Gladiator en de achtergrondinformatie van het Romeinse Rijk

Wij hebben de film Gladiator uitgekozen met als thema het Romeinse Rijk. Toen we de lijst met films zagen, sprak Gladiator ons het meeste aan. De film hebben we al gezien en het verhaal is ook erg goed. Tevens hebben wij voor deze film gekozen, omdat het een film is die gaat over een held. En met een held kan je jezelf vereenzelvigen. Het thema van de film is het Romeinse Rijk. Ook dit sprak ons aan, omdat we hier nog maar weinig van weten en het leek ons leuk om wat meer over dit onderwerp te leren. Ook wilden we een film nemen die niet iedereen zou kiezen. Heel veel leerlingen hebben het over een film die te maken heeft met de tweede wereldoorlog en daarom leek het ons leuk om dit gedeelte van de geschiedenis te belichten. Wij hopen dat het verslag aan uw eisen zal voldoen en we wensen u veel leesplezier!

Het verhaal gaat over Maximus Decimus Meridius. Hij is generaal van het Romeinse leger. Hij heeft al vele veldslagen gewonnen en na zijn laatste overwinning besluit de Romeinse keizer Marcus Aurelius om Maximus als zijn opvolger te kiezen. Marcus Aurelius vraagt hem om de rol van Protector van Rome op zich te nemen en van Rome weer een republiek te maken. De zoon van Marcus Aurelius, Commodus, wil al van kleins af aan de keizer worden van Rome. Dan krijgt hij van zijn vader te horen dat hij geen keizer zal worden en op dat moment knapt er iets bij Commodus. Hij vermoord zijn eigen vader en neemt zelf de macht over. Commodus liet het volk weten dat hij de nieuwe keizer was en dat Marcus Aurelius was gestorven aan een hartstilstand. Commodus geeft de opdracht om Maximus en zijn gezin te vermoorden, omdat hij wist dat Maximus de eigenlijke troonopvolger was. Maximus wordt door de mannen van Commodus gevangen genomen en naar het bos gebracht. Daar bevrijdt hij zichzelf en schakelt de mannen van Commodus uit. Hij vertrekt direct naar zijn familie, om te kijken of ze veilig zijn. Als hij eenmaal aankomt bij zijn huis, ziet hij dat zijn vrouw en zoon zijn gekruisigd en levend zijn verbrand. Op dat moment stort de wereld van Maximus in elkaar, alles waarvoor hij leeft is nu weg. Maximus valt flauw.

Als hij weer bij bewustzijn is, komt hij erachter dat hij is meegenomen door een slavenhandelaar. Zijn naam is Proximo. Hij leidt slaven op tot gladiatoren. Deze gladiatoren hebben maar één doel: het vermaken van het publiek door middel van brute gevechten in het Colosseum. Maximus wil zelf niet vechten, maar als het zijn beurt is in het Colosseum dan verslaat hij elke tegenstander. Maximus komt erachter dat hoe meer mensen je vermoord in het Colosseum, hoe geliefder je wordt bij het publiek. In de tussentijd heeft keizer Commodus de senaat afgeschaft en houdt dagelijkse spelen in de Arena, het grootste Colosseum ooit gebouwd. Als Maximus en de andere gladiatoren moeten vechten tegen een veel sterkere tegenstander, winnen ze het gevecht door middel van samenwerking. Het publiek, maar vooral Commodus is verbaasd dat de gladiatoren hebben gewonnen. Hij zegt tegen zijn lijfwacht dat hij de leider wil ontmoeten, niet wetende dat het Maximus is omdat hij een masker draagt. Op dat moment stapt Commodus de ring binnen en complimenteert de leider. Hij vraagt hem zijn masker af te doen en hem zijn naam te zeggen. Maximus keert de keizer de rug toe. Commodus beveelt de gladiator zijn masker af te zetten en de gladiator volgt het bevel op. Maximus staat oog in oog met degene die zijn familie heeft vermoord. Hij vertelt Commodus zijn naam en dat hij wraak zal nemen, in dit leven of het volgende. De keizer is bang en woedend tegelijkertijd, het publiek juicht voor Maximus. Commodus is voorgelogen, omdat hem verteld was dat Maximus is vermoord terwijl hij nog steeds leeft. Dan ziet Commodus in dat hij eerst de status van Maximus moet wegnemen voordat hij Maximus kan vermoorden. De volgende dag moet Maximus vechten tegen de onverslagen kampioen van de Arena; Tigris van Gallië. Na een hevig gevecht verslaat Maximus hem en wacht op het teken van de keizer of Tigris moet blijven leven of dat hij moet sterven. De keizer geeft het teken dat hij moet sterven, maar Maximus vermoord hem niet om te laten zien dat de keizer niks voor hem betekend. De status van Maximus wordt alleen maar hoger, terwijl de keizer geen aanzien meer heeft van het volk. De volgende dag besluit Commodus om zelf de Arena te betreden om het op te nemen tegen Maximus. Maar voordat ze de Arena betreden steekt de keizer Maximus in zijn zij en geeft de opdracht om de wond te verbergen. Dan begint het gevecht. Commodus lijkt te winnen van Maximus, omdat Maximus veel pijn heeft en veel bloed verliest. Maximus kan elk moment dood neervallen, maar zijn wraakzucht is zo groot dat hij alleen maar kan sterven als hij Commodus eerst vermoord. Dan verslaat hij Commodus en vervolgens vermoord hij hem. Maximus geeft de opdracht om van Rome weer een republiek te maken, want dat was de wens van keizer Marcus Aurelius. Maximus sterft aan de bloedwond. Hij belandt in de hemel, waar zijn vrouw en zijn zoon op hem wachten.

Er zijn vele legendes over hoe het Romeinse Rijk is ontstaan. De meest bekende legende is die van de tweelingbroers Remus en Romulus. Remus en Romulus waren zonen van Rhea Silvia en de eigenlijke koning Numitor. Maar Numitor werd verdreven door Amulius. De nieuwe koning Amulius gaf opdracht om Numitor de vermoorden en Rhea Silva werd in de gevangenis gezet. Remus en Romulus werden door koning Amulius in de rivier de Tiber gegooid in de hoop dat ze zouden verdrinken. Maar ze verdronken niet en dreven naar de kust, waar ze gevonden werden door een groep wolven. Zo vond Faustulus de jongens. Faustulus was de meester van het vee van de koning. Hij nam de jongens mee naar huis. Samen met zijn vrouw Larentia voedde hij de jongens op. De jongens groeiden op tot grote, sterke mannen. Door een misverstand werd Remus opgepakt en naar koning Amulius gebracht. Faustulus had altijd al het vermoeden gehad dat Remus en Romulus de zonen van Rhea Silvia waren, dus ook zonen van de eigenlijke koning Numitor. Hij had dit echter nooit aan iemand verteld. Nu moest hij wel en vertelde het hele verhaal aan Remus Romulus. Remus en Romulus deden samen met een groep jonge mannen een aanval op koning. Op deze manier vermoorden zij koning Amulius. Nu iedereen wist dat Remus en Romulus koningzoons waren, wilden zij een stad stichten op de plek waar ze te vondeling waren gelegd. Maar er was een probleem, Remus en Romulus kregen ruzie over wie de koning van de nieuwe stad zou worden. Zij verwachten dat de goden hen wel een teken zouden geven wie de koning van de stad zou worden. Remus kreeg het eerste teken, hij zag vanaf de top van de Avantijn, zes gieren. Romulus zag echter vlak daarna twaalf gieren vanaf de top van de Palatijn. Ze kregen slaande ruzie. Remus vond dat hij koning van de stad mocht worden, omdat zijn teken eerder was gekomen. Romulus vond dat hij recht had op het koningschap, omdat hij meer gieren had gezien. De ruzie liep uit de hand en Remus werd vermoord door zijn eigen broer. Zo werd Romulus koning van de nieuwe stad, die genoemd werd naar de stichter; Rome.

Vanuit het noorden kwamen groepen Etruriërs Rome binnenvallen. Ze namen het noordelijke deel van Rome over. De Etruriërs waren een ontwikkeld volk met een sterke en machtige koning. De Romeinen namen veel van de Etruriërs over (bijvoorbeeld godsdienstgebruiken en het bouwen van koepels). Maar de Etrurische koning gaf bevel om nog meer gebieden van Rome te veroveren. De Romeinen wilden dit tegen houden en verjoegen in 509 v.C. de laatste Etrurische koning. Vanaf dat moment wilde het Romeinse volk geen koning meer aan de macht meemaken. Ze streefden naar een bestuursvorm waarbij alleenheerschappij onmogelijk werd gemaakt. Zo’n bestuursvorm werd bedacht door Polybius, een Griekse historicus. Zo ontstond de republiek. De Republiek werd bestuurd door de Senaat. De senaat telde in het begin 300 mannen. Het waren allemaal rijke mannen, die we Patriciërs noemen. De senaat werd geleid door 2 mannen, de consuls. Die 2 mannen waren in oorlogstijd de baas van het leger, minister van justitie en minister - president. De 2 consuls werden ieder jaar gekozen door de mannelijke burgers in Rome.

In de eeuwen die daarna kwamen, veroverden de Romeinen heel Italië. Maar de verslagen volken werden niet vermoord of als slaven gebruikt, maar er werd ze een bondgenootschap aangeboden. Op deze manier bleven zij Rome trouw en werd het Romeinse Rijk nog groter. De Romeinen wonnen alle veldslagen en oorlogen, maar ze werden verslagen door de Galliërs in 265 v.C. De Galliërs waren zeven maanden aan de macht in Rome en daarna werd er door de Romeinen losgeld aangeboden zodat de Galliërs zouden vertrokken. De Galliërs namen het aanbod aan en verlieten Rome. De Galliërs vonden namelijk het bezit van geld belangrijker dan het bezit van land. Lange tijd heerste er vrede in het Romeinse Rijk. Aan de andere kant van de Middellandse Zee, in Carthago, werden veel oorlogen gevoerd. Carthago was bijna even machtig als Rome geworden . De Romeinen wilden het gebied Carthago innemen zodat het beter zou gaan met de economie van Rome. Dus er brak een oorlog uit; de Punische Oorlog. Maar Rome zat in een vervelende positie, omdat Carthago de zeeën beheerste en ze hadden een goede vloot, terwijl ze geen goed leger hadden. Maar Rome had geen vloten en wel een goed leger, maar met een leger kan je niet via de zee aanvallen. Dus werden er in Rome vloten gebouwd en werden de inwoners van Carthago verslagen. De leider van Carthago was Hamilcar Barcas. Hij wilde wraak nemen op Rome, maar voordat hij dat kon doen, stierf hij. Na zijn dood (in 221 v.C.) kwam Hannibal, de zoon van Hamilcar Barcasm, aan de macht. Hannibal was grootgebracht in haat tegen Rome en om Rome klein kon hij rekenen op een krijgsvaardig leger, ook bezat hij de Spaanse rijkdommen en kon er op rekenen dat overal waar hij voorbijtrok, de volkeren in opstand zouden komen tegen Rome. Hannibal had talent en lef en hij was een goede tacticus, omdat hij zelf generaal is geweest. Hannibal wilde Rome veroveren. De protector van Rome op dat moment was Scipio. De beslissende slag speelde zich af in Zama in 202 v.C. Zowel voor Hannibal als voor Scipio was het alles of niets, zowel voor Carthago als voor Rome was de inzet de toekomst. Een hele dag lang vochten het Romeinse leger met het Carthaagse leger. Het Romeinse leger won en dat was het einde voor Hannibal. Carthago kreeg vredesvoorwaarden opgelegd: het mocht geen oorlog meer voeren tegen Rome, ze moesten het leger aan Rome afstaan en er moest een geldboete aan Rome worden betaald.

In de periode daarna ging het heel goed met het Romeinse Rijk. Het rijk strekte zich uit van Engeland tot in Azië en Afrika. Daardoor werd het leger nog belangrijker. Het Romeinse Rijk wilde vanaf dat moment altijd klaar staan om te gaan vechten en toen werd het Rijk opgesplitst in twee delen: het Oost-Romeinse Rijk en het West-Romeinse Rijk, zodat er van alle kanten rekening kon worden gehouden met mogelijke aanvallen. Het idee van deze splitsing werd bedacht door Pompeius. Hij was geboren in 106 v.C. en overleden in 48 v.C. Pompeius was een van de beste Romeinse generaals uit de eerste eeuw v. Chr. Hij versloeg koning Mithridates van Pontus en voegde Syrië in bij het Romeinse rijk. Hij kreeg de titel de Grote. Hij was ook familie van Julius Caesar en na zijn dood werd hij opgevolgd door hem.

Julius Caesar was een uitstekend militair bevelhebber en een groot staatsman. Hij was heel geliefd bij de bevolking omdat hij de schitterende volksspelen in Rome betaalde. Als bevelhebber breidde hij het toenmalige Romeinse Rijk verder uit door Gallië te veroveren. De senaat was bang dat Caesar zichzelf tot keizer zou uitroepen. Ze gaven hem de opdracht zich met zijn leger aan hun gezag te onderwerpen en terug te keren naar Rome. Hij keerde naar Rome terug, maar niet om zich te onderwerpen maar om het te veroveren. In 45 v.C. werd Caesar alleenheerser. Julius Caesar had de ambitie consul te worden. Een consul is een belangrijk leider. Om dit doel te bereiken sloot hij in 60 v.C. een verbond met zijn schoonzoon Pompeius en met Crassus, die ook een belangrijke politicus was. Ze vormden samen een driemanschap, dat de machtigste politieke groep in Rome werd.

Door zijn overwinningen in Gallië werd Julius Caesar erg populair bij de Romeinse bevolking. Er waren ook Romeinen die dachten dat hij hierdoor te veel macht kreeg. Daarom wilde de senaat, onder leiding van Pompeius, in 49 v.C. zijn overgave. Hij weigerde, stak de rivier de Rubicon over en bezette met zijn leger Italië waar een burgeroorlog uitbrak.

Omdat hij te machtig geworden was wilden sommige senatoren hem dood. Onder leiding van Marcus Brutus en Gaius Cassius beraamden een groep senatoren een complot tegen Caesar. Op 15 maart 44 v.C. brachten ze Caesar door messteken om het leven.

Hij werd opgevolgd door zijn assistent Marcus Antonius. Marcus Antonius vormde vanaf 43 v.C. samen met Lepidus en Octavianus een nieuw driemanschap. Dit driemanschap vormde de leiding van het Romeinse rijk. In dit driemanschap was Marcus Antonius de sterkste. Hij kwam in de ban van Cleopatra; hij kreeg opdracht om delen van Egypte te veroveren en in Egypte werd hij verliefd op Cleopatra, koningin van Egypte. Hij trouwde met haar en wekte hiermee een schrikbeeld op dat wanneer hij de grote machthebber in Rome zou worden dit wel eens kon uitlopen tegen een opstand. Octavianus profiteert hiervan en verslaat het koppel in een strijd. Daarna pleegden beiden zelfmoord. Octavianus werd later Augustus genoemd. Hij was de eerste officiële Keizer van het Romeinse rijk. Hij was geboren in 63 v.C. en gestorven 14 n.C. Augustus ontwikkelde een nieuw staatsbeleid: het principaat. Hoewel hijzelf alle macht had, herstelde hij de republiek. Door zijn vorm van besturen raakten de Romeinen gewend aan het leiderschap van alleenheerser.

De macht van keizer Augustus berustte op drie elementen:

-de tribunicia potestas (macht van de volkstribuun), die hem vetorecht verleende, recht om de senaat bijeen te roepen en te leiden, het recht om wetten voor te stellen. -het imperium proconsulare (macht van de proconsul), waardoor hij de burgerlijke, militaire en rechterlijke macht had. -het ambt van pontifex maximus (opperpriester), in welke hoedanigheid hij aan het hoofd stond van de Romeinse staatsgodsdienst en als het ware door een goddelijk aureool was omgeven.

Octavianus was niet zo intelligent als Caesar, maar hij bezat een grote zin voor werkelijkheid, de politiek en de diplomatie. Toen hij stierf in 14 n.C. werd hij opgevolgd door Tiberus. Hij was de stiefzoon van Augustus. Tiberus verkondigde meteen dat Augustus een god geworden was. Er werden tempels voor hem gebouwd, en offers gebracht bij zijn standbeelden. Hij stierf in 37 n.C. en werd opgevolgd door Caligula. Keizer van 37 n.C. tot 41 n.C. Caligula was de achterkleinzoon van Augustus. Zijn oom Claudius werd keizer in 41 n.C. Keizer Claudius had een slechte gezondheid, maar werd wel bekend door zijn verovering van Groot-Brittannië. Hij overleed in 54 n.C. en werd opgevolgd door keizer Nero. In het begin stond hij onder invloed van de stoïcijnse filosoof Seneca en was hij een gematigd leider. Maar binnen een jaar veranderde hij in een wreed heerser. Hij liet onder anderen zijn moeder en zijn vrouw doden. Geleidelijk onttrok hij zich aan elke controle en wijdde hij zich vrijwel uitsluitend aan zijn hobby\'s.

Toen Rome in 64 door een brand werd verwoest, gaf hij de christenen de schuld en gebruikte hij de gebeurtenis als excuus voor felle vervolgingen. Het gerucht ging dat hij de brand zelf had aangestoken. Wel zorgde hij weer voor een wederopbouw van de stad.

In 65 werd er een samenzwering tegen hem gemaakt, maar deze werd ontdekt en degene die dat deden werden vermoord. Nero vond zichzelf geniaal en trad op als toneelspeler en zanger. Hij geloofde heel veel in zijn goddelikheid. Toen hij door iedereen in de steek werd gelaten, pleegde hij zelfmoord. In 69 n.C. tot 79 n.C. was keizer Vespasianus aan de macht. Hij was niet een machtige keizer, maar meer een aanvalskoning. Hij was een echte vechter. Maar het Romeinse volk wilde juist iemand die Rome goed kon besturen en dat kon hij niet, dus zijn macht nam steeds meer af. Om zijn positie onder het volk te versterken bouwde Vespasianus het Colosseum. Het Colosseum is een groot ovaalvormig theater. Het ovale grondvlak (over de assen gemeten) 188 bij 156 meter en de hoogte van de gevel is 485 meter. De buitenmuur heeft drie rijen van 80 bogen, die telkens gescheiden worden door pilaren. Er was plaats voor 50.000 toeschouwers. In het Colosseum werden voorstellingen gegeven om het publiek te vermaken. Er werden voornamelijk gladiatoren-gevechten in gedaan. Want het publiek wilde bloed zien. Keizer Vespasianus zag zelf ook in dat hij niet geschikt was voor de rol van keizer, dus hij gaf zijn titel als keizer vrijwillig door aan Titus. Titus was zijn zoon en was keizer van 79 n.C. tot 81 n.C. Titus Flavius Vespasianus was de zoon van Vespasianus. Zijn vader nam hem mee naar Judea om de joodse opstand te bedwingen. Toen zijn vader uit Palestina vertrok, liet hij Titus hier achter om de oorlog door te voeren. Titus beëindigde de opstand met de inname van Jeruzalem in 70 n.C. Hierbij werden verschillende joodse heiligdommen verwoest, waaronder een joodse tempel. Domitianus volgde hem op nadat Titus was vermoord. Hij was keizer van 81 tot 96 n.C. Dankzij hem werd Rome nog groter. Het volk beschouwde hem als de beste keizer die Rome ooit heeft gekend. Na zijn dood kwam Trajanus aan de macht.

Trajanus was een van de bekendste en succesvolste Romeinse keizers. Hij regeerde van 98 tot 117 n.C. Trajanus was een goede veldheer en hij veranderde veel in het Romeinse Rijk. Trajanus was de eerste keizer die niet uit Rome kwam, maar uit een Romeinse nederzetting in Espania (Spanje). Hij werd opgevold door Hadrianus. Hadrianus kwam ook uit Spanje en hij voelde zich niet thuis in Rome. Zijn taak was de landen prijs geven die Trajanus had veroverd. Hij was keizer van 117 tot 138 n.C. waarna hij werd opgevolg door Marcus Aurelius. Hij was keizer van 138 tot 161 n.C. Onder keizer Marcus Aurelius moest Rome zware oorlogen voeren. Tussen 161 en 166 werd met groot succes gestreden tegen de Parthen en tussen 166 en 180 moeten de eerste grote stormlopen van de Germanen (Quaden en Marcomannen) en de Sarmaten afgeweerd worden. De keizer werd heel populair bij het volk. “Bovendien maakte hij (Marcus Aurelius) met alle ijver de legioenen klaar voor de oorlog tegen de Germanen en de Marcomannen. En hij hield, om de provincialen niet te zwaar te hoeven belasten, een verkoping van hofgerei, op het forum van Trajanus. Daar verkocht hij behalve gewaden, bekers en gouden vaatwerk ook beelden en schilderijen van beroemde kunstenaars.\' (Scriptores Historiae Augustae, vita Marci Antonini, 21, 8-9)” Ook liet Marcus Aurelius zich niet verblinden door zijn eigen roem. Over zijn eigen welverdiende triomftocht in Rome, de beloning voor een succesvol veldheer, schreef hij: “Een spin is trots op het vangen van een vlieg, en de ene mens is trots op het vangen van een haasje, een ander schudt een school van allerlei visjes uit zijn net, weer een ander sleept varkens met zich mee, nog een ander beren en weer een ander Sarmaten.”

Marcus Aurelius werd opgevolgd door zijn zoon Commodus. In plaats van de plannen van zijn vader te volvoeren beëindigde Commodus de oorlog binnen een half jaar tijd. Hij legde de Germanen een strenge vrede op en keerde naar Rome terug en hield een triomftocht die hij niet verdiend had. Commodus was een hele gekke keizer, want hij vergeleek zichzelf met de goden en dacht zelfs dat hij de geïncarneerde Hercules was. Het volk kwam tegen hem in opstand en om het volk een beetje in bedwang te houden zorgde hij dat er vermaak was in het colosseum. Hij trad zelf ook op als gladiatoor in schijngevechten. Hij was keizer van 180 tot 192 n.C. en werd opgevolgd door keizer Septimius Severus. Septimius Severus was niet al te goed in regeren of discussiëren, maar wat hij wel goed kon, was gebieden veroveren.Val alle keizers heeft hij de meeste gebieden veroverd. Hij regeerde van 193 tot 211 n.C.

In de periode daarna werd de macht van de keizer steeds meer en meer verminderd. De keizers die na het jaar 200 n.C. keizer werden stelden niet veel voor, omdat de senaat steeds meer een belangrijkere rol ging spelen. Steeds meer had het volk ook iets te zeggen over het bestuur, omdat het volk over het algemeen steeds beter was opgeleid.

Pas in 312 n.C. was er weer een machtige keizer, omdat de senaat was gevallen. Degene die de senaat hielp opbouwen was Constatijn de Grote. Hij was de eerste Christelijke keizer. Hij stichtte Constatinopel. Dat werd de Christelijke hoofdstad van het oostelijke deel van het Romeinse Rijk.

Rond het jaar 400 n.C. begon het Romeinse Rijk steeds meer uiteen te vallen; stammenverplaatsingen namen toe. Er kwamen Germaanse invallen in Gallië, grote overstromingen in het deltagebied, kleinere stammen gaan op in grote: Friezen (noord en west), Saksen (oost) en Franken (zuid). Er heerste een grote chaos in het Romeinse Rijk. Keizer Justinianus de Grote heeft nog geprobeerd om het Romeinse Rijk te herstellen, hij heroverde Afrika en grote stukken van Italië, maar het lukt hem niet om het Romeinse Rijk te herstellen en hij treed af als keizer. Dit was de val van het Romeinse Rijk.

“Tweeduizend jaar geleden behoorde het grootste deel van West-Europa, het Midden-Oosten en de noordkust van Afrika tot één groot rijk. Alle steden in dit uitgestrekte gebied werden volgens een zelfde voorbeeld gebouwd en door een netwerk van verharde wegen (waar nog steeds overblijfselen van zijn) stond elk gewest in verbinding met Rome. Een lange, stabiele periode, de Pax Romana (vrede gewaarborgd door het Romeinse Rijk) kondigde zich aan tijdens de regering van de eerste keizer, Augustus, en zou ruim 200 jaar standhouden. Alle grenzen werden door het machtige Romeinse leger bewaakt, terwijl het bestuur in handen was van deskundige ambtenaren. De landen waren verenigd, de handel kwam tot grote bloei en in het jaar 200 had het rijk haar hoogtepunt in macht bereikt. Daarna ging het bergafwaarts en rond het jaar 400 viel het Romeinse rijk uit elkaar. Wat ooit zo’n machtig rijk was geweest, is nu niks meer van over.”

Achtergrondinformatie

Marcus Aurelius is geboren op 26 april in het jaar 121. Zijn echte naam was Marcus Annius Verus. Marcus Aurelius was een sterke heerser: hij verbande spionnen, drukte corruptie de grond in en hij bevrijdde slaven. Zijn vader overleed toen Marcus nog jong was en daarom werd hij geadopteerd door keizer Antoninus Pius, een aangetrouwde oom van Marcus. In het jaar 147 deelde Antoninus zijn macht met Marcus. In 161 nam Marcus Aurelius de troon over samen met zijn stiefbroer Lucius Aurelius Verus. Hij stierf in 169 en vanaf dat moment heerste Marcus Aurelius alleen. Tijdens zijn keizerschap deed Marcus Aurelius veel voor de armen. Hij probeerde scholen, opvangtehuizen en ziekenhuizen op te richten en ook verbeterde hij de rechten van de armen. Het volk beschouwde hem als eerlijk en plichtsgetrouw.

De Romeinse keizer Marcus Aurelius was een echte filosoof. Op jonge leeftijd kwam hij in contact met de filosofie van de Stoa. Deze filosofie gaf zijn leven inhoud. Hij volgde de oude stoïcijnse spreuk: volg de natuur. Naast keizer van het Romeinse rijk was Marcus Aurelius dus een geschoold stoïcijn. Het volk was onder de indruk van de filosofische keizer. Hij hield tijdens zijn lange en zware veldtochten zelfs een filosofisch dagboek bij. In 177 werd Marcus Aurelius ziek. Hij was moe van de vele gevechten, waarin hij zelf aan het hoofd van de cavalerie bevelen heeft uitgevoerd. Hij kreeg koorts en werd later ziek. Hij benoemde in dit gevaarlijke moment zijn zoon Commodus tot opvolger. Commodus was toen pas zestien jaar en wist niks af van het keizerschap. Gelukkig herstelde Marcus Aurelius, maar zijn gezondheid bleef zwak. Toch maakte Marcus Aurelius zijn zoon Commodus tot mede-keizer. Drie jaar later, op 17 maart 180, overleed Marcus Aurelius aan de pest. Zijn zoon Commodus volgde hem op.

Commodus, Lucius Aelius Aurelius was Romeins keizer van 180 tot 192. In plaats van de plannen van zijn vader te volvoeren, kreeg Commodus de handen vrij voor zijn allerlaagste vermaken. Hij wist niet hoe hij het rijk moest besturen en er werden samenzweringen gemaakt tegen hem. Hij kwam erachter wie de mensen waren die samenzweringen maakten en hij gaf bevel om diegenen te vermoorden. Toen begon hij zijn macht in te zien en hij beschouwde zichzelf als een god. Hij dacht dat hij alles kon doen en laten wat hij wilde. Commodus werd steeds meer geobsedeerd door Hercules. Het volk zag hem als een schande voor Rome. Commodus trad ook op als gladiator in schijngevechten.

Het volk had er genoeg van en kwamen in opstand tegen Commodus. In 192 werd Commodus in zijn bad gewurgd door een beroepsworstelaar. Na zijn dood riep het volk de oude en wijze Pertinax uit tot nieuwe keizer.

Het waarheidsgehalte

Het waarheidsgehalte van de film Gladiator is heel hoog. Maximus heeft in werkelijkheid niet bestaan, maar Marcus Aurelius en Commodus Aurelius wel. Marcus Aurelius stierf in werkelijkheid in 180 aan de pest. Ook was Commodus de zoon van Marcus Aurelius. Commodus was net zoals in de film een slechte keizer die dacht dat hij een soort god was. In werkelijkheid is Commodus niet vermoord in de Arena, maar is gewurgd. In werkelijkheid trad Commodus inderdaad als gladiator op en in diezelfde werkelijkheid bleef Commodus 12 jaar keizer, in plaats van ongeveer 3 jaar zoals in de film.

Het Romeinse Rijk

Het Romeinse Rijk is ontstaan uit de stadstaat van Rome, volgens de legende gesticht in 753 v. Chr. Na een aantal legendarische koningen werd de stad een republiek met een goed leger van Romeinse soldaten en een goed georganiseerd systeem van instellingen en wetten. Rome veroverde het gehele Middellandse Zeegebied. Het rijk werd hierdoor heel groot. Later werd dit rijk bestuurd door een keizer. Het rijk was onder macht van keizer Augustus. Het woord \"keizer\" is afgeleid van de naam Caesar. In plaats van keizer Augustus werd de keizer gewoon Caesar genoemd. Het keizerrijk liep toen van Afrika tot aan de Nederlandse kust. In dit grote rijk werden vele talen gesproken, maar twee talen waren het belangrijkste: het Latijn in het westen en het Grieks in het oosten. Het was niet echt duidelijk wie na het overlijden van een Caesar de nieuwe keizer werd. Pas in de 4e eeuw begon het keizerschap te werken met het systeem dat de zoon de vader opvolgt.

Commentaar van de regisseur

Regisseur Ridley Scott over de film Gladiator; Films als \"Gladiator\" worden normaal niet meer gedraaid. Men vindt dat films over ridders, Romeinen en dergelijke behoren tot de oude tijd van vroeger. Ridley Scott wilde niet zozeer een film maken over de Romeinse tijd, maar hij wilde een film maken over de Romeinse tijd met actie-elementen en special effects uit deze moderne tijd. Ook vond hij dat men niet genoeg wist over de Romeinse tijd en hij wilde het publiek hierover meer laten zien. Wat hij zeker niet wilde bereiken, is dat het net zo een film zou gaan worden als Spartacus of Ben Hur. Ridley Scott legt de lat hoger. Hij is gefascineerd door de wereld van de Romeinen en benadrukt tegelijk de rol van de persoon; Één man kan het verschil maken. Door zijn moed wint gladiator Maximus in Rome de gunst van het publiek. De Arena uit de film is bewerkt met grafische computertechnieken. Wat Ridely Scott eigenlijk wilde laten zien, was de Romeinse sfeer uit die tijd en naar onze mening is hem dit uitstekend gelukt.

Filmrecensie:

Naborrelend met VW kom ik tot een handvol Romeinse films die ik gezien heb. Niet echt een overdreven rijke oogst voor iemand die pretendeert veel films te hebben gezien, maar iets minder vreemd als je nagaat dat er de laatste dertig jaar ook maar weinig in dit genre is geproduceerd. Toch heeft gladiator meer beeld gevormd over het tijdperk dan al die jaren geschiedenisles op de middelbare school. De paardenrennen (Ben Hur), keizer Nero (Quo Vadis) en de gladiatorengevechten (Spartacus) hebben hun grote bekendheid en visualisatie te danken aan de aan de Technicolor beelden van de vorige eeuw. Voor veel mensen zijn dit naast Asterix & Obelix de belangrijkste informatiebronnen over een betoverend geschiedshoofdstuk.

Het wachten was op de Hollywood big budget behandeling, zoals ook de Dinosaurus (Jurassic Park) en de Grote Ramp (Twister) opnieuw tot leven werden gewekt. En in Gladiator zijn weinig kosten of moeite gespaard. Nadat generaal Russel Crowe in opstand komt tegen de nieuwe keizer (Joaquin Phoenix, die hier een kruising tussen John Belushi en Ray Liotta neerzet) wordt er een poging gedaan hem te doden. Hij weet de aanslag te verijdelen, maar is niet meer op tijd om zijn vrouw en zoontje van de dood te redden. Uitgeput wordt hij door een slavendrijver ingelijfd en als gladiator aan het werk gezet. Zijn desillusie en cynisme ten aanzien van zijn leven geven hem een onoverwinnelijk aura in de ring en leidt uiteindelijk tot een onvermijdelijke confrontatie met de keizer in de ultieme arena, het Romeinse Colliseum. Gladiator brengt wat je mag verwachten in de hedendaagse arena, die bioscoop heet. Mooi uitgelichte plaatjes van Germania en de zonovergoten provinciën van Rome bieden een aangename achtergrond voor extreme actiescènes.

Toch nog een puntje van kritiek. Dit had een op sterven liggend genre nieuw leven kunnen inblazen, maar heeft feitelijk minder met eerdergenoemde titels van doen dan met Star Wars. Als je goed kijkt zie je Luke Skywalker, Princess Leia en Darth Vader terug en lijkt de fotografie de exotische sfeer, locaties en karikaturen uit de Space Opera te willen kopieren. Maar beter goed gejat dan slecht verzonnen. Dit is in ieder geval beter dan de belabberde, laatste Star Wars episode.

Ons commentaar op de filmrecensie:

Er wordt hier geschreven dat je met het kijken van deze film een veel beter beeld heb gekregen over de tijd dan alles geschiedenis lessen. We zijn er hier niet mee eens, want je kon wel goed zien in de film hoe het leven eruit ziet maar niet hoe het in zijn gang gaat. In de geschiedenis lessen krijg je bijvoorbeeld te weten hoe de armen er in die tijd ervoor stonden, hoe er geregeerd worden wat voor mensen het echt waren. Er waren wel stukjes uit de film die je niet kon leren bij een les geschiedenis, bijvoorbeeld de sfeer in een colosseum en hoe de mensen er uitzagen. Ook word er een kritiek punt geschreven dat het een beetje gekopieerd is van de film Star Wars. Na het kijken van Gladiator is het ons niet eens opgevallen dat het was gekopieerd van Star Wars, het zijn twee totaal andere genres en lijken daardoor weinig op elkaar. We vonden het ook raar dat er geschreven word dat het gekopieerd is. Over de film word verder niets negatiefs geschreven, daar zijn we het wel mee eens. De regisseur is er gewoon in geslaagd om een goede film in elkaar te zetten en dus heeft de recensent ook niets te klagen.

Onze conclusie:

Wij zijn tot de conclusie gekomen dat de Romeinen een hele rijke cultuur hadden. Ze waren over het algemeen goed opgeleid en waren revolutionair. Ze hadden vele overwinningen gekend en weinig nederlagen. Vanaf het begin van het Romeinse rijk ging het er goed aan toe. Door het systeem en de macht die ze hadden was het Romeinse rijk zo lang overeind gebleven. Maar toch was het niet altijd zo rooskleurig. Het rijk strekte zich wel uit en het ging ook goed met de bevolking, maar niet iedereen stond achter zijn leider. Zo waren er gevallen dat bijvoorbeeld de mensen te bang waren geworden dat een leider te veel macht in handen zou krijgen en werd dus achter de rug van de leider afspraken gemaakt. Dit gebeurde bijvoorbeeld bij Julius Caesar. De senaat zag dat hij te veel macht in handen zou krijgen en werd hij om het leven gebracht door zijn eigen mensen, terwijl hij veel had gedaan voor Rome. Later hadden de keizers die aan de macht waren gekomen erg veel macht, en waren erg wreed. Hiervoor waren de mensen dus bang en ook die leiders pleegden zelfmoord. De mensen hadden over het algemeen wel vertrouwen in hun leiders, maar er was altijd iets wat er ontbrak aan een leider. Het rijk heeft veel leiders met goede en slechte intenties gehad. We hebben veel overgehouden van de Romeinen en de Romeinse cultuur, zoals de Romeinse telling wat nu nog gebruikt wordt. De manier van regeren word vaak teruggezien tegenwoordig, en natuurlijk hebben we er allerlei monumenten en zuilen aan over gehouden.