Inhoudsopgave:
Inleiding
Hoofdstuk 1: Orgaandonatie algemeen.
Hoofdstuk 2: Huidige wetgeving betreft orgaandonatie.
Hoofdstuk 3: Cijfers van orgaandonaties.
Hoofdstuk 4: Aandacht in de media.
Hoofdstuk 5: Belangen.
Hoofdstuk 6: Enquête.
Conclusie en eigen mening
Bronvermelding
Inleiding:
We denken niet graag na over de dood. Orgaandonatie is dan ook een gevoelig onderwerp. Meningen over dit onderwerp lopen sterk uiteen. Voor ieder standpunt zijn argumenten voor en tegen te noemen en het is niet vast te stellen wie er nu precies gelijk heeft. Ondertussen liggen er in dit kleine landje nog steeds vele patiënten te wachten op organen of weefselmateriaal om te kunnen overleven. Denk er eens aan hoeveel mensen in leven hadden gebleven als meer mensen zich als donor hadden opgegeven. Hoeveel leed had er dan bespaard gebleven? Toch is deze wetenschap niet genoeg om het Nederlandse volk hun organen te laten afstaan aan iemand anders. De problemen rond orgaandonatie zijn maatschappelijke kwesties geworden. Het zijn problemen die meerdere groepen in de samenleving raakt. De problemen moeten worden opgelost door een gemeenschappelijke oplossing. Moet orgaandonatie verplicht worden gesteld of niet?
Hoofdstuk 1: Orgaandonatie algemeen.
Als we het hebben over orgaandonatie bedoelen we dat iemand na zijn dood organen of weefselmateriaal afstaat. Hierbij gaat het hoofdzakelijk om de meest belangrijke organen die de mens nodig heeft om te overleven: Hart, nieren, lever, longen en alvleesklier. Voorbeelden van weefsels die afgestaan kunnen worden zijn: Huid, botweefsel, hoornvliezen, hartkleppen en bloedvaten.
Met onze huidige medische technologie kunnen we al veel oplossen, maar het is nog niet gelukt om een orgaan te “fabriceren” om te transplanteren in een menselijk lichaam, in plaats van het gebruiken van een donororgaan uit het lichaam van een ander mens. Organen uit dieren zijn ook niet te gebruiken. Ze worden vrijwel onmiddellijk afgestoten door het lichaam. De enige oplossing is dus voorlopig nog steeds de orgaandonatie. Helaas is de vraag naar organen erg groot, en er is maar een zeer gering aanbod. Om deze reden is er dan ook voortdurend een discussie aan de gang over deze kwestie. Een wijziging in de wetgeving zou een oplossing voor het probleem zijn.
Hoofdstuk 2: Huidige wetgeving betreft orgaandonatie.
De huidige wet betreft dit onderwerp is in werking gesteld sinds 1998. Toentertijd is er veel gedebatteerd over dit onderwerp in de Tweede Kamer. De meerderheid was eigenlijk voor een geen-bezwaar-systeem. Dit houdt in dat iedereen in principe donor is, en het zelf moet aangeven wanneer hij of zij GEEN donor wil zijn. Minister Borst vond het toch beter om een andere wet in te voeren. De huidige wet dus. Dit is een speciale wet waarmee men ook probeert het aantal donoren te vergroten en op deze manier heeft men meer beslissingsrecht over zijn of haar organen. In de wet staat beschreven dat iedereen in Nederland die 18 jaar of ouder is een brief thuisgestuurd krijgt over orgaandonatie. Bijgevoegd is een formulier waarop de persoon kan aangeven wat hij of zij met zijn of haar organen wil laten doen na zijn of haar overlijden. In eerste instantie kan gekozen worden uit 3 opties: Ja, Nee, of Beslissing overlaten aan de nabestaanden. Daarnaast kan aanggekruist worden welke organen en weefsels dan wel ter beschikking gesteld mogen worden in het geval dat het hokje met Ja is aangekruist.
Het nadeel van dit systeem is, dat slechts ongeveer 40 procent van de personen die een brief hebben ontvangen, deze ook terugzenden. Het aantal dat de brief heeft teruggezonden en ook daadwerkelijk “ja” aangetekend heeft is slechts 55 procent. 35 procent zegt “nee” en 10 procent laat het liever over aan nabestaanden. Zo’n 60 procent van de Nederlandse bevolking reageert dus al helemaal niet. Het komt er dus op neer dat er nog steeds veel te weinig organen ter beschikking worden gesteld want van de 22 procent van de Nederlanders van wie een orgaan gebruikt mag worden is een groot deel al niet bruikbaar door een verkeerde bloedgroep, aantasting door een ziekte, of het orgaan kan niet tijdig uit het lichaam verwijderd worden en is om die reden niet bruikbaar meer.
De reden waarom zo’n 60 procent van de bevolking de formulieren niet terugzendt is niet duidelijk. Dit is dan ook nooit duidelijk onderzocht. Naar deze redenen kunnen we alleen maar gissen. Sommigen denken dat het uit laksheid is. Uit opiniepeilingen blijkt namelijk steeds maar weer dat een grote meerderheid van Nederlanders VOOR orgaandonatie zou zijn. In dat geval zou het geen-bezwaar-systeem toch een prachtig alternatief voor de huidige wetgeving zijn. Maar misschien is deze conclusie iets te snel getrokken. Er zijn er vast ook nog andere redenen aan te wijzen. Misschien vinden mensen het toch gewoon te moeilijk om zulke beslissingen te nemen als het puntje bij het paaltje komt. Misschien willen ze niet over de dood nadenken omdat deze dan plotseling wel erg dichtbij lijkt te komen. Het idee dat je een dodelijk ongeluk zou kunnen krijgen. We weten nog steeds niet wat er na de dood is en die gedachte beangstigt ons. Sommige mensen hebben het gevoel dat ze misschien na hun dood hun organen nog nodig zullen hebben. Ze blijven liever “intact”. Weer een andere reden kan zijn dat ze misschien hun famillie niet willen opzadelen met zulke problemen.
Het lijkt er in ieder geval op dat de wetgeving herzien moet worden. Veel partijen vinden het daar nog te vroeg voor. De wetgeving is pas 3 jaar van kracht en meestal kost het veel tijd voordat de uitwerkingen zichtbaar worden. En toch…ziet het er op dit moment duister uit.
Hoofdstuk 3: Cijfers van Orgaandonaties.
Om een oordeel te kunnen vellen over de cijfers van orgaandonatie is het handig, de onderzoeksresultaten te vergelijken met de resultaten uit een ander land. Ter vergelijking hier wat informatie over het donorsysteem in België: De wet op orgaandonatie ligt in België anders dan in Nederland. In België kent men op dit moment namelijk al een geen-bezwaar-systeem. Ze zijn dus in principe donor na hun overlijden als zij tijdens hun levensjaren geen bezwaar hebben aangetekend. Dit aantekenen van bezwaar gebeurt door middel van een formulier op het gemeentehuis. Voor de rest zijn er niet zo vreselijk veel verschillen tussen de beleidsvoering in Nederland en in België. In de praktijk wordt namelijk nog steeds toestemming gevraagd aan de nabestaanden van de patiënt. Om deze reden ligt het aantal donoren in België dus niet zo gek veel hoger als in Nederland. Maar uit de resultaten blijkt al wel dat bij een juiste beleidsvoering, het geen-bezwaar-systeem waarschijnlijk effectiever zou zijn.
Het werkstuk gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
1 seconde geleden
M.
M.
bedankt je bent een topgirl!!!!!
19 jaar geleden
AntwoordenB.
B.
Orgaandonatie is het moderne kannibalisme.
8 jaar geleden
AntwoordenD.
D.
"Hersendood' is een fictieve diagnose.
Een 'hersendode' persoon kan (tijdelijk) niet zelfstandig ademen.
Bij te velen van hen is dat inderdaad tijdelijk gebleken. Zij kwamen weer bij.
Een 'hersendode' 'donor' is niet dood.
Hij/zij heeft bij de eerste mes snede de stressreactie van een LEVEND mens: bloeddruk en hartslag schieten omhoog, soms is er zelfs een afweerreflex.
Vraag: Waarom dienen artsen aan iemand die volgens hen dood is, spierverslappende middelen toe...?
6 jaar geleden
AntwoordenA.
A.
Orgaandonatie is inderdaad een gevoelig onderwerp. Er wordt veel over gepraat, zeker nu de nieuwe wet ADR (actieve donor registratie) met de hakken over de sloot door de eerste kamer is.
Vanaf 2020 is iedere Nederlander automatisch orgaandonor, tenzij je aangeeft dat je geen donor wilt zijn en je registreert met een NEE in het donorregister. De nieuwe wet is in strijd met onze grondwet, artikel 11, waarbij ieder mens recht
heeft op onaantastbaarheid van ons lichaam. Wat geeft de staat het recht om organen uit je lichaam te halen, terwijl je hiervoor geen eens toestemming hebt gegeven? Je lichaam is van jou, en van niemand anders.
Om tot een keuze te komen, of je orgaandonor wilt worden of niet, is het heel belangrijk dat je je goed inleest over dit onderwerp. De overheid geeft erg eenzijdige informatie die enkel en alleen gericht is op
de ontvanger van een orgaan. Daarnaast maakt de overheid er een sociaal plan van. Je kunt ook in je gewone leven iets voor je medemens doen. Je bent echt niet asociaal als je geen donor bent. Jij hoeft je niet verplicht te gaan voelen
om je organen af te staan, jij kunt er niks aan doen dat andere mensen ziek zijn. Vergeet niet dat de orgaantransplantatie een miljarden industrie is.
Het is dus ook van belang om de andere kant van orgaandonatie te onderzoeken, zodat je een weloverwogen keuze kunt maken op basis van volledige informatie.
Lees bijvoorbeeld het boek van Ger Lodewick “Wat je over orgaandonatie zou moeten weten”.
Meer informatie over orgaandonatie kun je vinden op : www.orgaandonatiealert.nl
Weet jij wat er precies gebeurt met je als je donor bent??
Weet jij wat het werkelijk betekent om donor te zijn??
Weet jij wat dood gaan inhoud??
Afzender: www.orgaandonatiealert.nl / Angelique van Bree
6 jaar geleden
Antwoorden