Maan zon en verduisteringen

De maan, de zon en de maans- en zonsverduisteringen

Onze aarde draait in 1 jaar om de zon, en de maan draait op haar beurt in iets minder dan een maand om de aarde. Terwijl de maan om de aarde draait, wordt er steeds een andere zijde van de maan verlicht. Daardoor zien we de maan van gestalte veranderen. Staan zon en maan aan verschillende kanten van de aarde, dan zien we de maan volledig verlicht: we noemen dit Volle Maan. Staan zon en maan aan de zelfde kant van de aarde dan wordt voor ons de achterkant van de maan verlicht, en is het nacht op de zijde van de maan die naar ons toegekeerd is. We zien dan dus geen maan: we noemen dit Nieuwe Maan.

De maan in het algemeen

De maan is ongeveer een kwart zo groot als de aarde. De maan doet er net zo lang over om rond de aarde te draaien als om haar eigen as. Door dit verschijnsel zien we altijd de zelfde kant van de maan. De achterkant had men nog nooit gezien totdat de Russische ruimtesonde Loena 3 hem in 1959 voor het eerst fotografeerde. De maan heeft geen atmosfeer, dus is er geen zuurstof en dus ook geen leven mogelijk.

De maan in cijfers

De diameter van de maan is: 3476 km. De temperatuur midden in de nacht is –173 graden en midden op de dag 127 graden Celsius. De periode tussen nieuwe en volle maaan is ongeveer 29,5 dag.

Kleuren van de maan bij verduisteringen.

1. zeer donkere verduistering: Vooral bij het centrale deel van de aardse slagschaduw is de maan nauwelijks zichtbaar. 2. Donkere verduistering: De maan is donkerbruin of grijsachtig getint en er zijn nauwelijks oppervlaktedetails te zien. 3. Donkere, dieprode maan. Het centrum van de slagschaduw is veel donkerder dan de oranjeachtige rand. 4. Heldere verduistering met steenrode kleur. De rand is nu geelachtig getint. 5. Zeer heldere verduistering. De maan is koperrood of oranjerood van kleur en heeft een heldere blauwe rand.

We zien de maan om de aarde draaien, terwijl het zonlicht van links komt. De vierkante plaatjes tonen steeds de maan zoals wij die vanaf aarde aan de hemel zien staan. Bijzonder is dat de maan in precies dezelfde tijd die zij nodig heeft om rond de aarde te draaien, ook één keer rond de eigen as draait: het resultaat van deze twee bewegingen is dat de maan steeds dezelfde zijde naar de aarde gekeerd houdt. We zien steeds dezelfde kraters en bergen op de maan, maar die worden tijdens een omloop wel steeds anders verlicht door de zon. De eerst volgende maansverduisteringen zijn: 9 november 2003 01.18
4 mei 2004 20.30
28 oktober 2004 03.04
De zon
De zon is een gewone ster, 1 van de 100 miljard of zelfs meer sterren van ons melkwegstelsel. Enkele cijfergegevens: - diameter: 13990000 km - temperatuur: 5500 graden Celsius (oppervlakte), 15600000 graden celsius in de kern. · De Zon is het grootste object in het zonnestelsel. Ze bevat meer dan 99,8% van het totaal van het zonnestelsel. Van de overblijvende ruimte bezit Jupiter meer dan alle andere samen.

· De Zon bestaat, op dit ogenblik, uit ongeveer 75% waterstof en 25% helium in massa uitgedrukt ( volgens het aantal atomen : 92,1% waterstof en 7,8% helium); de rest zijn (\"metalen\") die slechts 0,1% van de massa vertegenwoordigen. De samenstelling wijzigt langzaam omdat de Zon in haar kern waterstof omzet in helium.

De buitenlaag van de Zon heeft een differentiële rotatie: aan de evenaar roteert het zonsoppervlak eens om de 25,4 dagen; in de buurt van de polen duurt een rotatie langer dan 36 dagen. Dit komt omdat de zon geen vast lichaam is zoals de aarde. Gelijkaardige effecten zien wij bij de gasplaneten. De kern van de zon daarentegen roteert zoals een vast lichaam.

Een zonsverduistering is heel zeldzaam, de laatste totale zonsverduistering was op 3 mei 1715. De eerst volgende is pas weer op 7 oktober 2135.

Eigenlijk is het puur toeval dat de zon en de maan vanaf de aarde gezien even groot lijken. De zon staat veel verder weg en is ongelooflijk veel groter dan de maan. Toch kan die kleine maan de veel grotere zon afdekken, maar zo gek is dat niet: ook met je eigen vinger op de juiste afstand kun je de zon precies bedekken. Dankzij het feit dat de heldere zonneschijf precies door de maan bedekt kan worden, kunnen we zien dat de zon eigenlijk veel groter is dan hij lijkt. Vanaf het oppervlak van de zon strekt zich een zeer ijle atmosfeer ver de ruimte in: de corona van de zon. Deze corona straalt veel minder licht uit dan de zon en wordt normaal door de zon en door de lichte daghemel volledig overstraald. Dat een totale zonsverduistering zo dramatisch is, komt waarschijnlijk door die wonderschone corona die maar heel even is te zien.