Rome was geen reet aan.

Ik was in Rome. Een week lang met school oude stenen bekijken. En verder heel veel lopen.
Er waren vooraf hele verhalen. Over wat er zou gaan gebeuren, en dan vooral ’s nachts.
Dus ik wachtte af.
We zagen heel veel oude stenen. Gelukkig was het de hele week mooi weer.
Het Coloseum leek wel een bouwput, en Circus Maximus was gewoon een langgerekt grasveld.
Het enige echt mooie was die hele grote kerk op dat hele grote plein. Als je ongeveer 500 treden beklom was je boven. Omdat het zo heet was waren de wanden van de trapgangen nat van het zweet.
Maar dan was je boven. Aan het eind van de middag stond de zon laag en zag je de hele stad. In tegenstelling tot de straten waaide bovenop de kerk een beetje wind.
Er gebeurde verder weinig. ’s Avonds kwam je vooral andere mensen uit Nederland tegen die ook met school oude stenen aan het bekijken waren. Ze kwamen samen bij een fontein of op de Spaanse trappen. Omdat de Nederlandse jongeren een beetje luidruchtig werden kwam de politie. Die maakte duidelijk dat de Nederlandse jongeren beter weg konden gaan.
En weg waren ze.
Na een week zat ik weer in het vliegtuig naar huis. Ik had heel veel gezien, er was niks gebeurd.
Oja, ik zag een vallende ster. Maar die heb je hier ook.