Papoea's

Voorwoord

Ik heb de Papoea’s gekozen omdat dit eigenlijk best een bekende cultuur is, maar ik er toch niet veel van af weet. Ik hoop dat ik door het maken van dit werkstuk meer te weten kom over deze cultuur, en denk ook wel dat ik na het maken van dit werkstuk een heel ander beeld krijg van deze cultuur. Nu vind ik alles maar gek wat je ziet op foto’s, dingen door hun neus en hun hele lichaam beschilderd. De meeste mensen hebben een stereotiep beeld van de Papoea’s. Straks zal ik wel begrijpen waarom ze dit doen, en niet meer zo’n gek beeld over de Papoea’s hebben.

Inleiding

De Papoea’s wonen op het westelijke deel van het eiland Nieuw-Guinea. Dit eiland ligt ten noorden van Australië maar is officieel een deel van Indonesië. Nieuw-Guinea is, na Groenland, het op één na grootste eiland ter wereld. De linker helft, het westelijk deel, heet sinds vorig jaar Papoea. Daarvoor heette het Irian Jaya. Er woont slechts 0,01% van de wereldbevolking, maar 15% van de in de wereld bekende talen wordt daar gesproken. In het land worden 823 talen gesproken. Hun munteenheid is de kina, deze staat gelijk aan ongeveer 0,01 eurocent. In Papoea wonen ongeveer 250 verschillende stammen, waarvan enkele geen contact met de buitenwereld hebben. De naam “Papoea” is in de 16e eeuw aan het volk gegeven, net als de naam Nieuw-Guinea. Die naam komt oorspronkelijk van het Spaanse “Nuova Guinea”. De Papoea’s geloven heel erg in Geesten, ze hebben voor de geesten ook allerlei rituelen bedacht zodat ze niet boos worden, en proberen met hun godsdienst de Geesten te vriend te houden. De man is in het gezin belangrijker dan de vrouw en de zonen worden ook veel meer gewaardeerd. Zij regelen daarom ook het meeste. De Papoea’s worden nog steeds erg onderdrukt door de Indonesiërs.

Hoofdstuk 1 De Geschiedenis van de Papoea’s

Het eiland Indonesië werd pas in 16e eeuw ontdekt door de Spaanse en Portugese zeevaarders. Ze vonden de kust erg veel lijken op de kust van het Afrikaanse land Guinea, daarom noemden ze het vreemde land Nieuw-Guinea. Andere landen die langs de kust kwamen verkenden alleen de kust, maar durfden niet verder het land in te gaan. Daarom bleef het honderden jaren onbekend gebied. De Papoea’s zijn pas later ontdekt, rond de 19e eeuw. Er was veel oorlog omdat veel Europese landen Nieuw-Guinea wilden hebben als kolonie, omdat er in europa veel vraag was naar koffie, thee, cacao en peper. Deze konden in Europa niet verbouwd worden, maar daar wel. Dus veel landen vochten om kolonie’s in Nieuw-Guinea en de Papoea’s. Tijdens de Tweede Wereldoorlog ontstond er een onafhankelijkheidsstrijd in Nederlands Indië. Daardoor werd de Nederlandse kolonie in 1949 een onafhankelijke staat onder de naam Indonesië. Maar Nederland hield wel haar deel van Nieuw Guinea in bezit. De Indonesische regering was daar woedend om. In 1961 besloot Nederland het eiland toch af te staan. De Papoea’s zelf waren tegen de overname. Als voorwaarde wilde Nederland dat de Papoea’s in een volksstemming mocht beslissen over haar eigen toekomst. De Indonesiërs gingen aan de kust wonen en de Papoea’s werden achter gesteld. Daarom trokken ze het binnenland in om daar verder te leven. Er zijn nu zoveel nieuwe bewoners bijgekomen, dat de Papoea’s bang zijn dat ze straks niets meer te vertellen hebben. Ze vinden het niet helemaal eerlijk dat de grond die eigenlijk van hen is zomaar wordt weggegeven.

Hoofdstuk 2 Religie

Papoea’s zijn polytheïstisch. Dit betekent dat ze geloven in meerdere goden. Een redelijk groot aantal stammen geloven in het christendom. Maar de traditionele religie blijft een zeer grote rol spelen. De verering van verschillende soorten geesten waaronder die van voorouders is erg belangrijk in deze traditionele religie. Er zijn vele soorten geesten, met goede en kwade bedoelingen. Deze zijn door het uitvoeren van de juiste rituelen te beïnvloeden. De medicijnman beschikt vaak over de beste kennis over deze rituelen. De Papoea’s die in geesten geloven vieren het Bisj-feest. Als dit feest gevierd word komen de geesten terug naar de dorpen waar zij ooit gewoond hebben. Voor het feest begint, slepen de Papoea’s boomstammen naar hun dorp. Die boomstammen worden ook wel bisj-palen genoemd. Uit die bisj-palen hakken ze beelden, die beelden stellen hun voorouders voor. Als de bisj-palen rechtop gezet zijn begint het bisj-feest. Dit feest kan enkele dagen duren.De Papoea’s dansen op hun zelfgemaakte muziek. Aan het einde van het feest worden de bisj-palen tussen de sagopalmen in het bos gelegd in de hoop dat de kracht van de voorouders overgaat in de bomen. Ook kleine kinderen worden vanaf vroegs af aan al geleerd hun voorouders te vereren. De kinderen moeten elke dag voordat ze naar school gaan op een twee meter hoge rots klimmen omdat hun voorouders daar nu zouden wonen. Daarop moeten zij bladeren leggen voor hun voorouders, die bladeren zouden voor verkoeling zorgen. Maar als er bijvoorbeeld te weinig vis was gevangen kregen de schoolkinderen de schuld, die zouden dan te weinig bladeren op de rots gelegd hebben. De Papoea’s gedragen zich nogal vreemd tegenover onze cultuur. Ze versieren hun eigen lichaam met botjes en tanden van dieren. Die steken ze bijvoorbeeld door hun neus of geslachtsdelen. Dat heeft allemaal met het geloof te maken. Ook verven ze strepen op hun lichamen.

Hoofdstuk 3 Verloving en huwelijk

Het huwelijk gaat bij de Papoea’s een stuk anders dan bij ons. De vrouwen trouwen meestal al op een jonge leeftijd. Zodra ze in de puberteit zitten, dus zo rond de 15 jaar. De mannen trouwen over het algemeen wat later. Meestal zo rond de 20. Wat de man in de vrouw aantrekt zijn voor ons ook gekke dingen. Een grote en mooie peniskoker is bijvoorbeeld erg belangrijk, want hoe groter de peniskoker, hoe meer aanzien een man heeft. Wat ook belangrijk is zijn een paar varkensslagtanden door de neus, een mooie halsband en een veren hoofdtooi. Mannen vinden vooral grote borsten belangrijk, en natuurlijk ook dingen als een mooi rokje, een hele lading halskettingen en een amulettentasje. Ze hebben tot zover ik kon vinden een vrije keuzen met wie ze willen trouwen. Wanneer 2 mensen hebben besloten te willen gaan trouwen, en de ouders stemmen toe, dan wordt er een bepaalde avond vastgesteld waarop de jongen officieel het meisje aan haar ouders ten huwelijk vraagt. Hij gaat dan met zijn vrienden naar het dorp van het meisje, waar ze dan allemaal samenkomen. De man met zijn vrienden en het jonge meisje met haar vriendinnen nemen aan 2 kanten van het haarvuur in 2 rijen tegenover elkaar plaats. Dan vind onder gezang de ceremonie plaats van het geven van kleine geschenken aan elkaar. Die geschenken bestaan uit een mes, schelpstukken, cocons voor de versiering van het amulettentasje, kralen en nog meer. Het meisje geeft dan een armband, een borsttasje en nog een aantal dingen terug. Vervolgens gaat de jongen naar de ouders van het meisje toe, en vraagt haar ten huwelijk. Nadat het paar dus officieel is verloofd, wordt door de ouders de bruidsschat en de dag bepaald waarop ze gaan trouwen. Bij de meeste stammen wordt het huwelijk afgesloten met een feestmaaltijd, waarvoor de dag ervoor, afhangend van de rijkdom en het aanzien van de familie, één of meer varkens worden geslacht. Na deze maaltijd gaat ieder naar huis. Het net getrouwde paar trekt in in een apart kamertje in het huis van de ouders van de jongen. Zodra er een kind op komst is, bouwt de man met behulp van zijn familie een huis voor de vrouw. Heeft de jongen de bruidschat nog niet bij elkaar, dan geven zijn aanstaande schoonouders hem een tijd van 5 maanden om met behulp van zijn familie de bruidschat bijeen te brengen. Gedurende die tijd werkt het meisje bij die ouders. De man en de vrouw mogen in die tijd niet samenleven, daarop staat een streng verbod. Als de man de bruidschat bij elkaar heeft krijgt hij pas recht op de vrouw.

Hoofdstuk 4 Veranderingen en problemen

Papoea-Nieuw-Guinea is bijna 13 keer zo groot als Nederland. In 1962 heeft Nederland onder druk van Amerika het land overgedragen aan de Verenigde Naties. In 1963 kwam het onder beheer van Indonesië. In 1969 werd het na een uitgebreide volksstemming de 26e provincie van Indonesië. Van de 2 miljoen inwoners zijn er meer dan een miljoen \"transmigranten\" van andere eilanden van Indonesië en nog maar 900.000 Papoea\'s. Ze zijn dus een minderheid in hun eigen land. De transmigranten kregen 2 hectare land voor sawabouw. Maar het oerwoud is eigenlijk de supermarkt en bouwmarkt van de Papoea’s. De moderne techniek verstoort het evenwicht dat er was tussen de natuur en de leefwijze van de Papoea. Tientallen jaren geleden bouwden ze hun hutten nog allemaal met natuurlijk materiaal uit het oerwoud. Ze maakten hun kleding van bosproducten, en konden uit het water van de rivier nog drinken zonder ernstig ziek te worden. Ze konden al het voedsel dat ze nodig hadden vinden in het bos, zoals kangoeroes, wilde varkens, boskippen, vogels, sagomeel en nog veel meer. Er waren ook veel vissen en garnalen die ze gemakkelijk konden vangen
Helaas is er in West-Papoea al meer dan 800.000 hectare bos gekapt voor de houtexport. Ook voor de mijnbouw (goud, koper, zilver, nikkel en aardolie) en voor de aanleg van olieplantages zijn honderdduizend hectare oerwoud verkocht aan multinationals. De opbrengst verdwijnt voor het grootste deel, en ook Europa profiteert hiervan. Je merkt dus dat de hele wereld van de Papoea verandert. Hoewel vele Papoea\'s ook nu nog jagen en vissen in het oerwoud en de rivieren zal daar toch, door de ontwikkelingen, gedwongen een einde aan komen. Om met deze veranderingen mee te kunnen gaan is scholing heel erg belangrijk. De gewone Papoea heeft geen geld om schoolgeld te betalen of om de school financieel te steunen. Daarom is de steun van vooral de V.S. en de Europese Unie heel hard nodig.

Hoofdstuk 5 Spiegeling met onze cultuur

De cultuur van de Papoea’s is heel anders dan die van ons. Zij jagen en verzamelen, terwijl wij werken voor ons geld en kunnen dan eten kopen. Zij hebben ook hele andere kleren, en versieren hun lichaam. Hun manier waarop zij goden vereren is ook heel anders. Zij beschilderen hun lichaam en de mannen doen ook alsof ze de goden zijn. Wij gaan naar de kerk en hebben een bijbel. Toch zijn er ook overeenkomsten, allebei de culturen hebben bijvoorbeeld veel tradities. Ook geloven we allebei in goden, maar vereren die dan wel weer op onze eigen manier. In allebei de culturen zijn er regels en mythen alleen worden die bij ons opgeschreven, en bij hun doorverteld. Hun cultuur is niet veel veranderd, dat komt doordat steeds dezelfde regels en mythen worden doorverteld. Zo leren de volgende generaties alleen wat de vorige generaties deden. Dus zo blijven ze doen wat hun voorouders ook deden. Alleen worden ze langzamerhand wel een beetje verplicht anders te gaan leven, door het kappen van bossen. Maar in grote lijnen doen ze nog steeds hetzelfde, en hebben nog steeds dezelfde tradities als vroeger.

Conclusie/Nawoord

Ik heb ontdekt dat de Papoea’s echt een hele andere cultuur dan de westerse landen hebben. Zij leven nog hoe wij vroeger leefden. Zij jagen en verzamelen bijvoorbeeld nog. Ze hebben ook hele andere tradities en geloven. Ik weet nu ook dat alle versieringen met hun geloven en tradities te maken hebben, maar ik blijf het gek vinden. Door dit werkstuk ben ik echt heel veel over de Papoea’s te weten gekomen.

Literatuurlijst

• http://papuaheritage.org • www.survival-international.org • http://www.nrc.nl/W2/Lab/Papoeas/ • http://www.klap.net/vogelvlucht/papua/papua-n-g.html • http://nl.wikipedia.org/wiki/Papoea-Nieuw-Guinea • http://www.hapin.nl/ • http://www.greenpeace.nl • http://papua.startpagina.nl/ • http://members.chello.nl/g.thijssen4/index.html • http://www.indonesie.nl/id/1/566/papua.html