Japanese cultuur

Huizen
In Japan vind je verschillende huizen en flats; oud en nieuw. Vooral op het platteland wonen er nog mensen in traditionele huizen. Die zijn gemaakt van hout en klei en de daken zijn bedekt met dakpannen. Vroeger waren deze huizen vaak bedekt met stro, maar nu zijn er bijna geen huizen meer te zien die een strodak heeft. De meeste huizen zijn gebouwd van beton, hout en aluminium. Er is weinig plek om huizen te bouwen. Daarom zijn de huizen meestal klein en duur (vooral in de grote steden). In de stad wonen dan ook veel mensen in grote flatgebouwen.

Een traditionele oude huis…
In de zomer is Japan heet en vochtig, en daarom zijn de huizen zo gebouwd dat er wind door heen kan waaien. De meeste moderne Japanse huizen hebben zowel kamers in Japanse, als wel in Westerse stijl.
De Japanse kamers hebben schuifdeuren, gemaakt van hout en papier, die ook geheel verwijderd kunnen worden om van twee kleine kamers een grotere kamer te maken. De ingang (Genkan), de gang en de keuken hebben houten vloeren, in de andere kamers is de vloer bedekt met stromatten (Tatami).
Als je een huis in Japan binnengaat doe je, je schoenen uit en trek je, je pantoffels aan, en als je dan een kamer binnengaat met Tatami-matten, doe je je pantoffels ook uit en laat ze in de gang achter.

\'s Avonds (als je gaat slapen)worden de dozen met gevulde dekbedden (Futon), uitgelegd om op te slapen, en \'s morgens worden die dan weer opgevouwen en opgeborgen in speciaal kasten die daarvoor bestemd zijn.
Alle huizen hebben natuurlijk elektriciteit en stromend water, maar centrale verwarming vind je eigenlijk alleen in Hokkaido (een eiland), waar de winters erg koud zijn. In de rest van Japan wordt eigenlijk een kamer alleen verwarmd als die wordt gebruikt. Elk Japans huis heeft wel een badkamer (o-Furo). Het bad is vierkant en diep. Voor je in bad gaat was je, jezelf met zeep, naast het bad. Na het spoelen van jezelf ga je in bad. Het gehele gezin maakt zo gebruik van hetzelfde bad, en jonge kinderen baden vaak samen met hun ouders. Baden is voor de Japanners een ontspannend, plezierig deel van dag. Japanners baden in een dag minstens 1 keer (meestal 3 keer) (badcultuur). Ze zijn heel hygiënisch. Als ze verkouden zijn doen ze monddoekjes voor hun mond.

Eten
Bij het traditionele Japanse koken worden verse ingrediënten met grote zorg bereid. Een typisch Japanse maaltijd bestaat uit rijst, groenten, miso-soep, pickles en vis of vlees. Voor het kruiden wordt gewoonlijk soja- saus (Shoyu) gebruikt, en bij rijst wordt vaak gedroogd zeewier (Nori) gegeten. Zeewier is lekker en ook erg gezond!
Bekende gerechten zijn verder Sashimi; dunne schijfjes rauwe vis met hete mierikswortelpasta (Wasabi), en Sushi; schijfjes rauwe vis op of in reepjes licht met azijn besprenkelde rijst. Het klinkt misschien eenvoudig, maar het kost vele jaren van opleiding om een goede kok te worden.
Tempura is gefrituurde zeevis en groenten, een gerecht dat in de 16e eeuw door Portugese handelaars in Japan werd gemaakt. Tot 100 jaar geleden aten Japanners geen vlees, maar nu zijn er veel gerechten met kip, varkensvlees of rundvlees. Zo is Japanse Sateh (Yakitori) erg populair, en ook Sukiyaki, rundvlees gekookt met groenten en Tofu in een pot op tafel, is een geliefd gerecht. Ook noedels (Soba, Udon)zijn in Japan erg populair, en worden vaak in plaats van rijst gegeten, opgediend in een diepe kom hete soep met groenten, vlees of vis. De meest geliefde drank is Groene thee (o-Cha). Verder kun je natuurlijk in Japan eten van haast elk land ter wereld krijgen, en ook hamburgers, patat en andere \'fastfood\' zijn erg populair bij jongeren. Japanners eten gewoonlijk met stokjes (hashi). De tafel wordt gedekt met de rijstkom links en de soepkom rechts.
De eetstokjes worden daar horizontal voor gelegd. De stokjes hou je in de rechterhand, en met je linkerhand til je, je soep- of rijstkom op. Voor de maaltijd zeg je : Itadakimasu en na de maaltijd zeg je Gochiso- samadeshita als dank voor het eten.

Kleding:
Kimono\'s worden gedragen bij officiële feesten; zoals bruiloften en de traditionele thee ceremonie. De lengte van de mouwen kan verschillend zijn. Als er een bruiloft is binnen de familie is je mouwen lang, als er een bruiloft is die buitenfamilie is, zijn je mouwen kort.
Van december tot mei worden 2 lagen kimono’s gedragen. Vanaf 1 juni wordt 1 laag gedragen en in zomer is de stof luchtiger dan in de winter.
Om de traditie van het aankleden en dragen van de kimono levend te houden worden er speciale cursussen gegeven die gevolgd kunnen worden door jonge meisjes. Een traditionele kimono is van zijde gemaakt en kost nieuw zo\'n 60.000 euro. De meeste kimono\'s worden van moeder op dochter doorgegeven. De gewoonte is dat een kimono drie generaties meegaat. Tegenwoordig zijn er ook confectie kimono\'s en die zijn wel betaalbaar, o.a. door het gebruik van polyester draden. De kimono kan door zowel mannen als vrouwen worden gedragen.

Geloof
De belangrijkste religies in Japan zijn het Shintoïsme en het Boeddhisme. Het Shintoïsme (dat letterlijk betekent: “de manier van de goden”) is de oorspronkelijke religie van het Japanse volk en is diep verworteld in de Japanse traditie.
Vandaag de dag zijn er in Japan veel mensen die beide religies aanhangen. Ze zoeken steun in het Shintoïsme en ze bezoeken de religieuze schrijnen om er te bidden voor geluk. Geboortes en huwelijken worden meestal in de Shintoïstische traditie gevierd. De dood wordt echter in het Shintoïsme als kwaadaardig beschouwd en begrafenissen worden daarom meestal in de Boeddhistische traditie gehouden.

De trouwceremonie
De trouwceremonie zelf kan op boeddhistische, shintô of christelijke wijze plaatsvinden en de gekozen ceremonie kan helemaal los staan van de eigen religie van het bruidspaar. Bij een shintoceremonie zorgt een shintopriester voor de religieuze reiniging, de trouwgeloften en het uitwisselen van de ringen. De bruid draagt een speciale trouwkimono (uchikake) en heeft een soort muts op, de \"tsuno kakushi\". Deze muts bedekt de hoorntjes van jaloezie van de vrouw. De bruidegom draagt meestal een donkere kimono (montsuki) met daaronder een onderkimono (hakama). \"San san kudo\" is een ceremonie bij de trouwgeloften waarbij 3 keer een kopje sake wordt uitgewisseld en gedronken.
Na de ceremonie is er dan een receptie in een duur hotel voor heel veel gasten.
De gasten leggen hun cadeau, een \"shûgi bukuro\", een envelop met inhoud, op de receptietafel neer. Een shûgi bukuro wordt omwikkeld met strengen van goud- en zilverpapier die niet uit elkaar zijn te halen en symboliseren een lang en gelukkig huwelijk. Tijdens de receptie verwisselt de bruid een paar maal van kleding, die elk hun eigen functie hebben. Mede door de dure kleding en receptie is een (traditioneel) huwelijk in Japan erg duur(50.000 euro).

De feesten/ festivals

In het kort de feesten/festivals:

Nieuwjaar:

Dit is de belangrijkste feest in Japan
De (traditionele) Japanners zien een nieuw jaar veel meer als een nieuw begin dan de westerling. Zo moeten vanaf half december alle schulden worden betaald en om de (zakelijke) contacten van het afgelopen jaar te herinneren worden bezoeken gebracht en geschenken uitgewisseld.

Momo no sekku

Hinamatsuri of momo no sekku (poppen- of perzikenfeest).Ook wel \"poppenfeest\" geheten. Een feest voor meisjes op 3 maart om ze geluk te wensen. Thuis worden poppen, die het vroegere keizerlijke hof (dairi) voorstellen, uitgestald op een verhoging.

Hadaka matsuri

In verschillende plaatsen op verschillende data doen mensen allerlei wedstrijden (bijna naakt) voor geluk in het nieuwe jaar.

Hakata Dontaku

In dit festival in Fukuoka rijden de drie mythische goden (Fuku no kami, Ebisu en Daikoku) op hun paarden voorop in een lange rij, de Matsubayashi parade. Het woord Dontaku is afgeleid van het Nederlandse woord \'zondag\'.

Geisha
Bij het woord \'geisha\' denken de meeste westerlingen direct aan een prostituee. Toch is een geisha, voornamelijk een gezelschapsdame en dan in de \"gewone\" betekenis van het woord. Bij feesten, etentjes of andere bijeenkomsten is het de taak van de geisha\'s de (mannelijke) gasten bezig te houden met een gesprek, zang, dans en muziek. Het is ook haar taak om de gast zoveel mogelijk op zijn gemak te stellen. Hierbij kan seks wel meespelen maar is en was zeker niet de hoofdzaak of het doel.


Theeceremonie

Voor de theeceremonie gebruikt men, fijne groene poederthee, die weer \'matcha\' wordt genoemd,

Voor een \'echte\' theeceremonie wordt men alleen of met slechts een paar mensen door de gastheer uitgenodigd. Dit gebeurt dan in een theehuis of in ieder geval in een traditioneel Japans vertrek met tatamimatten (matten) op de vloer. Mensen zitten op Japanse wijze, dus op de knieën, op de vloer. De gastheer is over het algemeen een liefhebber van de theeceremonie en met een beetje geluk is hij in het bezit van een zeer oud en traditioneel serviesstuk, zoals een theekom of ketel. Het is dan gepast om opmerkingen hierover te maken, richting gastheer.

Na het drinken van thee wordt het deel van de kom waar men gedronken heeft met de rechterhand schoongeveegd en de kom wordt, na weer 3 kleine draaiingen, op de grond neergezet.