Jamaica

Infrastructuur

Net als in Engeland rijden ze Jamaica ook aan de linkerkant van de weg. Omdat je niet met je auto naar Jamaica kunt, verhuren net als in Engeland rijden ze in Jamaica ook aan de linker kant van de weg. Omdat je niet met de auto naar Jamaica kan gaan, verhuren verschillende bedrijven ook auto\'s en motoren. De wegen op Jamaica kunnen heel goed zijn, maar sommige stukken weg zijn zeer slecht onderhouden, het wegdek is dus heel verschillend. Net als het wegdek, verschilt ook Wanneer je naar Jamaica vliegt, kom je aan op een van de twee internationale luchthavens: Norman Manley International Airport in Kingston of Sangster International Airport in Montego Bay.

Accommodatie

Er is een ongelooflijk groot aanbod van accommodaties over het hele eiland. Je kunt er logeren in hotels van diverse categorieën, van simpele over halfpension tot all-inclusive hotels. In trek is ook het verblijf in villa’s en appartementen, die u toelaten zelf te koken. De laatste jaren zijn er heel wat all-inclusive hotels bijgekomen. Dat heeft het voordeel dat je inderdaad een luxueuze vakantie zult kennen, maar dan mist men wel de lokale charme van Jamaica. Men zal over het algemeen een taks bij uw rekeningen surplus aanrekenen. Dit is een \"Government Tax\", waar je echt niet onderuit kan. De elektriciteit is nog steeds 110 Volt. In de hotels heeft men wel nog steeds adapters nodig.

Bevolking

Over de oorspronkelijke bewoners van Jamaica is niet veel bekend. Archeologische opgravingen wijzen uit dat Jamaica in ieder geval honderden jaren voor de komst van de Spanjaarden begin 16e eeuw, al bewoond is geweest. De bewoners die de Spanjaarden op Jamaica aantroffen waren afstammelingen van de Arawak-indianen, die rond 700 vanaf het Zuid-Amerikaanse vasteland via de Kleine en de Grote Antillen op Jamaica terecht waren gekomen. Deze vroegste bewoners van het eiland hadden al snel een bepaalde structuur in hun samenleving aangebracht. Zo was het eiland verdeeld in een soort van provincies. Die geleid werden door een “cacique”, wat stamhoofd betekend. Religie speelde een centrale rol in het leven van de Arawak-indianen. Ze verafgoodden verschillende goden, die allemaal iets met het weer of met hemellichamen te maken hadden. De oppergod was Yocahú, de zonnegod. De Arawak-indianen werden door de Spanjaarden volledig uitgeroeid in de 16e en 17e eeuw.

In juli 2000 bedroeg het aantal inwoners van Jamaica ca. 2.655.000. De bevolkingsdichtheid was op dat moment ca. 242 inwoners per km2. Meer dan de helft van alle inwoners woont in de steden, en de trek naar die steden neemt nog steeds toe. De hoofdstad Kingston is zeer dicht bevolkt met meer dan 800.000 inwoners. Dat betekent dat dus ongeveer 60% van de bevolking op het platteland woont.

De levensverwachting bij geboorte is ruim 73 jaar voor mannen en voor de vrouwen ruim 77 jaar. Jamaica heeft nu een vrij jonge bevolking, dertig procent van de bevolking is jonger dan 14 jaar, 63% is tussen de 15-64 jaar en 7% van de bevolking is ouder dan 65 jaar. De gemiddelde leeftijd is ongeveer 25 jaar.

Jamaicanen zijn exotisch, kleurrijk en ze leiden een levenslustig bestaan op het ritme van de reggae. De locale bevolking is heel oprecht, hulpvaardig, openhartig, ze maken graag contact en ze zijn trots op hun land. In de media worden deze eigenschappen niet altijd goed belicht, maar de Jamaicanen zijn trots op hun land en toont karkater op hun eigen manier.

Meer dan 95% van de bevolking bestaat uit personen van zuiver Afrikaanse afkomst. De overige 10% van de bevolking bestaat uit Britten en Amerikanen (samen ca. 1%), Indiërs en Chinezen (ca. 4%) en nog wat Libanezen en Syriërs. Directe afstammelingen van de Arawak-indianen zijn er niet meer. Het motto van het land is: \"Out of many, one people\" wat betekend, uit vele rassen gesproten, zijn wij één. En dat is ook zeker te zien in hun mentaliteit. In Jamaica hangen huidskleur en sociale klasse in sterke mate samen. Over het algemeen kan worden gesteld: hoe lichter de huidskleur, hoe hoger de sociale positie in de samenleving. In dit verband wordt er daarom ook wel gesproken van een kleur-kaste-structuur. De oorsprong van deze structuur moet worden gezocht in Jamaica\'s koloniale geschiedenis:

Columbus landde tijdens zijn tweede reis naar de Amerika\'s, op 4 mei 1494, in Jamaica. Vanaf toen werd de Spaanse overheersing ingeleid die duurde tot 1655. Toen in dat jaar de Britten Jamaica op de Spanjaarden veroverden, bestond de oorspronkelijke bevolking, de Arowak-indianen, niet meer. Zij waren uitgeroeid, of bezweken aan de Europese ziektes waar zij geen weerstand tegen hadden. Van 1655 tot 1962, het jaar van de onafhankelijkheid, was Jamaica een Britse kolonie en daarmee het land van het Gemenebest dat het langst koloniale overheersing heeft gekend. De koloniale tijd werd gekenmerkt door het plantagesysteem. De Jamaicaanse economie bestond uit plantages die produceerden voor de wereldmarkt. In het geval van Jamaica ging dat om suiker. In de 18e eeuw was Jamaica de grootste suikerproducent van het Caribisch gebied, waarmee het land één van de meest geperfectioneerde plantagesystemen van de Caribische regio kende. Hierdoor veel mensen steenrijk werden. Niet voor niets ontstond toen de uitdrukking ‘rijk als een West-Indische planter’ De arbeidskrachten die nodig waren voor de produktie van suikerriet werden uit Afrika gehaald: vele honderdduizenden slaven, voor al uit West-Afrika, werden hiervoor aangevoerd. Na de afschaffing van de slavernij in 1838 verlieten veel slaven de plantages. Zij prefereerden een klein, zelfstandig boerenbestaan boven het werk op de plantages. De vraag naar arbeidskrachten luidde de komst van nieuwe immigranten in: de contractarbeiders. In de negentiende eeuw kwamen er ongeveer 33.000 Indiërs en 5.000 Chinezen naar Jamaica. In 1962 werd Jamaica onafhankelijk van Engeland. Hierna ging het niet fantastisch met Jamaica. In Amerika ontstonden in die tijd de \"Black Power\" bewegingen. In Jamaica gebeurde dit ook, maar dan heetten ze \"Rude Boys\", of in het Jamaicaanse accent \"Rude Bwais\". De jeugd verenigde zich in ‘rude boys’ gangs, die elkaar bloedig te lijf gingen met lange messen. In 1987 krijgt Jamaica een lening van 40 miljoen dollar van de Wereldbank, onder voorwaarde dat het land zijn markt openstelt.

Taal

De officiële taal van Jamaica is Engels. Maar een groot deel van de bevolking spreekt ook nog creools. Dit dialect ontstond in de 17e eeuw en is een mengsel van Engels, Frans, Spaans en verschillende West-Afrikaanse talen. Voor niet –Jamaicanen is het bijna niet te volgen. Het is dan ook door veel wetenschappers bestudeerd. Er bestaat een Engels – Jamaicaans woordenboek. Voorbeelden van woorden in Jamaicaans dialect: Chocolade – chalklit
Vieze smaak – Dibby dibby
Vaarwel – walk good
Bedankt – tenky
Bevrijde slaven – maroons
Ska - Jamaicaanse muziekstroming met typisch ritme
God, oh god – massa
Lange gedraaide haarlokken van Rastafari – dreadlocks

Godsdienst

Op Jamaica is er geen staatsgodsdienst, iedereen is godsdienstvrij. De meerderheid van de Jamaicaanse bevolking is protestant. Deze is echter wel verdeeld over een groot aantal kerkgenootschappen, de grootste zijn: Baptisten (18%) Church of God (17%) anglicanen (15%) methodisten(6%) presbyterianen (5%) Ongeveer 7% is katholiek. Er zijn ook kleine groepen Hindoes, moslims, joden en aanhangers van Revivalism. Het Revivalism is een typisch Jamaicaanse religie die is ontstaan aan het begin van de 19e. Het bevat zowel christelijke als Afrikaanse elementen. De kerngedachte is dat levende personen door geesten uit het hiernamaals bezeten en beïnvloed kunnen worden. Je hebt dan ook het Rastafarianisme. Maar dat is eigenlijk meer een geloof dan een religie. Het is een verzameling van sociale en spirituele leerstellingen die door elke rastafari op een bepaalde manier geïnterpreteerd mag worden. Een paar bekende kenmerken van het Rastafarianisme zijn de dreadlocks en het roken van ganja ( marihuana ). Wel denkt iedere aanhanger van het Rastafarianisme dat het Afrika het spirituele thuis is van de zwarten waar naar ze uiteindelijk allemaal terugkeren.

Onderwijs

Op Jamaica wordt veel aandacht besteed aan het onderwijs, maar de overheid heeft grote problemen. Van bijna alles is er wel een tekort, zoals schoolgebouwen, leerboeken en andere lesmaterialen. Kinderen die jonger dan 6 jaar zijn, gaan naar de zogenaamde “basic schools”. Het lager onderwijs is verplicht voor kinderen van 7 tot 15 jaar. Er zijn op Jamaica 2 soorten onderwijs: “Primary schools” en “all-age schools”. Primary school is voor kinderen van 6 tot 12 jaar en is vooral in de steden te vinden. De All –age schools zijn voor van 6 tot 15 jaar en vind je vooral op het platteland. Het is daar ook heel normaal als er klassen met 50 of meer leerlingen zijn. Op Jamaica is het lager onderwijs en het uniform gratis. Ongeveer 90% van alle kinderen die leerplichtig zijn gaan ook echt naar school. 58% van alle kinderen die naar school gaan, volgen het secundair onderwijs. Dat bestaat uit twee delen, een driejarige basisperiode en een tweejarige vervolgopleiding. De vervolgopleiding leidt op voor een academische of een technische opleiding. In Kingston is de hoofdzetel van de University of the West Indies. Die is opgericht in 1948. Andere vormen van hoger onderwijs is te volgen aan de College of Agriculture en de College of Arts, Science and Technology. Verder verzorgt het ministerie van onderwijs ook nog leerzame radio - en televisie-uitzendingen en er bestaat avondonderwijs.

Staatsinrichting

Sinds 6 augustus is Jamaica een onafhankelijke parlementaire democratie binnen het Britse Gemenebest. De Engelse vorst is officieel het staatshoofd. Op dit moment is dat koningin Elisabeth II, die vertegenwoordigd wordt door een gouverneur-generaal. Het Britse parlement staat model voor het Jamaicaanse. De wetgevende macht bestaat uit de Senaat (Hogerhuis) en het Huis van Afgevaardigden (Lagerhuis). De Senaat bestaat uit 21 leden die door de gouverneur-generaal benoemd worden. De functie van gouverneur-generaal is een zuiver ceremonieel. Acht senatoren worden op voordracht van de oppositie benoemd en dertien leden op voordracht van de regering. Het Huis van Afgevaardigden telt 60 leden, die elke vijf jaar worden gekozen via algemene verkiezingen door Jamaicanen van 18 jaar en ouder. De gouverneur-generaal kan op verzoek van de premier op elk moment verkiezingen uitroepen. De leider van de grootste partij in het parlement is de premier en samen met zijn kabinet van ministers vormt hij de uitvoerende macht. Het eiland is bestuurlijk onderverdeeld in 14 gemeenten of “parishes” met een gekozen gemeenteraad: Clarendon, Hanover, Kingston, Manchester, Portland, Saint Andrew, Saint Ann, Saint Catherine, Saint Elizabeth, Saint James, Saint Mary, Saint Thomas, Trelawny en Westmoreland. Jamaica is lid van de Verenigde Naties en suborganisaties van de VN, het Gemenebest, de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS), het Sistema Económico Latinoamericano (SELA), de Wereldhandelsorganisatie (WTO), de Caribbean Community and Common Market (CARICOM), en geassocieerd lid van de EU (Lomé- conventie). De twee belangrijkste politieke partijen zijn de People\'s National Party (PNP, opgericht in 1938) en de Jamaica Labour Party (JLP, 1944).

Cultuur

Omdat Jamaicanen dol zijn op humor en drama, heeft Jamaica een lange en rijke Theatergeschiedenis. Over het hele eiland verspreid, trekken theaterproducties volle zalen. Het \"Little Theatre Movement\" is in feite het oudste, nog bestaande, theatergezelschap in de Caribian . Het komt natuurlijk niet als een verrassing dat dit land ook verschillende dansgezelschappen heeft. Het belangrijkste is ongetwijfeld het \"National Dance Theatre of Jamaica\". En moest je dit gezelschap niet aan het werk kunnen zien, ga dan zeker kijken naar de \"Jamaica Folk Singers\", of het \"National Chorale\", of de \"University Singers\". Gesticht in 1962 als reactie op Jamaica\'s onafhankelijkheid, bestaat het internationaal bekende \"National Dance Theatre Company\" uit dansers, zangers en muzikanten. Het vertegenwoordigt de rijke variëteit aan expressie, geleverd door de verscheidenheid aan etnische invloeden. Het heeft voorstellingen gegeven van Mexico City tot in Moskou, van Adelaide tot in Atlanta... Hun stijl bestaat uit verschillende dansvormen, van klassiek tot modern, maar zo typisch Caribis . De grote internationale erkenning die dit gezelschap krijgt, is mee te danken aan hun stichter, artistiek directeur en hoofdchoreograaf, Rex Nettleford, een van Jamaica\'s grote intellectuelen en creatieve talenten. Het 600 plaatsen tellende \"Little Theatre\" in Kingston is het ganse jaar door de thuisbasis voor moderne dansen, theaterstukken en concerten. Daar treedt ook de \"National Dance Theatre Company\" op. Folkloristische groepen, zoals de \"Jamaica Folk Singers\" brengen voorstellingen met zang en dansrituelen die teruggrijpen naar de verre geschiedenis. Dit gebeurt meestal in het 1.000 plaatsen tellende \"Ward Theatre\". Het \"Barn Theatre\" en het \"Center Stage\", in New Kingston, brengen theaterproducties.

Omdat Jamaicanen dol zijn op humor en drama, heeft Jamaica een lange en rijke Theatergeschiedenis. Over het hele eiland verspreid, trekken theaterproducties volle zalen. Het \"Little Theatre Movement\" is in feite het oudste, nog bestaande, theatergezelschap in de Caribian . Het komt natuurlijk niet als een verrassing dat dit land ook verschillende dansgezelschappen heeft. Het belangrijkste is ongetwijfeld het \"National Dance Theatre of Jamaica\". En moest je dit gezelschap niet aan het werk kunnen zien, ga dan zeker kijken naar de \"Jamaica Folk Singers\", of het \"National Chorale\", of de \"University Singers\". Gesticht in 1962 als reactie op Jamaica\'s onafhankelijkheid, bestaat het internationaal bekende \"National Dance Theatre Company\" uit dansers, zangers en muzikanten. Het vertegenwoordigt de rijke variëteit aan expressie, geleverd door de verscheidenheid aan etnische invloeden. Het heeft voorstellingen gegeven van Mexico City tot in Moskou, van Adelaide tot in Atlanta... Hun stijl bestaat uit verschillende dansvormen, van klassiek tot modern, maar zo typisch Caribis . De grote internationale erkenning die dit gezelschap krijgt, is mee te danken aan hun stichter, artistiek directeur en hoofdchoreograaf, Rex Nettleford, een van Jamaica\'s grote intellectuelen en creatieve talenten. Het 600 plaatsen tellende \"Little Theatre\" in Kingston is het ganse jaar door de thuisbasis voor moderne dansen, theaterstukken en concerten. Daar treedt ook de \"National Dance Theatre Company\" op. Folkloristische groepen, zoals de \"Jamaica Folk Singers\" brengen voorstellingen met zang en dansrituelen die teruggrijpen naar de verre geschiedenis. Dit gebeurt meestal in het 1.000 plaatsen tellende \"Ward Theatre\". Het \"Barn Theatre\" en het \"Center Stage\", in New Kingston, brengen theaterproducties.

Muziek

Natuurlijk is Jamaica\'s muziek, reggae, wereldbekend - en geliefd - geworden, door o.a. de legendarische Bob Marley, of eigenlijk Robert Nesta was een Jamaicaans zanger, gitarist en componist en wordt als de belangrijkste reggaemuzikant aller tijden beschouwd. Hij was tevens een groot spiritueel leider. Hij werd in 1964 leider van de groep The Wailers, waarvan aanvankelijk ook Peter Tosh deel uitmaakte. De teksten van deze groep waren politiek geëngageerd en vanaf 1970 ook sterk geïnspireerd op de rastafarigodsdienst van Marcus Garvey. Marley schreef in 1974 voor Eric Clapton de wereldhit “I shot the sheriff”. Na dit success kwam ook de carriere van Marley in een stroomversnelling. De groep heette voortaan Bob Marley & The Wailers en de live-versie van No woman no cry (1975) betekende de doorbraak naar het grote publiek. In 1976 raakte Marley ernstig gewond bij een aanslag door politieke tegenstanders. Na zijn herstel maakte hij zijn rentree met een reeks overtuigende platen en concerten en groeide hij definitief uit tot popidool. Na zijn overlijden door kanker bleef zijn populariteit onverminderd voortduren, terwijl enkele van zijn kinderen als Ziggy Marley & The Melody Makers succesvol in zijn sporen traden. Veel van Jamaica\'s cultuur en geschiedkundige rijkdom is te danken aan de buitengewone resultaten die ze bereikten in de muziekwereld. Er zijn heel veel gevarieerde muzikale evenementen in Jamaica, gaande van jazz en gospel tot reggae en \"oude krakers\".

Eten

De Jamaicaanse keuken is een allegaartje. Van de volle en kruidige \"pepperpot\" soep die nog voortkomt van de Taino Indianen, vind je een vleugje Spaans, een sprankje Engels, een lepeltje Indisch en Chinees, met een kopje Afrikaans erbij. Zo krijg je een typische, heel creatieve, Caribische mengeling. De geschiedenis van Jamaica vind je echt terug in het eten dat er geserveerd wordt. De Arawak indianen kweekten de \"cassava\", die nu gebruikt wordt als \"bammie\", een platte gegrilde cake die gegeten wordt met verse vis. De Maroons die altijd op de vlucht waren, ontwikkelden een speciale manier om varkensvlees te kruiden en het heel langzaam te laten stoven. Deze kookwijze noemden ze \"jerking\". De toeristen vandaag kunnen kip en vis op deze manier klaargemaakt, eten. Om de slaven goedkoop, maar gezond te kunnen voeden, werden fruit en groenten uit Afrika meegebracht. De Afrikanen brachten ook hun eigen culinaire geheimen mee, waaronder \"duckunoo\", een gestoomde pudding gemaakt van groene bananen en kokosnoot. \"Broodfruit\" werd naar het eiland gebracht door kapitein William Bligh. En de smakelijke vleespasteien die langs straat verkocht worden, zijn een – veel gekruider - variant van de Engelse vleespasteien. \"Geit met kerrie\", een populair eilandgerecht dat meestal geserveerd wordt met rijst en bonen, dateert van 1845 toen – ten gevolge van de afschaffing van de slavernij - de plantage eigenaars Indische en Chinese landbewerkers \"importeerden\". Deze nieuw aangekomene brachten kerrie en andere
kruiden mee. Naast groenten als de \"callaloo\", die op spinazie lijkt en wordt gebruikt in de \"pepperpot\" soep, vind je op de markten torenhoge stapels bananen, kokosnoten en ananas. Daarnaast ook meer exotische \"guineps\", \"pawpaws\", \"sweetsops\" en de sterappel die, gemixt met sinaasappels en gecondenseerde melk, een heel smakelijk dessert maakt, \"matrimony\" genaamd. De piment boom, de bron van alle kruiden, draagt bij aan het merendeel van de
Jamaicaanse gerechten. Zoals ook gember, look, notemuskaat en Scotch Bonnet pepers, welke de pikantste zijn op deze aardbol te krijgen... Deze ingrediënten zouden kunnen onderdeel zijn van de fameuze \"Pickapeppa Sauce\" - het recept is een heel goed bewaard geheim - maar ze zijn zeker nodig bij het bereiden van het \"jerked\" varkensvlees, - de \"jerked\" kip of -vis.