Via mavo, havo, vwo naar de universiteit
Door Esmee
Jeffrey Alberga, 24 is een vechter in hart en nieren. Begonnen als schoffie op de mavo, heeft Jeffrey inmiddels zijn droom om tandheelkunde te studeren waargemaakt. Via de mavo, havo en vwo ging hij uiteindelijk naar de universiteit.
"Toen een lerares me op één van de oudergesprek-avonden vroeg of ik al een idee had wat ik met mijn leven wilde doen, antwoordde ik dat de medische sector mij wel interesseerde. Ik heb nog nooit iemand zo hard horen lachen..."
Uitgelachen
Jeffrey begon op de mavo: "Ik had wat moeite om me aan te passen en tja, als je maar één jaar de tijd krijgt om je te bewijzen... Ik was nogal speels, ik vocht wel eens en daarom besloot de directie me terug te zetten naar de mavo. Sommige leraren waren bevooroordeeld. Toen een lerares me op één van de oudergesprek-avonden vroeg of ik al een idee had wat ik met mijn leven wilde doen, antwoordde ik dat de medische sector mij wel interesseerde. Ik heb nog nooit iemand zo hard horen lachen..."
Reddende beugel
Jeffrey had toen nog geen idee wat hij wilde worden. "In 3-mavo kreeg ik mijn beugel en toen begon ik me te interesseren voor het beroep van orthodontist. Op dat moment heb ik mijn keuze gemaakt." Na de mavo naar de havo. Ook hier waren sceptici. "De decaan dacht dat het me niet zou lukken, maar ik was gedreven en uiteindelijk liet ze me toch toe. Ik moest vanwege mijn leeftijd - 18 na mijn havo-examen - naar het volwassenenonderwijs voor het vwo."
"Ik heb nooit overwogen om toch maar een lager niveau te kiezen. Ik wist wat ik wilde; al het andere interesseerde me niet."
Eenzaam
Wel eenzaam als je telkens van school verandert, of niet? Hij moet lachen. "Nee, je moet je gewoon leren aanpassen. Toen ik op het volwassenenonderwijs zat, zat ik opeens weer met vrienden uit de brugklas in de klas, omdat die waren blijven zitten."
Toch was Jeffrey niet de perfecte student. "Niet echt! De eerste drie jaar heb ik voornamelijk gefeest. Pas toen ik in de vierde vakken van het vorige jaar moest inhalen en zag dat mijn vrienden allemaal gingen werken, besloot ik me helemaal op mijn studie te gooien." Dat betekende hard werken.
"Je moet het echt willen en bereid zijn om er veel tijd in te steken. Mijn moeder, die me altijd heeft gesteund, zei vaak: als je ergens aan begint, dan moet je het afmaken."
Gouden tip
Voor degenen, die op een te laag schoolniveau zitten om hun droomstudie te kunnen volgen, heeft Jeffrey nog een gouden tip: "Als je eenmaal weet wat je wilt, kun je een weg uitstippelen om bij dit punt te komen. En als de weg is om nog twee middelbare opleidingen en dan de universiteit te doen... dan is dat de weg!"