Amazone indianen

Beste Lezer,

Achter deze bladzijde schuilt een verhaal over een klein volk. Eens leefde het volkje vredig en in harmonie met de natuur. In de loop der tijd kwamen zij echter in aanraking met de westerse wereld. In eerste instantie probeerden de westerlingen om het volkje te gebruiken voor hun eigen belang. Maar langzamerhand kregen zelfs de westerlingen bewondering voor de manier waarop het volkje leefde, en zij gaven hen de ruimte om te leven op hun eigen manier. Ook wij hebben zeer veel bewondering voor de manier waarop de Amondawa Indianen, waar dit werkstuk over gaat, leven. Nadat het volk door de eeuwen heen ontzettend uitgedund was, er zijn nu nog ongeveer 83 Indianen, heeft het toch nog vastgehouden aan hun eigen cultuur en hun eigen manier van samen leven. Wij hebben in dit werkstuk zoveel mogelijk geprobeerd om weer te geven wat de Indianen tot zo een bijzonder volk maakt. Onze hoofdvraag was dan ook: Hoe ziet het leven van een Amondawa Indiaan eruit? De deelvragen hierbij waren: * Wat voor cultuur hebben de Indianen? * Wat is de geschiedenis van de Indianen? * Hebben ze contact met de buitenwereld? * Hoe ziet de toekomst van de Indianen eruit? * Waar leven de Indianen? * Zijn zij zelfvoorzienend of drijven ze handel? * Hoe gaan de Indianen om met geboorte en dood?

We hebben gekozen voor de Amondawa Indianen, omdat de stiefmoeder van Kate een onderzoek heeft gedaan over dit volkje. Omdat het natuurlijk zeer moeilijk is om over zo’n klein volk veel te vertellen en veel informatie te vinden, hebben we ook delen over de Indianen in Brazilië in het algemeen gedaan, maar dat staat er dan wel bij vermeld. Eerst vertellen we wat over Brazilië, dan over de locatie van het volk, iets over de veelbewogen geschiedenis van de Indianen, iets over de cultuur van de Amondawa, en ten slotte nog een blik in de toekomst van de Amondawa.

Het land zelf, Brazilië

Voordat we met het echte onderwerp beginnen, hebben we eerst wat informatie over het land waar het zich allemaal afspeelt, namelijk Brazilië.

Brazilië ligt in het zuidoosten van Zuid-Amerika, grenzend aan de Atlantische oceaan. Met een oppervlakte van 8.511.965 km² is het veruit het grootste land in Zuid-Amerika, even om idee te geven, dat is net iets kleiner dan de gehele VS. In de hoofdstad Sao Paulo alleen al wonen 39 883 585 mensen, door heel het land 186.112.794. Deze mensen komen werkelijk van over de hele wereld, maar de voorouders van het overgrote deel komen uit europa, we hebben het nu over het koloniale tijdperk. Toen de Portugese ontdekkingsreiziger Pedro Cabral op 22 april in het jaar 1500 zijn eerste voet aan land van Brazilië zette leefde de oorspronkelijke bewoners verspreid door heel het land, wat toen dus eigenlijk nog geen erkend land was. Maar in 1532 werd daar verandering in gebracht: de eerste Portugese nederzetting werd gesticht bij Sao Vicente, in de staat van Sao Paulo. De opbouw verliep traag en was gebaseerd op een leenstelsel, waarbij vooraanstaande lieden grote lappen land toegewezen kregen, capitanias geheten. Vanwege de grote vraag naar suiker in Europa lag het eerste economische belang bij het produceren van rietsuiker. Erg voorspelbaar is natuurlijk dat vele indianen gedwongen werden het zware werk te doen. Toen bleek dat zij hier in aantal en capaciteiten niet geschikt voor waren, begon de import van de miljoenen Afrikaanse slaven. In 1807, toen Napoleon een bedreiging vormde voor Portugal is de toenmalige Koning daar naartoe verhuisd. In die tijd groeide de economie enorm. Maar de koning moest echter terugkeren naar Portugal en in 1822 werd zijn zoon en opvolger Dom Pedro onder druk van het Braziliaanse volk gedwongen Brazilië onafhankelijk te verklaren. Zo werd Brazilië een koninkrijk met een monarchie met Dom Pedro aan het hoofd. Na een oorlog met Argentinië van 1825 tot 1828 en een opstand in Rio de Janeiro deed Pedro afstand van de troon en nam zijn zoon het over: Pedro II. Deze was de laatste koning van Brazilië en in 1889 werd hij afgezet en werd ook Brazilië een republiek. Na niet verkozen te zijn tot president bracht Getulio Vargas een opstand op gang en werd de regering omvergeworpen. Hij bracht grote veranderingen. Zijn unionisme, de industrialisatie die hij op gang bracht en de sociale voorzieningen maakte hem populair onder de arbeiders en de middenklasse. Maar toen het volk meer voor een democratie begon te voelen werd hij in 1945 door het leger afgezet. Daarna zijn eer meerder presidenten geweest maar in 1964 werd de democratische regering omvergeworpen door het leger en de daarop volgende 21 jaar was Brazilië onder het regime van militaire regeringen. Zo is het de afgelopen jaren zo’n beetje doorgegaan. Brazilië is dus een land dat enerzijds erg groot is en dus veel invloed heeft in Zuid – Amerika en anderzijds begeven is van de omzwaaiingen die niet goed kunnen zijn geweest. Bovendien heeft het ongelofelijk veel last van corruptie en grote verschillen tussen arm en rijk vanwege de grote wil om erkend te worden door het westen, de grote wil om snel erg rijk te worden: maakt niet uit hoe. Hoe kan het dan, dat er in een land als dit, in een wereld als dit, nog steeds stammen bestaan die nog nooit in contact hebben gestaan met de buitenwereld?

Zuid-Amerika

De geschiedenis

Hieronder zullen wij globaal vertellen over de geschiedenis van de Indianen in het Amazonegebied, waar de Amondawa-indianen bij horen .

± 20.000 voor Christus: De eerst Indianen gaan het Amazonegebied bewonen

De indianen die het Amazonegebied het eerst bezetten waren waarschijnlijk afkomstig uit Oost-Azië. Het waren jagers en ze trokken zeer veel, wat ze via de Bering Straat naar Noord-Amerika had gebracht. Vanuit daar trokken zij steeds zuidelijker, totdat ze uiteindelijk in het Amazonegebied terechtkwamen. Vanuit daar verspreidden ze zich over heel Zuid-Amerika. Het is ook mogelijk, dat de Indianen afkomstig waren van overzees gebied, waarbij ze van eiland naar eiland trokken en uiteindelijk het Amazonegebied bereikten. De indianen breidden zich, tot de komst van de Europeanen, uit tot een volk van ongeveer 5 miljoen indianen in Brazilië.

1500 na Christus: De Portugezen ontdekken Brazilië

In april van het jaar 1500 wordt Brazilië opnieuw ontdekt, nu door de Portugezen. In 1548 wordt de staat Brazilië gesticht als een provincie van Portugal.

± 1800: De Portugezen ontdekken de Amazone-Indianen

Nu wordt de rust van de Indianen verstoord, wanneer de Portugezen slaven nodig hebben voor hun goudmijnen, koffie- en theeplantages enz. De Indianen uit andere gebieden van Brazilië waren al in de 15de eeuw tot slaaf gemaakt.

1850: Slavernij wordt verboden in Brazilië

± 1900: Het Amazone-gebied wordt bezet door Portugezen en Bandeirantes

De bezetters van het Amazone-gebied zijn op zoek naar goud en rubber. Hierdoor wordt het leefgebied van de Indianen steeds kleiner. Na de tweede wereldoorlog komt er een nieuwe groep immigranten het Amazone-gebied bezetten, ook op zoek naar rubber. Zij gaan veel gevechten aan met de inheemse bevolking en daarbij sterven duizenden Indianen.

vanaf 1950: De regering gaat zich inzetten voor het behoud van het leefgebied van de Indianen.

Behalve mensen op zoek naar grondstoffen en slaven, waren er in de tweede helft van de van 20ste eeuw ook veel mensen die op zoek waren naar goedkope grond. Doordat er niet veel gecontroleerd werd in dit geïsoleerde gebied en er geen belasting betaald hoefde te worden, grepen velen hun kans. Tegenwoordig probeert de regering het natuurlijke leefgebied van de indianen in stand te houden. Ze bouwen natuurparken waar indianen in kunnen leven, en er mogen niet teveel niet-inheemse groepen zich vestigen in het Amazone-gebied. Ook van de Uru-eu-wau-wau woont een deel in een nauurreservaat.

Van de ± 5 miljoen indianen die zich in duizenden jaren ontwikkeld hadden in Brazilië, zijn er nu nog maar zo’n 200.000 over. Het volk is flink uitgedund door slavernij, voor hen onbekende ziektes en oorlogen met de uitheemse bevolking.

CONCLUSIE

De conclusie over de geschiedenis van de Indianen is, dat ze nadat ze al duizenden jaren in Brazilië waren, opeens plaats moesten maken voor de westerlingen. Deze westerlingen gebruikten hen als slaven en pikten hun woonruimte in. Na een lange tijd kwamen deze erachter hoe bijzonder de Indianen waren, en gaven zij hen hun bestaansrecht en hun land terug. Het leefgebied

Amazonia

De amondawa stam is een van de vele indianenstammen die in het Amazone regenwoud wonen. Dit is een enorm gebied dat meer dan 40% van heel Brazilië in beslag neemt. De amazone-indianen hebben altijd geleefd enkel van wat de natuur ze te bieden had, en velen doen dat nu nog. Het Amazonegebied heeft dan ook nogal wat te bieden. Het is rijk aan alles wat er maar nodig is voor deze mensen om te kunnen overleven. Niet alleen eten en drinken; veel van de planten die er groeien hebben heilzame eigenschappen en niemand weet daarvan meer af dan de indianen zelf. Helaas zijn deze bronnen niet alleen door de indianen gewild. Een groot deel van het jaar staat het Amazonegebied grotendeels onder water, dit komt doordat de rivier de Amazone(op de Nijl na de grootste rivier ter wereld) en zijn zijrivieren er dwars doorheen lopen. Hierdoor is de grond enorm vruchtbaar wat voor de uitgebreide flora en fauna zorgt.

Eru-Eu-Wau-Wau Indigenous Land
De amondawa indianen wonen in een gebied dat het Eru-Eu-Wau-Wau Indigenous Land heet. Zij hebben daar een dorp dat gewoon het Amondava dorp genoemd wordt. Nadat het Eru-Eu-Wau-Wau Indigenous Land in 1985 officieel tot het bezit van de Amazone-indianen was verklaard, werd dit in 1990 door president José Sarney herroepen. In 1991 werd het echter opnieuw aan de indianen toegewezen door president Collor. Het gebied beslaat 1.867.117, 80 hectare. Het overlapt het Nationale Park van Pacaás Novos dat in 1979 is opgericht.

Het Eru-Eu-Wau-Wau Indigenous Land wordt beheerd door the National Indian Foundation via de Regional Administration of Porto Velho. Omdat de indianen comlpleet van de buitenwereld zijn afgesloten hebben ze nooit zoiets als een eerste hulp gehad laat staan een ziekenhuis gehad. Daarom zijn er in het leefgebied zelf drie inheemse posten onder het gezag van de Administration of Porto Velho die enkele voorzieningen bieden. Ook zijn er een aantal posten die daar niet onder vallen, maar onder de Regional Administration of Guajará Mirim. Dezen zijn echter een stuk primitiever en hebben geen eerste hulp. Hoofdkwartier van het Jamari Vigilance Post

Om de indianen in het Eru-Eu-Wau-Wau Indigenous Land te bezoeken heb je speciale toestemming van de regering nodig. Heel weinig mensen komen in aanmerking voor deze toestemming, omdat alleen mag als je gaat om de mensen daar te helpen (educatie), of om onderzoek te verrichten dat in het voordeel is van de indianen. De reden dat dit zo streng in de hand wordt gehouden is natuurlijk niet moeilijk te bedenken. Was dit namelijk niet zo, dan waren er nu waarschijnlijk niet veel van de al weinig indianen meer over. Het Amondava volk heeft sinds zijn door aanraking met de buitenwereld al vele verliezen geleden. Niet alleen doordat zij niet immuun waren voor bepaalde ziekten, maar ook door geweld dat plaats heeft gevonden tussen hun en met name boomkappers.

Het Eru-Eu-Wau-Wau Indigenous Land bevat een deel van de bergen van Pacaás Novos en de Uopianes bergen. Dezen verschillen in hoogte van 600 tot 1230 meter. Er zijn verschillende soorten landschappen, zo heb je bijvoorbeeld stukken met heuvels met en zonder begroeing of juist plateaus. Overal zijn nog onaangeraakte plaatsen. Ook is het een rijke bron aan water. Het is niet ongewoon om bovenop de heuvels op bos en regenwoud te stuiten. Door het landschap stromen vele rivieren, paraná genoemd in de Kawahib taal; stroompjes die côo-via worden genoemd en ipapê-bue wordt gebruikt voor de meren.

Conclusie De Amondava indianen tot nu toe altijd heel erg geisoleerd geleefd, doordatde Braziliaanse regering ze in bescherming heeft genomen. Doordat ze al eeuwenlang zo leven, weten zij hoe ze met de natuur als enige bron kunnen overleven.

De Cultuur

Religie

De Amondawa-indianen hebben, net zoals alle indianen, een natuurgodsdienst. Dat is een godsdienst waarbij van natuurkrachten (zon, maan, aarde etc.) goden worden gemaakt. Natuurlijk probeerden ook zij zichzelf en de wereld om hen heen te verklaren. Dit deden zij door middel van mythes. In veel mythes komen dieren voor. De mythes werden gebruikt als vermaak maar ook om een moraal te vertellen.

Feestdagen

De Amandowa Indianen dansen bijna elke nacht om vijanden af te schrikken en te rouwen om dierbaren. Er zijn ook speciale dansfeesten, zoals het maïsfeest (Ipuã) en Yreruá, genoemd naar de lange fluit waarop gespeeld wordt. Tijdens de dans speelt de ‘opperste van het feest’ op de Yrerua, terwijl de rest van de groep er stampend omheen danst en met stokken op de grond slaat.

De eerste menstruatie van het meisje wordt uitgebreid gevierd. Voor de indianen is de eerste menstruatie onlosmakelijk verbonden met het huwelijk. Vanaf haar eerste menstruatie moet het meisje binnen in huis blijven tot haar volgende menstruatie. Ze wordt ingesmeerd met olie en mag zich niet wassen. In die tijd worden kastanjes verzameld voor het huwelijksfeest. Als ze weer ongesteld wordt, moet ze zich wassen en wordt door haar vader door het dorp gezongen dat haar huwelijk eraan komt.

Het huwelijksfeest wordt door het hele dorp gevierd. Het meisje krijgt armbanden en kettingen van jaguartanden cadeau. De echtgenoot krijgt een hoed, ook gemaakt van tanden, cadeau. Het meisje moet zich elke dag wassen om van de olie van haar lichaam af te komen.

Ook de jongens worden volwassen. Op hun dertiende krijgen ze een tatoeage van een vis op hun linkerarm, ze zijn dan van een jongen een krijger geworden.

Rituelen

Bij rituele gelegenheden, zoals een huwelijk, verven de Amondawa zich met speciale rode verf. Bij oorlogen verven ze een grote zwarte ‘x’ op hun borst. Behalve de vis op hun arm, tatoeëren de krijgers ook nog hun mond zwart, van hun mond tot hun oren. Ze staan daarom ook wel bekend als Black-Mouths. Ook de vrouwen tatoeëren hun mond. Ze maken er een zwarte cirkel omheen, waarvan ze geloven dat het hun man zal helpen bij de jacht.

Taal

Qua taal behoren de Amondava indianen tot de Tupi Kawahiv: de Kawahib sprekende gemeenschap. De Indianen noemden zichzelf echter de Envuga, wat vrij vertaald “Zij die de weg langs de rivier volgen”. De Amondava taal is nauw gerelateerd aan de taal van de Uru-Eu-Uau-Uau stam, ook behorend tot de Tupi Kawahib. Vroeger verwezen de Amondava-indianen naar hun als Jipahuga, “Zij die op een plek leven”. Amondava is geen officieel erkende taal. Tot voor kort bestond er geen schrift voor, alleen spreektaal. Ze hebben wel een klein schooltje waar les in Amondawa gegeven wordt, maar geen voortgezet onderwijs.

Kleding

Zowel de mannen als de vrouwen hebben geen kleding aan, behalve hun veren en tanden als lichaamversiering en een broekje om hun edele delen te verbergen.

Sociale samenleving

Zoals alle Indianenstammen, zijn de Amondawa’s ingedeeld in families, ieder met hun eigen opperhoofd. Vroeger trokken ze erg veel rond, op zoek naar gebieden die gunstig waren voor die tijd van het jaar. Nu worden er dorpjes gebouwd in de bossen. Hier verbouwt men ook voedsel. Naast de originele huisjes, maloca’s, hebben de Indianen ook huisjes gekregen van de Funai, hun hulporganisatie. De Funai helpt hen bijvoorbeeld ook bij ziektes en leert hen hoe ze het beste voedsel kunnen verbouwen.

Huwelijken zijn volgens de traditie polygaam. Bij de geboorte van het kind wordt al vastgesteld met wie het later gaat trouwen. Dat is altijd met een neef of nicht. Er wordt dus altijd getrouwd binnen de eigen familie. In de puberteit mogen de Indianen wel andere vriendjes en vriendinnetjes hebben, maar ze moeten wel trouwen met degene die aan hen beloofd is. De inmenging van de westerse wereld heeft niet alleen slechte dingen gebracht. Langzaam aan zijn ook de Indianenvrouwen aan het emanciperen. Steeds meer huwelijken worden monogaam, en er zijn zelfs huwelijken bekend waarbij een vrouw meerdere mannen had.

Dood

Als een Amondawa sterft, wordt hij begraven in zijn eigen maloca. Toen de Indianen nog rondtrokken, kwamen zij regelmatig terug om de doden te eren, of zij namen de botten van de doden mee op reis. De graven zijn rond en de dode wordt begraven met al zijn bezittingen om zich heen. De Indianen geloven dat de doden naar de wereld van de geesten gaan. Om zichzelf daar te beschermen krijgen ze een verentooi op hun buik mee. Anhangá, een god die leeft in het bos, in de gedaante van een vleermuis, zorgt ervoor dat mensen sterven door al hun bloed uit te zuigen.

Voedselvoorziening

De Indianen zijn al duizenden jaren jagers. En de mannen gaan nog steeds op jacht. Omdat er in het Amazonegebied veel water is, wordt er ook veel vis gevangen met bootjes. Dit doen zowel mannen als vrouwen. De Indianen gebruiken vele technieken voor het vangen van dieren, bv:

• Ze bootsen het geluid van het dier na, of het geluid van het jong van het dier. • Ze gebruiken tegenwoordig ook moderne wapens om dieren te vangen, zoals shotguns. Maar veel indianen gebruiken nog steeds pijl en boog. • Wanneer een dier geraakt is, kan het meestal nog een tijdje doorlopen. Maar de Indianen volgen het spoor van bloed net zolang tot ze het dier kunnen vangen.

De Indianen verbouwen ook producten. Ze verbouwen maïs, yam (broodwortel) en hun specialiteit: Manioc. Dit eten ze geroosterd maar ook maken ze er bloem van voor andere producten.

De maaltijd wordt voorbereid door man en vrouw. De man jaagt op het wild, maakt het schoon en maakt het vuur aan. De vrouw maakt de rest van de maaltijd klaar. Ze eten het vlees met groenten, fruit en brood gemaakt van Manioc-bloem. Het vlees wordt met de huid geroosterd en als er een foetus inzit, wordt deze ook opgegeten.

Er zijn enkele dingen waaraan een Indiaan zich moet houden, zoals bijvoorbeeld:

• Indianen met jonge kinderen mogen geen heet voedsel eten, omdat het haar van hun baby anders uitvalt. • Indianen mogen geen aap eten, omdat de kinderen dan gaan huilen. • Ze mogen ook geen Paca eten, dat is een gevlekt zeevarkentje. Hiervan krijgen ze zelf zwarte vlekken op hun lichaam, denken ze.

CONCLUSIE

Ondanks dat de Indianen in een modern land leven, houden zij zich nog erg vast aan oude tradities en godsdiensten. Zij hebben ook geen notie van wetenschap en zijn zeer bijgelovig. Zij proberen de wereld te verklaren met mythes, en niet met wetenschap. Toch dringt de westerse cultuur langzaam maar zeker door, dat zie je bijvoorbeeld aan de emancipatie en aan de moderne wapens. Dus de inmenging van de westerse wereld is niet alleen maar slecht geweest. De deelvraag of ze contact hebben met de buitenwereld is ook beantwoord, ze worden namelijk geholpen door de hulporganisatie Funai.

De ontwikkelingen

De Amazone-indianen staan in hun leefstijl, hun gebruiken, in alles eigenlijk honderden jaren van ons af. Niets is minder verwonderlijk als je bedenkt dat zij tot op enkele jaren geleden geïsoleerd zijn geweest van de rest van de wereld. Ze zijn altijd beschermd geweest door de enorme grootte van het regenwoud. Hetzelfde geldt voor de amondava-indianen, ze hebben sinds zo’n twintig jaar geleden grote veranderingen meegemaakt en ondergaan, toen heeft de stam namelijk het eerste officiele contact met de buitenwereld gemaakt.

Er zijn op dit moment eigenlijk drie generaties van amondava-indianen: de hele oude generatie, de generatie die nu volwassen is en de jongeren. De oude generatie bestaat uit mensen die nog precies de eeuwenoude tradities kennen en ook eigenlijk nog de eeuwenoude manier van bestaan hebben gekend en meegemaakt. Zij waren er namelijk al voordat er officieel contact was gemaakt met de buitenwereld. De generatie die daarna kwam is een soort middengeneratie, ze zitten er precies tussenin, ze hebben namelijk wel van hun ouders al het traditionele meegekregen zoals de cultuur, de gebruiken en de taal, maar aan de andere kant hebben zij het leven niet zo onaangeraakt meegemaakt zoals hun ouders en kennen zij het Amondava dorp vrijwel alleen zoals het was ná het contact met de buitenwereld. Zij hebben een voorproefje gekregen van de ‘andere wereld’, aar het blijft bij een voorproefje want ze spreken bijvoorbeeld alleen nog maar hun eigen taal, dat nog geeneens een schrift kent. Dan volgt er de jongste generatie, de generatie van nu en die het waarschijnlijk tot nu toe het moeilijkst zal krijgen. In de tussentijd heeft het dorp elektriciteit, een tv misschien. Ook is er een schooltje opgericht. Op deze school geven twee inheemse docenten hoofdzakelijk les over eigen cultuur en taal, er is nu namelijk ook een schrift ontwikkeld voor de Amondava taal. Ook de kinderen uit deze generatie hebben alles meegekregen wat de oudere generatie heeft kunnen meegeven, maar zij zien niet alleen wat voor een invloed de buitenwereld op het dorp heeft, maar ook hoe die wereld er écht uitziet. Deze wereld is klaar om ontdekt te worden maar de middelen daartoe ontbreken, ten eerste spreken ze al geen Portugees, de voertaal van Brazilië en bestaat er voor hen nog geen scholing na de basisschool. Dit betekent dat ze gewoonweg niet kunnen deelnemen in een andere samenleving dan die van henzelf, en dat ze geen ander werk kunnen doen dan fysieke arbeid verrichten zoals op plantages werken. Hier hebben ze op zich geen problemen mee, maar nieuwsgierig zijn ze wel, ze willen meer weten over wat er zich om hen heen afspeelt. Zo is er dus een probleem: Aan de ene kant wil deze generatie niet dat hun leven verandert, maar tijd gaat voorbij en we kunnen niet blijven doen alsof deze mensen onder een soort glazen bol leven. Langzamerhand zal toch alles veranderen. In het verleden hebben we gezien dat als die veranderingen niet goed verlopen, dit erge gevolgen kan hebben op vele volgende generaties. Het zelfmoordgetal onder de Noord-Amerikaanse indianen is nog steeds erg hoog, en ook de Aboriginals hebben weinig baat gehad bij het beleid waarmee zij op harde wijze zijn geconfronteerd met de buitenwereld.

Vroeger was de Amondava stam een semi-nomaden stam, maar later hebben zij zich toch gevestigd op een plek, zichzelf voedend door te jagen en door een klein beetje aan landbouw te doen. De traditioneel verbouwde gewassen waren: manioc, maïs en bonen, en dit alles alleen voor eigen gebruik. Maar nu wordt er ook rijst en aardappels verbouwd en niet alleen voor eigen gebruik, maar ook om op de markt te verkopen. Zo begint de amondava heel geleidelijk dingen van onze cultuur over te nemen. De jongste generatie werkt nu zelfs met ons, hiermee bedoel ik niet alleen de fysieke arbeid die ze verrichten tegen betaling, maar ook dat hebben zij bijvoorbeeld meegewerkt aan het opstellen van een schrift voor de hun eigen taal.

De toekomst

Het leven van de amondava-indiaan zal ongetwijfeld nog meer gaan veranderen, hoewel dat in die twintig jaar al heel erg veel gebeurd is. In twintig jaar zijn ze zo ongeveer van verzamelaars en jagers veranderd in een groepje mensen dat volgens onze gebruiken nu ook producten verbouwt om te verkopen. Maar dit is nog bijna niets. Geen een van deze mensen heeft een middelbare school opleiding, laat staan een universitaire. Maar om dit volk te kunnen helpen om zich op een goede manier verder te ontwikkelen zijn die mensen wel nodig. Nu is het nog de discussie of er op het schooltje ook Portugees moet worden gegeven, maar in de toekomst zal dit zeker gebeuren. Mensen van buitenaf willen nu graag helpen door op zijn minst een aantal van de Amondava indianen écht met de buitenwereld te introduceren en te volgens onze standaarden scholen. Op die manier zullen dezen hun eigen volk kunnen beschermen en bovendien helpen zich op een zo geleidelijk moegelijke manier te ontwikkelen. Totdat het klaar en sterk genoeg is om open te staan voor die grote, vreemde wereld die wij de onze noemen.

Conclusie

De Amondava indianen hebben deze twintig jaar laten zien dat ze veel konden veranderen en er is goede hoop op een goede afloop van het uiteindelijke intergreren. Goede educatie en begeleiding begrip van de buitenwereld zijn daarbij heel erg belangrijk, maar uiteindelijk komt het toch op de indianen zelf aan.

Conclusie

Hieronder van elk hoofdstuk een mini conclusie:

De geschiedenis De conclusie over de geschiedenis van de Indianen is, dat ze nadat ze al duizenden jaren in Brazilië waren, opeens plaats moesten maken voor de westerlingen. Deze westerlingen gebruikten hen als slaven en pikten hun woonruimte in. Na een lange tijd kwamen deze erachter hoe bijzonder de Indianen waren, en gaven zij hen hun bestaansrecht en hun land terug.

Het leefgebied De Amondava indianen tot nu toe altijd heel erg geisoleerd geleefd, doordatde Braziliaanse regering ze in bescherming heeft genomen en door de hun leefgebied: het Amazonegebied, dat zo groot en wild is dat er eeuwen overheen gaan voordat iedere uithoek doorgekamd is. Doordat ze al eeuwenlang zo leven, weten de indianen hoe ze met de natuur als enige bron kunnen overleven.

De cultuur Ondanks dat de Indianen in een modern land leven, houden zij zich nog erg vast aan oude tradities en godsdiensten. Zij hebben ook geen notie van wetenschap en zijn zeer bijgelovig. Zij proberen de wereld te verklaren met mythes, en niet met wetenschap. Toch dringt de westerse cultuur langzaam maar zeker door, dat zie je bijvoorbeeld aan de emancipatie en aan de moderne wapens. Dus de inmenging van de westerse wereld is niet alleen maar slecht geweest. De deelvraag of ze contact hebben met de buitenwereld is ook beantwoord, ze worden namelijk geholpen door de hulporganisatie Funai.

De ontwikkelingen & de toekomst De Amondava indianen hebben deze twintig jaar laten zien dat ze veel konden veranderen en er is goede hoop op een goede afloop van het uiteindelijke intergreren. Goede educatie en begeleiding begrip van de buitenwereld zijn daarbij heel erg belangrijk, maar uiteindelijk komt het toch op de indianen zelf aan.

Onze probleemstelling was: “Hoe ziet het leven van een Amondava-indiaan eruit? Na dit werkstuk te hebben gemaakt is het antwoord daarop vrij simpel: primitief. Maar dit roept natuurlijk vragen op zoals: “Hoe kan het nou dat het voor zolang primitief is gebleven, en hoe hebben ze dat overleefd?” In vroegere tijden geldt hier als antwoord op dat hun leefomgeving een soort buffer vormde tussen hen en de rest van de wereld, tegenwoordig worden ze door de Braziliaanse regering beschermd. Ook vraag je je af hoe dat leven er in de toekomst uit gaat zien, blijft het even primitief? Waarschijnlijk staan er nog grotere veranderingen te wachten dan deze mensen ooit hebben meegemaakt. Kan de stam dit aan? In de afgelopen twintig jaar hebben ze bewezen dat ze kunnen veranderen, maar lukt het ze ook in extremere mate? Dat kunnen we alleen maar afwachten.

Bronvermelding

http://www.brazilbrazil.com/historia.html

http://www.cia.gov/cia/publications/factbook/geos/br.html

http://www.travelmarker.nl/bestemmingen/amerika/brazilie/bezienswaardigheden/amazone.htm

http://www.pbs.org/journeyintoamazonia/enter.html

http://www.socioambiental.org/pib/epienglish/urueu/urueu.shtm

http://www.travelmarker.nl/bestemmingen/amerika/brazilie/bevolking/volk.htm

http://www.socioambiental.org/pib/indexenglish.htm

http://www.socioambiental.org/pib/epienglish/urueu/urueu.shtm

http://www.funai.gov.br/funai.htm