Japan

Het land Japan

Japan bestaat uit meerdere eilanden. Japan heet eigenlijk Nihon koku. Het is een keizerrijk in Oost-Azië. Het heeft een oppervlakte van 377 812 km². Er wonen 125.1 miljoen mensen. Per km² wonen er ongeveer 331 inwoners. De hoofdstad is Tokio.

Waar de naam \'Japan\' vandaan komt

In het begin van de 7e eeuw, wordt de naam Nihon of Nippon voor het eerst aangetroffen. Rond 645 werd dat de officiële naam van het land. De Sino-Japanse samenstelling Nihon/Nippon betekent \'oorsprong van de zon\', dus: Land van de Rijzende Zon. Tot 1945 werd Japan ook wel vaak Dai-Nippon (Groot-Japan) genoemd.

Het klimaat

Het klimaat wordt bepaald door moessoncirculatie van Oost-Azië. De neerslag is vooral gebonden aan de zomermoesson, behalve langs de noordwestkust van het eiland Honshu, die de meeste neerslag in de winter krijgt. Ten noorden van 38° Noorderbreedte daalt de gemiddelde temperatuur in januari tot beneden het vriespunt, op Hokkaido zelfs tot -7° graden Celsius. Op het meest zuidelijke eiland Kyushu is de temperatuur in januari gemiddeld +7° graden Celsius. In de zomer zijn de temperaturen in het grootste deel van het land hoog.

De Japanse taal

De Japanse taal kende tot ongeveer 400 na Christus geen schrifttekens. Door het contact die de Japanners hadden met China, werd veel van de Chinese cultuur overgenomen. In de loop der tijd dus ook het schrift van de Chinesen. Deze karaktertekens noemt men \'kanji\'. Vervolgens werden hier eigen \'klank-alfabetten\'uit afgeleid (hiragana en katakana) en tegenwoordig leert men ook onze letters (romaji). Japanse kinderen leren dus tegenwoordig 4 schriftsoorten: kanji, hiragana, katakana en romaji. De 2000 kanji die ze op school leren zijn voldoende om het Japans te kunnen lezen. Bijvoorbeeld het werkwoord \'eten\' is in het Japans: \'taberu\'. Hiervan wordt \'ta\' weergegeven door een kanji en de rest \'be – ru\' wordt door twee hiragana tekens weergegeven

De getallen

Tegenwoordig worden er meestal bijv. in kranten of grote restaurants deze getallen niet meer gebruikt, maar er worden onze westerse getallen gebruikt. In de meeste kleinere restaurants en bars gebruiken ze nog de Japanse karakters.

De uitspraak van de getallen

0/1/2/3/4/5: zero/reiichinisanyon/shigo/zieroreeietsjieniesanjon/sjiegoo(*)

6/7/8/9/10: rokunana/shichihachiku/kyûjuurookoenana/sjtsjie(**)hatsjiekoe/ kjoedjzoe

*) g is hier de g van het Engelse \'good\' **) vaak zijn, zoals in dit geval, tussenliggende \'ie\' klanken niet of nauwelijks hoorbaar, vandaar: sjtsjie

De godsdienst

Religie is een belangrijk onderdeel in het Japanse leven waarbij het boeddhisme nog steeds het belangrijkste geloof in Japan is. In 1985 waren er 90 miljoen Boeddha volgelingen, 1,7 miljoen christenen en 155 duizend moslims. De meeste boeddhisten zijn ook nog shinto aanhangers. Blijkbaar gaan deze twee geloven prima samen. Veel Japanners geloven dus zowel in het shintoïsme als het boeddhisme. Hierbij wordt vaak het shintoïsme gezien als het geloof voor tijdens het leven (men trouwt meestal volgens het shinto ritueel) terwijl het boeddhisme gezien wordt als het geloof voor ná het leven. Begrafenissen gaan meestal volgens het boeddhistisch ritueel. Men heeft bijv. ook twee huisaltaren, een shinto- (\'kamidana\') en een boeddhistisch huisaltaar (\'butsudan\') Shintoïsme: Een grote gebeurtenis is het (shinto) Bon-feest van 13 t/m 15 augustus (soms in juli). Men offert voedsel aan de voorouders en bidt voor hun geluk. Tijdens dit feest worden de voorouders gedacht terug te keren naar hun huizen. Ook de Japanners keren dan vaak terug voor dit feest naar hun ouderlijk huis. Het shintoïsme is gebaseerd op oude mythologische verhalen en stelt de relatie van de mens met de natuur centraal. Het shinto kent geen stichter of leider, het boeddhisme wel (figuur 6). Het kent geen dogma’s, geen heilig boek of heilige teksten, zoals een bijbel of koran. Boeddhisme: Het boeddhisme is in 538 (of 552) vanuit Korea in Japan gekomen toen de koning van Korea een boeddhabeeld met een brief daarbij naar Japan stuurde.

De kleding

In Japan dragen ze dezelfde kleding als bij ons. Behalve bij feesten, dan dragen jong en oud feestelijke kostuums.

Het eten en drinken in Japan

Japan heeft de naam een duur land te zijn en dat is het ook wel, maar voor de toerist komt dat voor een groot deel door de overnachtingen. Het eten kan ook duur zijn, bijv. een goede biefstuk is duur en de bekende Japanse gerechten als sashimi, shabu-shabu e.d. zijn ook duur maar door in Japan wat kleine goedkopere restaurants op te zoeken en rijstgerechten te eten kan het prima betaalbaar zijn. In Tokio, met name in wijken als Shinjuku, zijn ook veel buitenlandse restaurants waar het eten ook betaalbaar is. Uiteraard zijn er ook nog de nodige fast food restaurants (McDonalds e.d.) Japanse restaurants kennen een etalage, waar de meeste gerechten (van plastic) tentoongesteld liggen. Meestal staan de prijzen erbij, zodat op die manier een keuze te maken is. Ook hebben de meeste menukaarten afbeeldingen van de gerechten. Als men een paar kanji (de Chinese karakters) leert en ook nog in staat is hiragana en katakana te lezen hoeft het uitzoeken van een gerecht geen problemen op te leveren.

Gewoontes

De theeceremonie wordt ook wel Cha no yu, Chadô of Sadô (de weg van de thee) genoemd. Thee was een lange tijd bekend in China maar pas in de 7e eeuw werd het pas echt bekend. De theebladeren werden gestoomd, fijngewreven en tot koeken geperst. Hiervan sneed men weer stukjes om thee te zetten. De stukjes werden dan gekookt en het aftreksel werd gedronken. Dit was de thee die de monniken in de 8e eeuw in Japan gebruikten. Later (vanaf de 13e eeuw in Japan) werd poederthee (matcha) gebruikt. Van speciale theeplanten worden de theeblaadjes verpulverd en deze poeder wordt overgoten met heet water en geklopt met een speciale bamboe theekwast (chasen). Dit levert een beetje dikkige, groene, bittere thee op.

Trouwceremonie

In Japan kent men nog steeds de \'omiai\' (een gearrangeerd huwelijk) naast de \'ren-ai\' (huwelijk uit liefde). Bij een \'omiai\' wordt, meestal door de ouders, iemand in de arm genomen om een partner voor de dochter of zoon te zoeken. Zo\'n koppelaar wordt \'nakôdo\' (relatiepersoon) genoemd en is vaak een kennis. Als iemand gevonden is (waarbij gekeken wordt naar hobby’s, werk, sociale status van persoon en van ouders etc.) wordt een ontmoeting geregeld (de \'omiai\'). Hierna kunnen beide partijen alsnog stoppen met dit zogenaamde \'huwelijk\'. Er is dus geen verplichting.

De landbouw

Doordat het land erg bergachtig is, is bouwland zeer schaars. (11% van de oppervlakte). Het voornaamste gewas is rijst, wat veel gegeten wordt, daarnaast verbouwd men aardappels, suikerbieten, citrusvruchten en suikerriet. Het land kan zich voor 80% zelf voeden. Naast rijst is melk tegenwoordig het belangrijkste agrarische product.