij de oplossingen voor het verminderen van de armoede. Er zijn namelijk genoeg dingen die mensen of de overheid kunnen doen om de armoede te verminderen. Maar de mensen zijn wel afhankelijk van de overheid en andersom. Want als de overheid wel de mensen zou willen subsidiëren maar de mensen willen niet, dan helpt het nog niet. En ook andersom, als de overheid de mensen niet zou willen subsidiëren of (gratis) scholen wil bouwen, en de mensen wel een opleiding willen of naar school willen gaan, maar ze hebben er simpelweg geen geld voor, dan komen ze ook niet verder. De enige manier om het dus echt te verminderen, is als de mensen individueel én de overheid mee zouden willen werken, in Zimbabwe en in Nederland.